Als de spiegel breekt
mijn zinnen smelten weg
en wrijven woorden in
mijn handen vol
van beelden en bloed
vergoten in de strijd
de klok verzet de tijd
ik denk alleen te dromen
maar word geen seconde wijzer
eindeloos gevloerd
vol van leegte en vluchtend
van het stukgeslagen leven
ik denk aan scherven
herken mezelf niet meer en
weet dat straks
de spiegel breekt: de film
duurt niet lang
zo zwaar
mijn gedachten kleven
aan de grond en wiegen
me in slaap
kijk de zon
schijnt niet meer
zie ik alles aan
mij voorbijgaan of
is dát slechts schijn
waar ben je dan
ik wil nog wel maar
mijn adem vloeit reeds
en spoelt rood de tranen weg
Geplaatst in de categorie: afscheid