Alle inzendingen over jaargetijden

Met haar geurende bloemenkaars oogt de sering als was in vurig paars Fluitekruid en paardebloem verheffen zich als sterren in het gras De bomen bekleed met alle tinten groen waar alles met elkaar verweven is in dit prachtige seizoen…

irritatie voelbaar door de dag heen het dichtslaan verzacht heel even prikkelt lente de zintuigen een heel seizoen lang…

bomen waaien heen en weer de ekster stijkt zich zachtjes neer wachtend op een lekkere buit maar helaas de jongen vliegen nog niet uit.…

Daar hing aan twee takjes, Heel teer en heel zwakjes, Een nestje van hooi en van hei; Bij 't nestje daar zaten Twee vinken te praten Van eitjes, die 't wijfeke lei In de mei. Daar gaapten twee bekjes En gilden als gekjes Van honger met gulzig geschrei; En vader en moeder Die haalden al voeder En hadden een drukke karwei Heel de mei…

In vroege lente zonnestralen, de stad nog vele dromen te gaan, vertraagt mijn pas tot genoeglijk dralen tot iets euforisch mij stil doet staan Starend naar het veld van groen, geklemd tussen straat en waterplas, inhaleer ik diep van dit seizoen de frisse geur van vers gemaaid gras.…

Dikke druppels vallen, slaan hard tegen de ruiten Laat regen mijn humeur vergallen? Jazeker, want ik wil naar buiten! Het voorjaar trekt als een magneet, ik verlang naar groen, de bossen, naar parken met hun bloemenkleed maar niet als wolken hun water lossen!…

Bladeren worden groen waar bloemen kleuren op takken samenzijn in de luwte van de wind. Het getjilp dat ons vrolijk stemt draagt krachtig bij aan de zonnenstralen van onze lach.…

bloesemgeur rondom steeds meer wit valt uit de lucht op grijze tegels…

De wilde plakkerige lentekersenbloesem fluistert utopische landschappen. Mijn verwaaid gelaat, voelt frisheid, duizelingwekkend. De jonge strakke wind op vollere nadenkende rode lippen, de verse sappige kersensmaak in de herkenningslijn terug, als perfecte kunstzinnige liefde.... blootgelegd op zachter bloter witte huid, spuugde neoromantiek…

een merelpaar heeft zich genesteld in de klimop naast de tuindeur in 't coöperatieve bouwwerk waakt het vrouwtje over haar domein met een strak kopje alsof ze zeggen wil 'waag het me niet dichterbij te komen'... zomaar een klein stukje aanstekelijk geluk tegen de achtergevel van ons huis…

Mijn winterjas hangt in de kast ik draag weer bonte kleuren vogels sluiten kwetterend een pact om met hun zang mij op te beuren wind en wolkjes spelen saam de bomen baren bloesems zee blaast briesje aan waar schelpje me komt groeten…

De vogels tjilpen volop de bomen worden groen een tractor rijdt rokend voorbij ik verwonder me over de wereld, de kip en het ei. En alles maakt me blij zomaar omdat alles leeft onder de zon, al verdwijnt die weleens, ik maak me ook vrolijk omdat ik Besef dat als ik dat nu niet doe, het er nooit meer van komt..en ik wil ook weleens…

De legkaart van het hart is een troef met een bedaarde hunkerende kleur zonder arrogante onverschilligheid of regenachtige weemoed. De dag geeft weer een dichterswoord. De oermoeder bestiert de dag de seringen bloeien welig er huppelt een kind tussen de bloesem. Ik voel me goed bedeeld. Elke kamer heeft een commode een ledikant…

Lentekriebeltjes in wei langs strakgesneden zijrivieren in omhelzing met elkaar waar witte pluk zich zalig vond hier gingen wij de heuvel op in kronkeling van holle wegen burgemeesters van geluk gelijk Romeinen in verbeelding en wij keken naar het water waar nog bladeren in dreven helder water waar het meilicht stille dromen in verzonk en…

Hier is jonge aarde één wijde bloesemhalle. Bomen en boompjes, zover de ogen reiken, Doen takske aan takske in gulle blankheid prijken Van bloesemsneeuw, sneeuwigste sneeuw van alle. Is 't niet of uit zonhemel neer kwam strijken Een vlucht van vlindertjes, zó neergevallen In dromerig verpozen? Duizendtallen Van vlerkjes fijn, die vleugelbloempjes…

Winterwol ruit van het warme lijf, wordt afgeschud als de laatste sneeuw, niet meer nodig nu het lente wordt, en zonnestralen prikken in het vel. Hele tapijten kunnen geweven, van overtollige vacht of haar, liever buiten toch dan binnen, overuren maken stoffer en blik. En als alles weer normaal is, en de zomerhitte weer voorbij, koelen…

het lentegroen welft zich op de zondagochtend over de gracht daartussen is de zwerver zichtbaar scheuren in de kleding een verwarde baard hij tuurt hij naar de wandelaars uit alle landen houdt de hand op neigt dankend het hoofd tot de klokken beieren voor het middaguur dan gaat hij weer langzaam sloffend naar de nieuwe…

In de jonge Lente,- Ach, hoe dwaas, ‘k Ben mezelf niet meer baas,- In de jonge Lente Hebben twee jodinnetjes, Twee trouwe vriendinnetjes, M’n hart verleid En tot ’n kort geluk geleid. Nu dwaal ik zonder senten,- We zijn ook in de jonge Lente!- Alleen langsheen de grote straten, M’n portemonnaie is gans verlaten, Gelijk de schatkist van…

Op het signaal van de hoofdvogel, de bontgevederde, wipten ze allemaal uit hun winterverblijven. De bomen waren nog kaal maar de lucht hing plots vol lentegeluiden. Mijn winterogen gingen open naar de krokusjes blauw en geel in de nog slaperige tuin. Maar de kinderen dartelden reeds door het gras, zij rolden juichend tot voor mijn…

Ik keek vanmorgen uit het raam en zag het gras van nevel wit. De wazige zon scheen door de bomen. De herfst is weer gekomen..... Wat zou deze dag me brengen gaan? Het waas zal langzaam gaan verdwijnen. En dan!....Gaat de zon weer helder schijnen!…

Door de ruiten gluurde Zon met gouden gloed. Buiten vloog Vogel hoog met een takje en sloeg een snelle schaduw op vloer en muur. Héél even lachte Lente beminnelijk naar binnen.…

trek de luxaflex lamellen in horizontale stand en wacht nog even, dagen, weken tot weer de felle zonlicht strepen verschijnen aan de wand dan kun je oversteken…

ik zie de bomen al groen bewegen voor de blauwe lucht, vogels schieten heen en weer, van boom naar boom naar boom en wij leggen ons neer op het kleed en genieten van deze dag, het blauw van de lucht spoelt de zorgen van ons af, verwarmd worden we door het geluid van spelende kinderen, en de auto's niet al te ver weg storen ons niet eens…

Ze raken niet, hun speelse twijgen, beroeren slechts dezelfde lucht. Doch heen en weer gaat bladgerucht, een zomer lang zal het niet zwijgen. In herfstig loof, hoor hoe zij zucht, de eik ziet haar naar hem toe neigen. Ofschoon de maanden dagen rijgen, draagt al haar pogen nimmer vrucht. Hoe moet zij hem toch overtuigen - wijl winter…

partnerloze lijster wie hoort jouw euforisch fel vergeefs geluid?…

Drink het licht als koele wijn op deze lentedag. Pluk de kermiszon van de blauwe lucht en steek ze in je jaszakje. Flaneer door de kleurige straat op het fris geschuurde trottoir. Groet de wiegende lentemeisjes met hoge borsten en korte rokjes, bontgekleurde steltvogels maar lieve. Proef de roze bloesemblaadjes en blaas de rest van op je vlakke…

De blaadjes komen een voor een te voorschijn, ze lijken zelfs een beetje bang: onstuimig maar toch nog met ingehouden drukte, omdat ze niet te vlug al helemaal daar willen zijn, maar eerder traag willen genieten van de warme zonnestralen, van de vriendelijkheid van de mensen die nu ook hun winterslaap vlug zullen vergeten. De bakker groet…

Met tassen vol behang in een lichtgele tint fiets ik in de voorjaarszon fluitend langs de Lindt, ik ga de lente plakken. Het oude is al afgeweekt, de geur van stijfsel groet, schroevendraaiend komt het stopcontact mij knarsend tegemoet. Nog even peuteren aan resten roze en grijs. De kwast strijkt wat wil rollen plat, links komt op…

gelijk de lammetjes in de wei aarzelend en zoekend dan weer dartelend blij zoeken wij nu het voorjaar is begonnen hunkerend de lentezon…

Vroeg in de morgen geluiden van buiten doen mij ontwaken het is voorjaar ik hoor de vogels ze zijn weer actief werkend aan hun nest vliegen ze af en aan het is heerlijk om er naar te kijken ik geniet…