Alle inzendingen over jaargetijden

terwijl de maand langzaam vordert voelt men de oktoberwind steeds harder de winter schuilt reeds in de avond de lucht barst van de kou een langzaam landschap vult zich met de humusgeur van bladeren en twijgen over het vage zicht van vormeloze dagen valt nog wat sporadisch licht…

de kou tikt op de ramen hoor hoe de hemel schreit en haar aarde bedekt met witte tranen kil haar gemoedstoestand, omringd door stilte die zachtjes door de pijn snijdt brandt binnenin het verlangen naar immense rust…

Herfstwind verdrijft de witte wolken, Ganzen trekken langs het lege zwerk, Nog geuren chrysanten en bloeien orchideeën, Kon ik mijn vroeger lief nu vergeten, Bijna was ik gelukkig, Met mijn bloemenboot op de Fen-rivier, Wit schuimt de stroom langs de boeg, Fluit en trom houden maat met de riemslag, Onder 't rumoer broeden sombre gedachten,…

De regen houdt maar aan, de gezichten die ik opneem, doen mij denken aan mime-spelers, die zich weerbarstig verzetten tegen de kou. De striemende wind doet de huiden verstrakken, er wordt duidelijk minder gelachen dan toen we nog halfnaakt in het zwembad badderden om de zon van ons af te slaan. Een oude NRC waait in het gezicht van een…

onder de bomen is het droger daar buigt het gras niet, naast de regen wordt maar weinig nat en loopt de hond niet zo te trekken even staan, even nog ademen zuiverend verlaat de avond thans de dag tot ver in schemeruren leeft de herfst hij laat het water langzaam rijpen op het laatst dat zomerblad…

Oktoberlicht Tuin gedompeld in oktoberlicht Als koraal in het rif Fris, schoon en kwetsbaar in het zicht Werden de dingen neergelegd Door de donzig strijkende stralen Van de middagzon De bomen, de struiken en het gras Oh, ik kon Ik kon hun wezen zien Alsof ik hen ook zelf was…

In duizenden druppels vocht uiteen gevallen flarden herfstsluier geworden beneemt het de zomer de adem glijdt het talmend in rust omfloerst het ogen met de bomen tot grijze fluwelen de horizon ontnomen in het stille witte waaiende een sprankje zon jaagt het op de vlucht om verloren lommer de bladgele en rode…

het daglicht zie ik krimpen elke dag wat meer herfst komt, daarna winter elk jaar weer het duister zal ik droevig worden van leeggeworden bomen of keer ik in mijzelf waar zonnewarmte blijft onder mijn nieuwe truitje draag ik een lenteshirt…

Wind jaagt bladeren van de bomen zon gaat vroeg onder herfst.…

oktober dampt zich in de eerste kille ochtenden als voorlopers naar winterse donkerte af en toe schijnt er een waterige zon oktober spiegelt zich in goudgebladerte en grijze wolken die zachtjes uitvallen in humusrijke aarde volgende lente weer zinnig groen oktober verdonkert zich in bewolkte nachten en benevelde aarde terwijl de maan aan…

bladeren dobberen in stemmige tinten door een stille sloot, drijvend langs een verwaaide boom die gaandeweg doorzichtiger wordt, in mild oktober licht nu brozer wat eenzamer lijkt zoals hij roerloos naar 't water staart bij vlagen naar zonnige dagen reikt…

De zon laat via haar stralen weten, dat zij de naam vandaag eer doet!…

Nazomertje zoet, je zinderende zaligheid speld ik op mijn hoed langs wegeltjes van rust, langs paadjes van weldadigheid, langs holle wegen als groene tunnels en bolle boomgaarden in oranjegloed. Ik wil geen minuut missen, geen uur verzuimen, jouw dromerige fruit heeft iets goddelijk zoet. Ik lik vingers en duimen.…

De wind heeft warme gedachten in je haren gesponnen En hangt een nevel aan rood gebladerte Vallend van tak tot tak op de aarde, in het nat van een bloeiend najaar De eerste grijze haar als een teken van de tand des tijds Geronnen in smalle wateren, van fluisterend tot tierend We vieren de herfst met wervelende melancholie…

om een gedicht te schrijven over weemoed en duisternis ben ik naar de Harz gegaan doch wat opviel waren de kleuren naar weemoed heb ik vergeefs gezocht en bij duister stak ik in de avond gewoon even een kaarsje op...…

gouden blad met bruine randen ruikend naar oud en nattig mos ‘k ving het op met beide handen boomvriend liet je node en aarzelend los het is gedaan, je zware taak zit erop, de boom heeft van je werk genoten je begon als nieuw en kleine knop nu als oud en overbodig afgestoten daar lig je in al je glorie en pracht op mijn houten tafelblad…

De verre zomer De muziek van de verre zomer hoor ik nog zachtjes in de verte. Een zomer die mijn hart deed groeien tot voorbij de hemel. De muziek van de verre zomer zie ik nog flauwtjes verborgen achter een sluier van herfst mist. Maar straks zal de zon weer naar iedereen glimlachen en de gevallen blaadjes op de grond voorzichtig kussen…

Na warme dagen volgen koude nachten. Als lakens ligt de dauw op bleek en haag Versteven naar wat zonneschijn te wachten En slaat in wolken op en regent traag. De struiken tinkelen met haarfijn ijzel. En in de hof, de dragende appelaar Komt uit de damp reusachtig te verrijzen, Met ronde konen en veel grijzend haar. O eedle boom, die, boven…

De kleur op mijn wangen de lach in jouw ogen door de zon gevangen in warme herfstkleuren. Wat dwarrelend blad dat door de wind wordt gedragen samen met het geluid van tjilpende vogels tussen de bomen in het bos waar het klinkt als het zachte zingen van een mooie herfstmelodie.…

De prikkel in mijn zenuwbaan geknepen, doorlaat de winterkou en nevel gauw gevroren, als woorden in mijn hoofd Vernieuwing zichtbaar aangebracht Een engel doorstroomt mijn nageslacht en in verwaterd aangezicht, bespiegel ik bekoring uit: "Het lied van de wachters van Moeder Aarde", 2008…

De juli-maand leek eindeloos,van alles te beleven. Vanzelfsprekend vonden wij, al klinkt dat nu verwaand. We stonden er toen niet bij stil, toch was ‘t godgegeven. Het lachen om de lichtheid, het gezicht nog onbetraand En toen was het oktober, ik weet nog goed hoe het begon. De herfst had zich zoals altijd opeens een weg gebaand. Voorbij die…

regenwolken die traag over drijven vertellen van grijsheid en niet goed weten wat en hoe terwijl mensen zich vragen stellen en heimwee hervinden naar blauwe luchten en warmte als een deken om je schouders licht wordt gezocht maar is spoorloos en nergens laat geen schaduw vallen omdat de vruchten er triestig van zouden worden, ontheemd…

boven op Kijkduin verwaait zomerillusie door kille herfstwind jonge meeuwen wirwarren verjagen vlokjes zeeschuim…

Onze dagen worden langer, onze nachten worden klein onze stiltes worden dieper zou ik liever bij jou zijn wonen mensen altijd samen die elkaar steeds lieven hebben vogels nog een nest als alles anders is?…

De vensters langs en straf over de ruit; gekneusd, gedeukt, geplet, geplakt, gekreukt en vaal en grauw van kleur, een eenzang en een zeur. O het omslachtig wezen deze sleur, mijn ziel verzinkt in ongenezen verveling En dan in eens staat overeind de koestering, de vreugde: blij, treurig, om het even, dat ik dit mag beleven, dat ik dit rijk…

gezonnestraald door gisteren geregenzwiept door nu verlang ik reeds naar morgen naar het kuiltje voor de jus…

Passé zijn de hoge temperaturen voorbij is het open raam gedaan is het met de zomer: want de HERFST komt eraan!…

‘k Verkoop je wat: een zonnestraaltje dat laag over de weide valt, het lachen van een kind dat dartelt, een dwarrelend blaadje op de grond. ‘k Verkoop je wat: een bruin kastanje die ik daarnet toevallig vond, een avondzon die traag wat kleur brengt, de herfst die draagt wat weemoed rond. ‘k Verkoop je wat: zomaar een glimlach, een knipoog…

reeds zijn de gouden zomerdagen verpakt in grijze slierten mist de dagen worden moeilijk wakker nu de kinderen weer elke dag vertrekken alles weer terugvalt in het strakke uurpatroon en september de schooljeugd een uniform aantrekt om ze in't gareel te houden de kleuren van de zomer kruipen in de bomen voorbij de lange trage dagen…

Eiken roesten met bleke kroon, geteisterd in storm - doorweekte regennachten, reikhalzend over zwart satijnen grachten, waarin zomers licht onverbiddelijk voor het najaar zwicht, wacht - rood en geel - geslagen bladgoed op de laatste dolkstoot van de wind, onwetend hoe die op te vangen om naderend onheil te verzachten, de maan in…