Alle inzendingen over filosofie

Absolute waarheden ze bestaan gelukkig niet maar in elke wijsheid zit wel wat waarheid en ook andersom zo kom je toch steeds weer een stukje verder…

ik wilde spelen aan het strand met een schepje schelpen en wat zand maar de zee leek het spel steeds te onderbreken door nieuwe kansen te geven golfde een schone lei om weer te beginnen ik werd kwaad maar lachte toen van binnen want spelen is het iedere keer net even anders proberen niet het eenmalig presteren…

ik ben klaar met kijken naar de lucht heb mijn gedachten de ruimte gegeven maar ze vluchten wanhopig terug in dromen het heelal verkend myriaden nevels met miljarden sterren eeuwige schepping in schoonheid zonder grens de monoloog met boven ben ik aangegaan het antwoord bleek een dialoog met mijn aards bestaan ik ben niet gevangen…

was een kwestie in de kroeg terwijl we buiten rookten onder een blauwe hemel ben je liever doof of blind? oude vraag uit onze kindertijd toen we nog oefenden in denken zoveel jaren later zijn we het nog steeds niet eens als ik kijk is het ondragelijk wanneer ik hoor even onduldbaar om niet te zien of te horen…

wij hebben goden geschapen sterren gecreëerd om stukjes van de hemel te zien in hoger reiken dan de ander zullen ooit onze rechten blijken om deel te nemen aan het eeuwig fenomeen in aanbidden zit diep van binnen de onzekerheid van niet begrijpen door een constante afhankelijkheid alleen de sterken claimen in gelijk hun rol…

Als een mens twijfelt, weet ie niet zeker dat... Als een mens niet zeker is, dan voelt ie dat Als een mens niet wil, is ie zeker Als een mens wil, zeker weten dat het gebeurd. Bij twijfel haal je niet in Bij onzekerheid ga je niet achter het stuur Bij zekerheid twijfel je niet meer En zeker weten, bij bovenstaande ben je Onzekerheid kwijt…

zacht fluistert kristal zijn transparante tonen fonkelen in rode wijn de vlammen van het vuur lentekoelte vleugt door openstaande deuren bezwangerd met de donkere geuren uit het late avonduur een moment van mijmering die in knusjes samen zijn weer herinneringen roept uit lang vergeten tijden zonder haast en stress rampspoed van berichten…

Ik zie zo graag zo’n nevelige lucht die alles wazig maakt, wanneer het heiig is en naadloos berg in wolken overgaat, niet scherp omlijnd maar open, vaag wanneer je enkel duiden kunt en niet in woorden vangen dat, wat je ervaart.…

ik heb immense velden met bloemen gezien die fier hun kleuren dragen zacht wiegen als zij in opening mijn aandacht vragen hun ranke stelen lichtjes draaien maar de zon schijnt feller op de kale rots waar stenen regenbogen kaatsen in kristallen werd de tijd gevangen die daar onder grote druk is blijven hangen zij vertellen van…

het blingbling was volledig in verblindde jou door uiterlijkheden namaakzilver smeedde illusie terwijl neppend goud de hype onderstreepte in leer en chroom koesterde jij je droom tot het licht doofde omdat men er niet meer in geloofde schittering verdween praal en pracht stonden te wachten op het einde van de nacht nog even…

Wie veel plannen heeft die moet veel plannen!…

De gedachte dat deze bomen weten wie ik ben, uit al die mensen deze toevallige man, vrouw, deze ene ze komen zo langzaam uit het gazon gaan zo langzaam langs het pad verdwijnen zo langzaam de gedachte dat deze bomen om mij geven, dat ze op mij wachten, dat ze weten dat ik kom --------------------------------- uit: 'Tot het ons loslaat…

ik wil scherpte en contrast in stralend licht weer trots zijn op dat wat mijn schaduw is ben ooit in vroeger tijden uit de anonimiteit gekropen begon mezelf voorbij te lopen om een ander leven te leiden maar de perspectieven vervaagden tot grijze dagen zo dat ik zonder zon mijn evenbeeld niet altijd mee hoefde te dragen het leven…

De tijd die je denkt vergeten te zijn. Is de toekomst die op je wacht.…

Waarom staat er bijna altijd een leeftijd bij een naam van een persoon waarover gepubliceerd wordt! Relevant? Maar waarom dan zo vaak tussen haakjes? Dus toch irrelevantie van de leeftijd en zeker geen discriminatie!?…

Hopend op meer dan dit: hopende op geluk de lachwekkend ontroerende bloesem die geen vrucht draagt iedere ochtend een kans iedere avond een aanloop naar later misschien? en elke dag opnieuw verwachten wat niet bestaat dit weten tot elke polsslag dit weten met elke vezel en toch? en toch. ----------------------------------- uit…

De engel wenkt me mee te nemen. Waarnaar? N-ergens: zonder doel, zonder grens zonder voornemen, gedachten niet gekooid in een getekend keten van oorzaken, vlug vergeten boven orde, wanorde en toch geplooid. Overvalt me ontroering, gezuiverd van ieder woord of is het bidden zonder verlossing? Feeëriek licht, zonder oord inzichtelijk…

Marn ziet Max krantjes rondbrengen, doet ie voor een extra eurootje vanzelf, de knul zegt: die is ook niet slim, In plaats dat ie de hond ook meeneemt, verdient ie nog wat bij ook. En dan roepen dat mannen niet kunnen Multi tasken? Natuurlijk kunnen ze dat zelfs als ze nog onder de puber leeftijd zitten!…

wij zijn talen gaan spreken waarvan de woorden ontbreken oog en gebaar worden een paar in een neigend begroeten de lach zorgt voor balans in het haastige moeten handen kleuren met vormen en beelden het dagelijks gebeuren in begrijpen is naar elkaar kijken de basis van zien door het spiegelen van licht lezen wij de ziel…

In welk wonderspel spelen we allen mee? Wat is de naam van dat toneelstuk? Van welk script ben ik de schrijver? In wiens boek ben ik beland? Van de antwoorden blijf ik onwetend, want wij mensen zijn echt niet ons brein, en oneindig veel meer dan ons verstand.…

Als je wezenlijk iets of wat voor iemand wil betekenen moet je meer laten dan doen maar vooral loslaten!…

een verdachte heeft nog toekomst  het denken moet nog worden gedicht een gédachte is voltooid verleden tijd voor nu en altijd  een gedachte nog niet gedacht is nog te denken is een te denken niet als een poging tot het slaan van een brug over een stroom? maar over welke stroom? of stromen? en van deze zijde naar gene of omgekeerd?…

Subtitel: Een leven verder Een tweede leven werd mij gegund een derde ben ik reeds begonnen terwijl de zon scheen werd het nacht een tijd zonder sterren, ver van hier Mijn tweede leven beviel zeer goed ging redelijk geruisloos over in het leven dat ik nu leid maar in principe niet had gekund Tijd trok toen onverwacht aan de bel de dood…

Kijk niet te vaak achterom Wat achter ons ligt werd te licht soms te zwaar gewogen, is in en buiten ons om voorbij gegaan. --------------------------------- uit: 'Langs de vloedlijn', 1989.…

waarheid glansde in de hoogste boom onbereikbaar net als appel en de troon toch gistte hoogmoed in het donkere loof reptielde sissend macht naar het verhitte hoofd een wankel ogenblik brak de morele toren zo werd de eerste leugen in het paradijs geboren ons erfgoed is verrijkt door een niet aflatende strijd om de ander te evenaren…

Wie een maaltijd vooruit denkt die houdt trek in het leven!…

Een uitzondering vormt nog geen zonderling!…

ik heb het intens zwarte van schaduw ervaren waar nacht en dood het donkerste bloed uit de levensgoot vergaren schemer nog bevroren is omdat eerst licht moet ontdooien voordat schaduw zich kan ontplooien daar op het einde der tijden voel ik het heftige strijden tussen bestaan en roemloos ten onder gaan…

steeds schroeit slecht nieuws langs kwetsbare plekken ik heb niets om ze af te dekken mijn stenen schreeuwen hun vergeten uit in de woestijn van mijn leven ik heb ze achter gelaten omdat ik hun zwaarte niet meer kon dragen want de meute jaagt de schaduwen na van verblekende sterren ik ben de eenling zonder taal die stilte spreekt…

Je houdt stil, hurkt en ziet dat zonder bestek of zichtbaar plan een stroom vormen van verbazing bouwt je vraagt om traagheid om te ontdekken welk spel het water speelt een draaikolk als antwoord lang zoek je naar de hand van de meester die uit druppels beelden houwt je voegt tranen toe ongebruikt vloeien ze derwaarts dan keer je de maalstroom…