Alle inzendingen over planeet red

richting verdienste gingen Het rijkeluiskroost kon het ook niet helpen Dat het bij de elite was geboren Dus zoogden wij het zonder te ontsporen De tranenvloed was nauwelijks te stelpen Wanneer wij ‘s nachts eenzaam in onze bedden Op het ontwaken van de zuigeling wachtten En aan onze familieleden dachten Zouden ze zonder ons het kunnen redden…

Velen kunnen er niet komen en vaak is er een reden voor. De zee met haar gezonde zuurstof te kunnen inademen is natuurlijk prachtig, het geeft je energie. Je zorgen opzij zetten bij de zee, het kan en het mag. Mooi is het als de zee in beweging is en de kleuren van de zon je weer moed geven.…

Langzaam trekt zij haar jurk steeds ietsje hoger zich nauw'lijks nog bewust van de feiten Vermist besef de reden dat dit continent immer wordt getroffen…

Gerimpeld en gekrompen en geoordeeld naar zijn pit, bepaalt de boer of er een reden voor export in zit. Bijbels en exotisch en Athene's antiek icoon behoeft de vijg zich geen schaamblad voor te binden; zoals het is vertoont het zich, bloot en buitengewoon.…

Verdwijn, red je vege lijf, spoel de hypocriete woorden uit je vacht. Luister naar jezelf, wees vrij en weet, je wordt verwacht, door iemand net zo puur en echt als jij.…

Sorry, wat ik ben, denk in kleur, geur spreek niet in jouw termen ongewenst alles dient te tolereren geaard of on-geaard, etnisch geprofileerd waarin vanzelfsprekendheid niet wordt getolereerd, Sorry dat ik besta, om jou te moeten volgen, in mijn eigen weg verder ga, Sorry, als ik niet word gehoord weggekeken en mijn zijn zonder reden…

Op het moment dat je weerloos bent slaan ze toe in niets te vergelijken met wilde dieren de beschaving uit het boekje literatuur voor ambtenaren en jij in het verdom hoekje ze laten je liever bodemloos dalen in het dwalen van verhalen leggen je geen strobreed in de weg als je weggelopen bent van hun rede op het moment dat je om hulp…

Het onbereikbare geeft je reden van bestaan. Jij hebt je zinnen op het onbestaanbare gezet, jou spreekt het onuitsprekelijke aan. Pijnig je geest tot gekwordens toe tot je de ervaring van de dichter evenaart, zich boven zich verheffend in de dreiging der ravijnen, tot hij van extase vrijwel buiten westen raakt.…

Angstig en zwaar zal het zijn maar mocht er toch weer een reden zijn dan komt zij zeker terug met bevende handen maar nog altijd haar trotse, rechte rug. Liefde zal immers voor haar, altijd overwinnen. Meisje, je woorden kwamen wel degelijk binnen. Al wat zij hiervoor nodig heeft zijn liefdevolle armen waarvoor zij leeft.…

als het rusten overbodig lijkt doen gedachten hun werk over verwachten en verleden over smachten en rede toch leidt mijn pad langs universele klanken die diep mijn ziel ontroeren of woorden uit dat grote land geschreven in Tsaren sfeer op zo'n moment wil ik de stilte danken en behoeft slechts een cracker de haast eeuwige leegte van de…

Ondoorgrondelijk Zijn onze wegen Ongeëffend Het pad Van ons bestaan Onbegrip kom je vaak tegen De vraag waarom Blijft open staan Oneerlijkheid Is vaak de reden Voor boosheid Of enorm verdriet Je wilt een antwoord Voor wat is geleden Het blijft stil Het is er niet Hoe moet je nu Toch verder leven Met zoveel onrecht aangedaan Weggerukt…

niemand weten kan ik zoek mijn betere ik omdat jij zegt dat dat het beste is de woede die ik voelen kan jij vindt dat niet oké jouw pijn is meer dan ik kan dragen als niet zo lang geleden woedt er die onmacht weer mijn kracht gaat onder met de jouwe getooid met duizend doornen tergt nu dat branden van de zon ik wou dat ik jou redden…

de middag reed mee in vallende sneeuw je stem in het wegdek vertelde uren van sturen je lach bracht me thuis je sms'te plezier schreef files naar hier ik wilde je horen maar het geluid ging verloren in verlangen naar jou je proefde de sfeer smaakte het spel met het rood van je lippen danste tussen mijn blikken het decor voor je…

Ze houdt ontzettend veel van mij, schrijft ze en ze hoopt dat ik nog op tijd kom om haar van de guillotine te redden om daarna voor altijd op Ibiza feest te vieren, wat zeer aanlokkelijk is.…

een druppel aan de dakgoot groeit nog verwachtingsvol in de eerste paar seconden met uiterste spanning op de uiterwaarden en in de tegenspraak de tensie de enige reden van bestaan op het randje van barsten niet om zeggen ei zo na dood de doem komt met het avondrood in de hitte na de regenval komt het afronden het gewicht van water al…

Onze M.P. leek onthand Zat even om een antwoord verlegen Redde zich natuurlijk wel En dit was uiteraard maar goed ook Anders meteen lik-op-stuk gekregen De politiek is beslist een hard spel Lees de kranten er maar eens op na In principe wordt niemand gespaard Oog om oog, tand om tand -om kiezers te overtuigen Van het eigen gelijk of…

We kunnen er niet over praten Alleen zeggen we hoop te hebben Terwijl een orkaan over land gaat Geen mens meer is te redden Pas na een verwoestende storm Als zijn krachten zijn afgenomen Zijn sporen een nieuwe vorm Van wat hij heeft afgebroken Zo zie ik mezelf ook Zonder een echt verzetten stap Ik had blijkbaar alle hoop In dat klein…

Ben ik één van die zeven dwergen onwetend van de reden ik hier ben in het heelal. De wind huilt om de bergen. Klein gevangen in het dal. Niets kan uiterlijk verbergen; ik zal dit nimmer weten in geen geval. De wind huilt om de bergen. Schoonheid slaapt in het dal.…

Ja, sporten is de ware eau de vie in dit geval het oosterscheldewater met westenwinden hengstend op je tater een knollenland van fietserspoëzie Zeeuws meisje werd uniek przewalskipaard: parmantig, onbeteugeld, stevig frame met pegazussen als de kroost van Heem in rengalop op ’t stalen ros Beyaert (maar díe legende redde het toch niet…

Verschillen trekken grenzen en daar zijn woorden voor: baby, kind, man en vrouw rood, bruin, geel, dom en slim zwart, wit, landgenoot, barbaar We weten er alles van er is een reden dat wij onschuldig en anderen daders zijn Daar zijn woorden voor en ook antwoorden: straf, pest crash, bommen en granaten doodslag, jacht, gas en brand…

De reis is onrustig, maar het schip is geweldig een prachtig schip Helaas zonder scheepskabouters om de vege boel te redden, nee er zijn alleen dwazen aan boord die vrijheidsliederen zingen en toosten op verre stranden Ach, we verliezen koers Het magnetische veld wordt zwakker en de noordpool schuift weg Havens blijven ongelezen…

ogen groot van moord en brand, de massa zinderde van stilte ze zagen zijn paniek voelden hoe de dood hem langzaam wurgde zijn vingers al ontsloot de witte vlek met leven dook voor de derde maal het water sloot met zwart de plek voor altijd af de laatste serie bellen borrelt schaamte op de wal de hoofden naar beneden hij was te redden…

de middag reed mee in vallende sneeuw je stem in het wegdek vertelde uren van sturen je lach bracht me thuis je sms-te plezier schreef files naar hier ik wilde je horen maar het geluid ging verloren in verlangen naar jou je proefde de sfeer smaakte het spel met het rood van je lippen danste tussen de blikken het decor voor je lijf…

Hier ons Zuilichem Op de oever van de Waal Vergeven van taal In de kassen hier Waar echt wordt gekweekt heel veel Een ieder zijn deel Export op transport Vrachtwagens vol chrysanten Wereldwijd klanten Arbeidsmigranten Doorgaans goed gelijkgesteld Leergierig geteld 't Treintje dendert voort Met een reden, met een doel Zeker met…

ONDERHUIDS ZICH SPIEGELEND AAN DE WEKE nooit meer hielden wij van geluid dat stapt MAKKE WAND, IN DIERENVELLEN GEWIKKELD, over je heen, als duizend ontpootte duizend- ELKAAR OMHELZEND, IN HUN KRUISPUNT EEN VOOR- poten, inprentend in je huid een onuitwisbare ZIENE LANDING OP EEN ONBEWOONDE OMNEVELDE rune, een bloedende ijsvlakte, gekruisigd PLANEET…

vroeger heel vaak voor het slapen gaan ging mijn vader voor het venster staan en dan wees hij mij de sterren de planeten en de maan kijk dan jongen Venus zei mijn vader en dat daar dat is de grote beer en daar die ene kom hoe heet ie ook alweer een keer ook weer voor het slapen gaan bleef mijn vader daar nog even staan en toen zei hij…

Bladerend door een vergeelde krant Strelen mijn vingers de vloeken Nee, met geen lijk voel ik me verwant Koppen die van ramp en nood kermen Altijd trager, vager dringt het door Hoe wij ons gelaten afschermen ‘Na mij de zondvloed’ ‘Het zal mijn tijd wel duren’ Als een makke zucht in koor Het tandwiel draait verder De planeet heeft zo haar…

Zich het licht in schone korst laat kerven, van hand tot hand door de ruimte te zwerven in een verwachtingloos niets wat achterblijft en afstand heeft genomen van werelds blaam verkiest ieder kwartier een andere ethische baan en leeft voort in het speeksel der planeten zonder te bederven, wacht een onomkeerbaar lot gewone stervelingen, om in…

De gedachten dat je iemand leuk vindt maar die het niet weet, laten je soms afdwalen naar een andere planeet. Soms denk ik wel eens mag ik misschien een knuffel van jou, want jij bent degene die ik altijd vertrouw. Ik weet eigenlijk ook niet hoe ik dat vragen moet, en soms ook niet wat het allemaal met me doet.…

we lopen langs het water in een warme najaarzon bedachtzaam zet ik mijn voeten op de natte aarde, de takken en het gras bewust van de kracht van de planeet waarop we lopen jij loopt op je vier pootjes vrolijk zwaaiend met je staart zonder schoenen maak je direct contact met Moeder Aarde dieren staan zoveel dichter…