Gong,
Ergens moest je zijn en overal ben je,
raakte je achter de schermen van de dood?
In alles te willen sterven, dicht bij me
als vluchtige gedachte, in een zucht ontvloot, te
willen schrijven, wat klonk wat al geschreven was,
verval in dat laatste woord wat in me overschoot,
die toon bleef zwerven in een vreemde tongval
van de wind en wat je zong. Toen je vertrok
in de diepte van je bronzen gong, een
eeuwigheid voorbij, onberekenbaar,
onbereikbaar, althans voor mij, en jij?
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 14 januari 2009
Geplaatst in de categorie: verdriet