Alle inzendingen over algemeen

soms denken mensen dat ze niet kunnen schrijven, maar iedereen schrijft zijn eigen verhaal. Elke dag opnieuw. jij kunt bepalen wat er gebeurt, want jij bent de baas. in jouw leven, in jouw verhaal, in je eigen levensverhaal…

Afgezonderd vormen bloemen en een rantsoen aan woorden mijn wereld Waar jij als vreemdeling in wandelt alsof je nooit in het papegaaienmeer hebt gezwommen jaag je dondervogels door veren wolken Over het strand waar de kinderen van de zon dansen onder de klapperbomen staar jij droomloos en kilt de kalmte Een mens verloren zonder…

Maken wij elkaar ontroostbaar hou ik mezelf als kind op schoot languit liggen op een draagbaar en even vrijen met de dood schreien wij dezelfde tranen zodra de zielen zijn ontbloot ver van huizen en van banen hou ik mezelf als kind op schoot onze weerzin tegen onweer dat valse lucht met water hoost spant regenboog als ommekeer naar diepe…

Wat de slopende nachten mij brengen zal nooit iemand te weten komen, omdat ze het wel kunnen horen maar nooit zullen begrijpen.…

Hoog en droog achter mijn pc Nippend aan mijn net gemaakte thee Vergezeld van een heerlijk kokoskrans Ontloop ik gelukkig die ene natte dans Want buiten is er die enorme zomerregen Goed voor de tuin, die kan er dan weer tegen Blij dat ik vanochtend de boodschappen heb gehaald Anders had ik nu ontzettend flink gebaald!…

Nu ben ik volstrekt ondeelbaar verloren in de karrenvracht mijn liefdesleven sleept zich zwaar op onze splijtzwam door de nacht verval van jouw verlichte geest hult mij in een eeuwig duister hoor weerloos huilen van een beest als ik onze namen fluister leven aan de oppervlakte van muien in geklonken zand drijven waar ik spaanders hakte…

De ganzen weer zo hoog in de lucht, de wereld werd ogenblikkelijk een planeet met een hoge koepel en je zag de halzen ver vooruit gestoken richting het zuiden. Één werd er ziek en staakte zijn vlucht, twee andere begeleidden hem, bleven bij hem tot hij overleed, en haalden samen de groep in, met veel moeite, geschreeuw. Zo hoog en met…

Alles heeft een eerste keer daarna wordt het gewenning…

waar mijn hand de lijnen trok schetste het verleden houtskool strepen op het uitgeleefde linnen, vlinders vluchtten te snel uit hun cocon en stierven in het merelzoete maanlicht de nacht was niet meer dan een bezem waarvan de steel onzichtbaar de ouderdom flankeerde met een duisternis waarin de kurkresten bleven hangen aan de rand van het…

Is dat nou stoer iemand klein proberen te maken?! Bijv. Omdat jij Chinees bent mag ik jou niet Omdat jij Chinees bent ben jij anders dan anderen Omdat jij Chinees bent ga ik jou daarmee klein maken zodat je er zelf beter van wordt? Ik ben een Chinees maar wat kan jou dat nou schelen? Je bent misschien een Nederlander? Maar maakt jou dat beter…

morgen is vandaag gisteren sterker nog gisteren was vandaag morgen echter vandaag is alles vandaag dat is toch geen leven meer…

De witte vitrage bolt lichtjes op door de zucht van een zwoele ademtocht. Een zonnestraal lukt het om over je gezicht te kruipen en je neus krult een beetje op door deze kriebelwarme inbreuk op je ochtendsluimer. Vlak daarna begint het langzame ontwaken De morgenstond is voor mij een sprookje Te mogen zien hoe je langzaam wakkert en je…

De fysicus breekt het witte licht tot kleurrijke stralen De slager hakt een varken in hapklare brokken De scholier ontleedt de zin in zielloze delen Als zij de scherven gaan lijmen komen ze schromelijk tekort…

het gesprek van top tot teen laat langzaam los daar sta je dan alleen het pad leidt je door een bos een weg die iedereen vroeg of laat moet lopen het verlangen koppelt het hopen nog een laatste vraag fakkels branden fel in deze nacht ontwaak kracht houdt wacht figuren symbolen demonen goden alles voorbij gekomen dagdromen dromers…

zoetzure regels splijten het schrift waar taal emotie herkent, zonder zich af te vragen wat de schrijver ervan vindt maakt hij lange lijnen van het stof dat zijn silhouet schetst in een gespleten alfabet – moeders zoekt een passend lijstje die ze vervolgens op de tafel zet hij is niet mij want lijstjes zijn niet mijn ding, kijk de regen…

Een schreeuw loopt dood in misplaatste gedachten, geen honger kan deze maaltijd verorberen binnen tijdige kaders en voorbij voortijdig ingrijpen. In een perkamenten lichaam blijft het kind een kind en de milde regen blust verdroogde kelen. Aan de oevers van stilstaande eeuwigheid wacht de verlossing uit het lijden. De dagen zijn geteld als de slapende…

De zwaarste tocht was het door hooggebergten, wilde rotspartijen over spiegelgladde ijsvlakten dwars door meerdere oerwouden haast ondoordringbaar, en doorsneden met de meest onvoorstelbaar wildstromende riveren door verschillende verschrikkelijk dorre hete kale woestijnen heen en terug over diverse oceanen met slechts een houten…

Het is de dag van lege pleinen en winkels dicht, behalve dan de tuincentra en de meubelboulevard. Mistig geklede kerkgangers gaan ter kerke verplicht en vernemen van het woord en de verlossing aldaar. De middag is er voor het onvermijdelijke familiebezoek. Pa zit gereed en al te wachten en ma is druk met de kids die naar opa en oma moeten gaan…

Er lag een woord op de trap ik zag het stak het in mijn zak nu woelt het daar rond het laat zich niet vangen er lag een woord op tafel ik zag, belegde het brood deelde en at er lag een zin op de bumper van een oude auto ik zag het sloot zich achter het mijn ogen. nu woelt het daar rond het laat zich niet vangen omdat de tijd…

Als een zee tussen twee eilanden soms wild dan rustig hier nemend daar gevend zonder de regelmaat van eb en vloed maar altijd schurend als onrust verward wordt met energie valse hoop verwisseld met de realiteit…

zonder trots in schaamte je verlangen te verlaten in het niets je ziel en pijn in het oneindige verloren te zijn en dan als niets meer is lief wat is er meer verdrietig dan zo nietig niet durven te zijn te geven echt tot in het eindige volkomen te leven en dan…

De vogel klapt zijn vleugels open en dicht en vliegt zo licht als ik zou willen zijn in mijn geest, dromend over het water, of magisch in de maanvolle nacht tussen hemel en aarde. Zonder energie te verliezen, te verzwakken, slechts zwevend en door thermische wind weer omhoog worden gestuwd zo hoog dat ik het overzicht van een arend heb en…

Ontmoetingen zijn piepklein en geniepig groter willen zijn verder passen dan je benen reiken doch nog even evenredig zijn.…

Het ravijn van wijkende wanden heeft de vlakke kalmte scherp verstoord. Leegte is voor zwaartekracht gezwicht en eindigheid is in grenzen verwoord. Bruggen verbuigen contouren van gewicht, zij overspannen ijle massa’s lucht. De spanning tussen hier en overkant is een bries die zachtjes zucht over zwelgende diepte voorbij de rand.…

De held kan niet bewegen zonder zijn infuus maar hij heeft zin in roken, dus hij stapt uit bed en hij beweegt zijn lichaam richting het toilet: voorlopig heeft hij een excuus. Pas bij de lift wordt het gevaarlijk. In zijn blauwe kamerjas heeft hij om drie uur 's nachts hier niets te zoeken dus nu begint het avontuur. Zijn vingers tasten met…

Alles is rond in de ochtend zoals de zon zich krult om de nacht. De sterren, de maan rollen rond je naam zonder zucht, aarde. In de kamer, in de tuin zijn zelfs geen hoeken. Alles is rond en licht.…

Als ik door mijn verleden tijden loop zie ik van het licht, af en toe, het begin Traag gelijk een voortglijdende stroop glijd ik er stap voor stap mijn leven in Duizend vraagtekens tekenden zich af onder zachte, schone toekomstmuziek Denken aan het nu was veler maatstaf morgen bleef verborgen in het mystiek Onmetelijk langzaam vergleed de…

Starend verzwelg ik een vermoeid panorama Van onheus bejegende armoelijers. Ze stinken en verderf kleurt mijn beeld bruin, Ik verwijs de verschoppelingen naar eigen idee. Opgewekt lach ik hen zelfs uit en geef vervolgens raad. Mijn vinger richt zich duidelijk naar een mistige horizon. Zelfs donkere wolken passeer ik luchtig op die manier Verrotting…

neem me mee - smeekte ze - neem me mee terwijl vanuit de verre lucht eerst van opzij dan weer omhoog hij opzettelijk in haar blikveld vloog zo dicht bij haar en bij de zee ving zij de vogel in zijn vlucht ik wil met jou - sprak ze toen weer de vissen en de bomen de mensen en hun kerken niets zal ons meer beperken zelfs niet een spookbeeld…

Zo de aarde naar de einder reikt geploegd, geplooid als groen dooraderd zwaar fluweel dat te luchten werd gelegd een oude boer die peinzende het land bekijkt dat hij bewerkte liefdevol in ’t spoor van voorouders de toekomst van zijn zoon of de kastanjebomen rijk gekroond langs lanen prijken waar een wandelaar zijn hond fluit omdat…