Alle inzendingen over leegte

Diepe leegte bij mij vanbinnen Eenzaamheid vandaag troef Beetje verslagen in mijn zinnen Mijn hart gesloten met een bankschroef... Lange dagen, lange nachten... Wervelwind draait door mijn hoofd, Had het zelf kunnen verwachten, Heb niet in mijzelf geloofd... Voel me zwak, maar ook verslagen, niet in letterlijke zin...…

Onwerkelijk, de leegte nu je niet hier naast me ligt. Onwerkelijk, in mijn gedachten zie ik je nog steeds gezicht.…

Als de stilte koel mijn ziel beroert En de leegte door mijn lijf voert Zwelt jouw kielzog op van oud zeer En slaat helle lucht mijn blik neer Diep begraven, reeds vergeten Onder 't puin en half vergaan Bedek ik, mijn wil verbeten, Het pad dat wij zijn gegaan Echo's van een stil verleden Nagalm van een liefdeslied Deze weg, eens platgetreden…

Deze liefde gaf ons najaarsbloemen Huilend strooide ik die uit Over je graf van leegte Nooit zou onze liefde doodgaan Samen was het zó volmaakt...…

Ontmoeten is wat niet hoeft in een genot van leegte; gretig vult zich mijn wezen met jouw ogen, jouw blik. Ik vloei als een inktvlek en vreet me in het papier; samen schrijven we onze droom aan flarden. We betten niets, we laten zijn, we stillen en we weven; we strikken de lijnen, we pletten de groeven.…

Vaak denk ik aan die dagen dat ik jou trots bij me droeg en mezelf mijmerend vroeg of ik als moedertje zou slagen Ik stelde me ons leven voor waarin jij centraal zou staan ik zag je al over rozen gaan gebed in een gelukkig spoor Al dit moois mocht niet zo zijn mijn armen wiegen enkel lucht elke ademteug slaakt ’n zucht en de leegte trekt…

Als de nacht zuchtzacht uit de aarde komt donkere leegte opstijgt uit koude klei het gezang mijner kind'ren verstomd denk dan nog eens aan mij Als de lente in jouw lichaam herleeft als vlijtige liesjes op een rij die jij gezwind en dartel water geeft denk dan nog eens aan mij Als de open haard gezelligheid dicteert het warme 'ons'-gevoel…

Geschonden zijn onzichtbaar verstofte zegels, waar wij onder verblindende stralen vonden naar zwarte gaten, die ons zogen van zonden in leegte van de ruimtelijkheid der regels, terwijl paden voerden langs dunne verheugens, drangen dieper in een vragenmoeras stonden, handen en voeten aan onderscheid ons bonden, steeds minder wij het uitzicht…

, zijn mooie woorden Licht en luchtig tegelijk, zijn duister Komen voort uit blind omrande twijfel Harde holheid heeft zijn woord verlaten Het ontstaat, hij tast in donker sferen Hoogst verloren bruist het op als water Uit een hete onbegrepen geiser Vol van druk en onderhoofdse krachten Later, als de luwte weer terug is Kan hij vanuit leegte…

aanboren Met ochtend dauw jezelf klaarstomen Het geloof laten we aan de vromen De roes van ons afschuddend laten we ons niet storen De draden die we verliezen verwerken we tot een welkomst mat Het samen komen van gemengde meningen om te delen Tot door het welkom galmt dat je liever je woorden weer opvrat Het gegons van samen geknepen kelen De leegte…

het raakt je niet het ontwijkt die bevroren wens je ogen staan flets , zien glazig langs me heen een bespiegeling van verleden in het heden gebet in pijnlijke mist, gebarsten krachten, als versplinterd geboortelicht uit een redeloze reden je voeten nog wel geaard steunen zwevend jouw gedachtenlijf: gezwollen in verhulde leegte…

Ik zoek het niet in mensen, Niet in dingen, In lichamelijk genot; Alleen U kunt mijn hart vervullen, Mijn leegte wegnemen, Heer Jezus, Zoon van God.…

spontaan Voel ik warmte stromen Elke vederlichte aanraking Brengt mij in vervoering Zal dit dan echte liefde zijn Die mijn ogen doen stralen Als jij mij teder aankijkt Onze handen die elkaar vinden Bedwelmd door jouw geur Mijn hartslag opzwepend Verstrengeld in verbondenheid Je stem die woorden laat dansen Zal dit dan echte liefde zijn De leegte…

waar was jij, toen ik in ongenade verviel een bevroren hart, een leegte om me heen iets is er veranderd, het zit in je ogen zeg alsjeblieft niets, jij liegt alleen ik vond iets waardevols daar waar ik het niet zocht tevredenheid staat nergens te koop ik ben nog steeds verknocht ik hou gewoon vast en lijd aangemeten soms is het zwaar…

gevierd ruimte geef ik haar ik voel haar onrust, stapvoets dus hier zie ik de wieken als zwarte schimmen met de molen als doodskop in deze sinistere stilte met vochtig beslagen gras hier zwierf ik, denkend en kijkend naar torens toen nog punten van hoop en toekomstverwachting en koeien, zwartwitte stippen tot in de verte ik draag de leegte…

mijn zinnen smelten weg en wrijven woorden in mijn handen vol van beelden en bloed vergoten in de strijd de klok verzet de tijd ik denk alleen te dromen maar word geen seconde wijzer eindeloos gevloerd vol van leegte en vluchtend van het stukgeslagen leven ik denk aan scherven herken mezelf niet meer en weet dat straks de…

we wisten, goede vriend, dat jij ging sterven je kroon viel af, je kon niet blijven staan de leegte nam bezit van onze laan we mochten slechts herinneringen erven je levenstaak verrichtte jij met verve de drukte zag je onverstoorbaar aan tabee ... barmhartige Samaritaan we kunnen nu geen hart meer in je kerven je broeders volgen één voor…

je bij me bent Mogen dan mijn gevoelens Helend overvloeien In jouw stil en leeg gevoel Als je bij me bent Mogen dan mijn tranen Die niet meer kunnen vloeien In jouw ogen staan Als je bij me bent Mogen dan de woorden Die ik niet meer kan zeggen Jouw gesproken woorden zijn Als je naar me komt Kom gerust met lege handen Juist die leegte…

Leegte gevormd in het dagelijks patroon Routinematig sleep je door de onveranderende dag Gevoelens spelen al lang niet meer de boventoon Je werkgever betaalt je voor zijn beslag Niemand waarschuwde het verloren kind voor dit hard gelag Vooruitstrevende toekomstplannen betalen geen loon Ik bepaal mijn eigen lot is slechts spot en hoon Het werd…

In de leegte van zijn huis schrijft niemand zijn lied de dichter schrijft de waarheid anders schrijft hij niet. ------------------------------------------- uit: 'Vrijheid hoe maak je het?' (1997), (uitgegeven door Amnesty International).…

duidelijk aanwezig en als ik slapen wil galmt vlakbij een film op de tv hijzelf in diepe rust de kasten gapen weg melk cola chocola maar de verpakking liet hij na en op 't toilet red je het wel want weg is ook het laatste vel morgen is hij weer op de baan ik ruim het puin een beetje moe vul vlug de lege kasten aan waar moet mijn leegte…

troosten kan ik slechts met woorden maar besef terdege dat zij de zee er niet van kan weerhouden oud zout in jouw wonden te legen de spiegel van de dag zo ogenschijnlijk alledaags legt de leegte bloot het scheurt het hart in stukken maakt van de pijn in de ogen gewag ziet helen alsmaar mislukken waar geen leven is, daar verschijnt…

Met alleen maar leegte.. Maar er komt een tijd.. Dat ook deze ogen weer stralen.. en blinken van levenslust.. Je ogen verbergen niets.. Al zou je het graag willen.. Ze zijn immers de spiegels van je ziel..…

van je afhouden Ik was verliefd Mijn allereerste liefde Ik wist niet wat me overkwam Ik kon uren naar je kijken Zonder ook maar iets te zeggen Te doen, alleen maar kijken Elke keer weerr verbaasde me het Hoe mooi je was En nu is het over Je verliet me waar je een eigen reden voor had Ik voelde me alleen Nu nog steeds voel ik die leegte…

maar hij hulkt dus en ik ken het niet licht voor anderen maar ik mag loetje zeggen in de leegte van zijn atelier…

heimelijk verkent een kind het nieuwe woonterrein op zoek naar een belofte vindt er laffe grauwe bouwsels van koud beton en ijzig staal eigen geluid klinkt hol en kaal vanuit een puiloos huizenblok beklommen langs dofgrijze trappen lijkt leegte om zich heen te happen bedroeft de bodem zonder kleur waarin geen plant wil groeien en geen…

het voor altijd het mijne kan zijn Je gaf mij jouw glazen hart Kon ik jou het mijne maar geven Maar het mijne is verdwenen Ik zal zonder moeten leven Je gaf mij jouw glazen hart Ik zal er goed voor zorgen Tot ik het terug zal schenken Misschien is dat al morgen Je gaf mij jouw glazen hart Ooit zal ik het breken We zullen beide in leegte…

de harmonie die hij weer een tijdlang vindt in de klank van geleende vreugde die echoot van nietszeggendheid maar wel de tijd ver voorbij de echte diepten van de angst leidt tot hij weer de passie mist van contrasterende uitersten in de pijn en vreugde van het rauwe levenslied als solo, in duet of in koor hij schraapt zijn keel en leegt…

Laat mij de leegte begroeten, de hiaten van de tijd. Laat mij de verloren momenten opzoeken in de stilte van de nacht wanneer het licht de duisternis mijdt. Laat mij tintelende golven gaan beroeren wanneer de prikkeling der zinnen vederlicht de dans der minnespelen laat beginnen.…

Een vleermuis aan de nacht hangt niet uw adem aan een vreemde adem zo gij dit beseft het dorp en de mensen nacht'lik huis aan huis één licht - wellicht bij de pastoor - en langs uw weg een late koe In de wig van weg en stroom is van de leegte zo het dorp alsof 't een boot was die maar voor korte tijd op anker ligt Om het staketsel kletst…