Alle inzendingen over kunst

Wat kom ik graag buiten Amsterdam, waar het leven nog zo autentiek is zeker niet antiek of opgepoetst nou daar zat ik dan met partner en man, vanuit de culturele hoofdstad van de wereld Amsterdam in Oostzaan, in hun theater 'de Kunstgreep' de zon scheen buiten maar binnen werd ik in de greep gehouden van de imperfectie maar vooral van de…

KAARSLICHT Waar jij nu bent tussen droom en daad het is donker buiten Ik werp een lijntje uit een spinnendraadje op de wind het is nat en koud Er brandt een kaarsje een warm licht verspreidt ik voel hoe het jou bereikt…

Ik stap , voel nattigheid Het proeft als een zee Ik zie iemand drijven Het is een engel geworden Het is een raar syndroom We hebben allemaal wel wat Last van jeuk als iemand anders krabt De geeuw zo aanstekelijk Geen rust in ons hoofd De hebberige hebzucht Geen mens geeft zich bloot Zenuwen en spanning Op een lege maag Hartkloppingen…

elke dag verliest de statige boom voor 't venster meer aan pracht ik zucht geen bloem die schommelt in de donkere lucht een harde wind waait door de takken van de boom verdrijft de vogelkelen ik wacht de dagen af in stilte en met heimwee naar een nog niet geschapen land kleuren het linnendoek de nacht voorbij…

de vogel vliegt laag aan met vleugels zwaar van ijs in een wiekslag vallen duizend vlokken van de koude takken in de bladerloze boom krast de kraai met schorre keel de pijnboom gaat gebukt onder zijn herinneringen kijk hoe diep zijn takken buigen geen mens die het ziet alleen de kraai weet van de diepe nacht…

de bomen keken toe hoe je stenen brak toen je in het landschap een slaapplaats maakte ze zagen hoe de afdruk van je lichaam achterbleef totdat stromend water je schaduwbeeld wiste jij zag hoe bomen weerspiegelden in het water hoe ze zichzelf eenmaal zagen hoe de wind hen beroerde het blad meevoerde met de stroom hoe alles…

Het Zeeuwse festival dat is gestart, Biedt een theaterstuk met vele vloeken, De SGP eist dat snel op te doeken, Want dergelijke taal vindt men te hard. Maar dat beknotten van een muzisch werk, Is net zoiets als vloeken in de kerk.…

je schopte zachte muziek in het mechaniek van de schijf tot hij zijn vertrouwde draai had gevonden in snelheid en geluid je komde handen rond klei die randen verkenden van meegaandheid en consistentie in samenspel tussen cirkel en lijn zonder breekpunt te zijn fraai welft lichte druk de soepele klei gelijkmatig de hoogte in…

jouw geharnaste blauw groen en steenrood geschilderd gezicht op het doek kijkt me aan je hoofd valt uiteen in geometrische vormen met contouren zo scherp als de punt van een bajonet een zelfportret in staccato geschilderd een masker dat jou tot een ander maakt ben jij het die ik zie kan ik je anders zien?…

- En is u criticus? Ik ook! En kunstenaar daarbij? Ik ook! Wat denkt u van de kunsten in het vaderland? of elders... Veel misbaar en anders niet, zegt u? Ik ook! De gunsten der Muzen zijn voorzeker voor een andre tijd. Doch... daar we moeten uitzien naar genezing; vanwaar, vermoedt u? hoe luidt úwe lezing…

De vogelnesten die hij gretig binnenhaalde, dertig op voorraad in een hoek van het atelier, uit hun natuur heeft hij ze omgeschapen tot stilleven en tegen zwarte achtergrond lichtend vertoond, zoals ook aardappel, pompoen of peer. Studies in gebruik van kleur, schreef hij z'n broer: begin met slaafs natuur te volgen, eindig dan met uit palet…

ik kende het probleem wilde jou in steen met houwen boren en vijlen zag ik rondingen verdwijnen nog even hier een stukje daar het was nooit klaar jouw massa verdween precies daar waar ik wilde dat het verscheen maar dan helaas net even wat anders dan voorheen ben er niet uitgekomen jij bent en blijft nog steeds het beeld…

jij scheen licht dat om je heen geen schaduw gaf wel zachte kleuren van de regenboog had zonder spetters nat fluctuerend vielen de stromen zo door je heen met een harmonieuze cadans die je paste als natuurlijke dans in artistiek ontladen gaf jij ons alles wat je had aan liefde en genade…

Ging u ook af en toe naar ’t Mauritshuis om daar verstild ’t Gezicht op Delft te zien? Of keek u naar Het Puttertje misschien? en voelt u zich daar ook wat minder thuis? Wat lastig toch om je aan kunst te laven in een gebouw gesticht met bloed van slaven!…

Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus verheven en rank steunen de architraaf statig, eendrachtig, subliem van gestalte en slank Uit marmer gehouwen in eenheid verbonden ontmoeten twee zuilen in hendiadys elkaar op niveau in sereen trait d'union voor pikant rendez-vous vis-à-vis Getooid met…

Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus verheven en rank steunen de architraaf statig, eendrachtig, subliem van gestalte en slank…

Kunst, ontstaan vanuit het niets De mens die wil, blijven geloven in iets Met angst om het hart Dat we allemaal verdwijnen Terwijl vragen onbeantwoord blijven, niet zichtbaar worden tijdens het aardse leven en ieder mens zich uiteindelijk aan zijn eigen lot moet overgeven Blijft de kunst, ontstaan vanuit het niets zichtbaar…

het meest ware woord is niet geschreven het perfect volmaakte schilderij blijft voor altijd achterwege het alles zeggende is in geen enkel gedicht tot vandaag de dag beschreven en het zal nooit lukken in geen enkel mensenleven want wie perfectie niet bezit kan dat ook niet aan iets anders geven maar wat wel prachtig is is dat dat…

In het holst van de nacht, haalt iets me uit mijn droom, terwijl ik lekker slapen wil. Is het een vrouw? Is het een man? Ik overweeg dat het een dromer is. Hij dwingt me om te gaan denken, omdat hij zonder verse gedachten, met zijn droom niet verder kan. Nadat ik hem met hersenspinsels heb gevoed, kan ik mijn nachtrust niet langer vatten…

De grote kunde Via de kwast beschilderd Wond er geen doek om…

zonnebloemen in een aarden vaas stilleven in drie tinten geel vernislagen vermengden zich onlosmakelijk met wie je van origine bent bewogen over verre grenzen reizen uit de comfortzone het fragiele overschrijdt niet langer grenzen het kostbare oude verplant men niet zonnebloemen in een aarden vaas stilleven…

geen titel zal ik dit schrijven geven geen naam mag het hebben er valt ook niets echt zinnigs in te lezen en ik probeer er niets in uit te leggen want veel te snel geven we namen aan iets wat dat niet mag hebben veel te vaak menen we dat teksten iets waardevols zeggen menen we iets nietszeggend als diepzinnig uit te moeten leggen…

De jongste zus verkoopt een tekening Haar ogen zijn dan niet zo best misschien Dit heeft prinses Christien zeer goed gezien: Ze kijkt met vreugde naar haar rekening Haar zangkunst was al niet zo heel erg groot Maar dit is wel een hele valse noot!…

Dit wordt een droef gedicht. Ik weet niet goed waarom ik dit geheim ophoest, maar sinds een maand of drie geloof ik meer en meer dat poëzie geen vorm van naastenliefde is. Eerder een ziekte die je met een handvol hopeloze idioten deelt, een uitgekookte klacht die anderen vooral verveelt en 's nachts - een h e e l k u n s t is het niet. De…

Zo dit groot monument, dit uitgekozen koninklijk gloriestuk en pronkkleinood, de rijke rotsklomp, kantig en behouwen als een gekloofd juweel, de bergkolos, die dromende onder het marmerpantser de leden rekt, de torenstapeling van duizenden op duizenden getild door honderdduizenden, getuigenis van onbedwongen almacht uitgevierd tot zwijmelhoogte…

zoveel gronden om te liggen in een veld van lavendel op een pindakaasvloer of op een tapijt van porseleinen zonnebloempitten neerstrijken op vloeiende vloeren van blauw roze en perzik of op het witte tapijt lig je graag op een met zout bestrooide vloer of land je liever op gebroken vensterglas het is een kunst om de…

Gefietst naar Holysloot, om in de wei het kussentje te zien vol bloemen, dat Joke geborduurd heeft. Wilde eindelijk wel eens weten waar we de hele winter op hadden gezeten. Het klopte aardig, alleen nooit zoveel verschillende bijeen. Dat is nu juist de kunst ervan. ------------------------------------ uit: 'Gedichten 1969-1986', 1988.…

Een vogel floot en deze stoorde Stilte met zijn ongehoorde Tintelende fluit. Die vogel floot voor zich alleen Uit hart en keel ten hemel heen Zijn hoog geluid. Een vogel kent geen roem of loon, IJdelheid niet. Dus fluit hij schoon Uit eigen lust. Als vogels zó fluit ik, een dichter, Maak het duister leven lichter, Rusteloos hart gerust.…

Een kunstenaar lost de worsteling met zichzelf op in materie, letters of klanken. Versluierd zet hij zich in de verf. Kunst is zijn enig bindmiddel met geluk.…

tussen de blauwe slaap en het verlicht ontwaken ligt het zachte naakt een symphonie in wit takken van kale kromme bomen reiken naar bleek winterlicht alles wacht op de dans van het leven in glanzend zonnelicht…