Alle inzendingen over verdriet

jantje lacht het leven tegemoet straatvoetbalt panna knikkert een gewonnen pot, na hem de zondvloed jantje weet (nog) niet van het tranendal, danst onwetend een gemaskerd bal…

Dat was het dan geen tastbare herinnering blijft er over niets om te koesteren gewoon niets Enkel de doordringende pijn van gebroken dromen en het verdriet van nooit nog “wij” te zijn…

Woorden schieten tekort Het is je leven dat instort verdrietig is het gemis alles is donker je leeft in duisternis de wilskracht is verdwenen je kunt niet stoppen met wenen waarom toch, waarom dat is je slotsom begrijpen zul je het nooit je voelt je berooid.…

Ik ben als een vlinder eerst vloog ik vrij rond zonder zorgen en pijn Met een brede lach om mijn mond. Nu ben ik gevlogen in het web van een spin ik ben gevangen door draden Heeft vechten wel zin? Loskomen lijkt onmogelijk en al zou het me lukken Hoe kan ik dan vliegen met mijn vleugels in stukken?…

ik ben overleden in het diepst van mijn zijn te ver afgegleden te groot is de pijn ik ben hier zonder reden ik hang maar wat rond zoekend naar een gevoel dat niemand hier ook vond vaarwel jij die ik liefhad het is nu voorbij treur er niet om je had toch niks aan mij…

koraal verdicht zich, regenboogvisjes boven je, adem je filter filter gefilterd licht alles heet zoals zij, voorbij het water de kust, de aarde de lucht beweeg het water de rode zee zucht en zo doen de visjes heel zachtjes…

Fok het gewoon Fok gewoon de leugens. Fok onwetenheid Fok naïviteit Fok scheinheiligerds Fok Sletjes Fok players Fok mensen Fok slijmerds Fok de goeie En de kwade Fok het leven Fok de maatschappij Fok de regering En de naieve bevolking erbij Fok alles Fok iedereen Jullie kunnen me wat Fok oorlog Fok vrede Samen leven kunnen we toch…

Ik zou alles willen opgeven Alles wat belangrijk leek Me volledig willen overgeven Aan wat eens onmogelijk bleek Ik wil helemaal niets meer willen Niet meer moeten, alleen zijn En alleen nog verdwijnen In een stille witte schijn Ik wil alleen nog waarnemen Me verwonderen over wat is En me geen zorgen hoeven maken Over wat ik wel of niet…

Zo snel als je was gekomen, Zo snel werd je ons ook weer afgenomen. En dat kwam toch niet voor in onze dromen. Een lief, hulpeloos wezentje, nog zo klein.. Jij had hier op aarde ons kindje moeten zijn. Voor altijd in ons hart...…

Je bent nu weg... en holt je vlinders achterna... dezelfde vlinders, die je ooit bij mij vond... Ik ben weer alleen... Maakt het nog uit, wat ik je zeg? Dat je vlinders er voor mij écht nog wel zijn, want als je je maar openstelde, dan voelde je ze meteen.... In een dwaze gedachte spreekt je hart, niet je verstand... zie je alleen…

Mijn hart heeft verdriet van alles wat ik voel. Alles valt in het niet ik mis voor de zoveelste keer mijn doel. Nu weet ik het even allemaal niet meer maar dit weet ik wel. het is mijn hart die doet ongelofelijk veel zeer…

Jij was alles in mijn leven, Jij gaf mijn leven weer zin. Maar nu jij weg bent, Ga ik beetje bij beetje kapot. Ik trok me nooit iets van iemand aan, Totdat jij kwam. Ik ging me afvragen of jij mij wel leuk vond, Jij zag mijn onzekerheid. En je maakte er gewoon fucking misbruik van. Hoe kon je? Ik deed alles wat je zei. Je trok me over…

Leven gaat hand in hand Met tranen Soms van buiten Meestal van binnen Dan schijnt buiten de zon En regent het van binnen Pijpenstelen…

Als jij huilt, Dan huil je kleurige regenbogen Dan huil je de noten van een prachtig lied. Dat is een verdriet dat nooit had gemogen. Dat is een pijn die kent even zijn einde niet. Als jij huilt, Dan bouw je luchtkastelen van kristal En maak je belletjes van lucht. Da’s een slecht moment dat beteren zal Dat waait wel over met een snik en…

Om mij een goed leven te geven moest ik heel ver uit uw leven Mama geloof me ik mis u dag en nacht alleen in gedachten zie ik dat u lacht Mijn hart bloedt en doet heel erg zeer lieve mama wanneer zie ik u weer?…

In mijn schoot is jouw kiem ontstaan Als zondagskind kondigde jij je aan Met pijn en wee,maar al zo bemind Gaaf en fijn,nog vast aan het levenslint Zo fris en vrolijk in je kleutertijd Als een bloem die haar blaadjes spreidt Een dartele vlinder als prille vrouw Op zoek naar een partner in de morgendauw Dan sta je daar,een mooie stralende…

Messen krassen over zijn dijen littekens op z'n ziel daar hij z'n gevoelens niet uiten kan heeft hij 'n scherp projectiel Hiermee kerft 'ie tot bloedens toe bonst zijn hart in z'n keel Wordt hij uiteindelijk weer rustig 't was hem allemaal even te veel…

is behoud van hoop en vertrouwen op liefde en meer speciaal die op eerste gezichten eerste prioriteit voor werkende poëten dat sprekend uit te stralen in gedichten ze moeten voortaan vroeger opstaan en minder bezopen eerder slapen gaan zo laten jonge medeburgers weten ze lopen volstrekt niet synchroon zeg maar rustig uren te laat niet te…

Ooit zal ik weten waarom dit moest gebeuren Ooit zal ik weten waarom ik zó moest treuren Alles ging tegelijk alles ging ineens kapot Onze vriendschap Onze liefde Ons geluk Ik wil die tijd terug De tijd dat we samen konden lachen, konden praten De tijd waarin alles goed ging Nu is alles zo moeilijk ik weet het niet meer Maar óóit…

Als het niks te betekenen heeft niets om het lijf, het stelt niks voor, ‘t doet helemaal niks, is het nutteloos, heeft het geen zin, en dus is het zinloos.…

zoals gezegd, awel ja ge weet 't toch in de morgen als de dauw zijn parelkes verdampt aan het zonneke, al die geel blaaiges bijeen zijn gekropen in een hoekske bij het kerkhof komt zij aangeschoven uit het niets, uit de vlakte waar maïs staat de drogen bietenkoppen stikken in hun loof, de kiekendief bloed om het dorp legt de stenen van…

De vloek die viel zou zijn verbroken door een enkel woord of simpel teken. Maar dat woord werd nooit gesproken toen de lange dagen duurden tot weggedragen weken. En stilte bleef tot spijt dat er nog steeds niet veel te spreken viel. en zo verging de tijd.…

Ik weet dat je dit leest en je afvraagt wie dit schrijft; ik weet dat je mooi bent maar het misschien niet beseft; ik weet dat je je alleen voelt maar het toch niet bent; wij zijn meer dan alleen letters en tekens; er schuilt verdriet achter elk woord, achter elke zin; we zijn echt, we zijn mens, we kunnen elkaar aanraken, liefhebben…

haar zakdoek doordrenkt de uren glijden voorbij de dag is zoetjes aan overgegaan in de avond alwaar zij haar onschuld al even is verloren ligt ze hulpeloos gewikkeld in wit gekreukelde lakens haar ogen koud starend in het lege niets dat haar omarmt en troost biedt in de kille schemer…

Slenterend loop ik op het strand mijn gedachten probeer ik te laten varen Mijn voetstappen laat ik achter in het mulle zand terwijl de wind waait door mijn haren Mijn gedachten dwalen toch naar de tijd van toen het brengt ontroering diep in mijn gemoed Wat vroeger was kun je nooit meer overdoen het verdwijnt immers voorgoed De golven kabbelen…

dit was het dan hier scheiden onze wegen hier begint ons gewone leven weer zonder elkaar ik dacht dat dit voor altijd was ik dacht dat we samen een toekomst kregen maar in plaats daarvan kregen we een verleden een verleden dat me pijn doet als ik eraan denk als ik aan onze tijden denk krijg ik tranen in m'n ogen iedere zin zoals: ik hou…

in grijs gebied zonder haken en ogen onze verbazing niet gezien en heel misschien niet gelogen zingt een oud lied door haar starre vreemde pogen telkens weer die holle maar blije lach ik mag, ik mag luisteren met een treurig oor iedere week iets minder totdat ik niets meer hoor…

Het gloren dauwt duister uit nacht zo zuiver dat licht zichzelf vindt in tranen die trillend vergaan tot ochtend ontwaakt in hun adem…

Laat me vrij Laat me gaan Het is tijd ’k Moet hier vandaan Zwevend Over Landen Weiden Stranden Oceanen Zeeën Meren Naar een onbekend gebied Vanwaar Ik kan observeren Zonder dat men mij Ook ziet In die rust Zal ik dan blijven Nooit Door wie of wat gestoord Misschien Dat ik dan kan begrijpen Waarom Mijn stem niet werd gehoord…

Ik dacht dat ik Genezen was Dat ik genas Van droefheid En van Weemoedt…