Alle inzendingen over eenzaamheid

Ik zie jou staan In de leegte Wankel In jouw wereld Achter glas In de kist Die je bouwde Van je angsten In de stilte Sta je vast En je zwijgt in alle talen of je woorden zijn gedempt Jij ziet niet mijn tranen Ik hoor niet jouw stem... Laat me weten, wie je bent. Ik zie jou staan In de stilte Steunend Op de kilte Van het…

De nacht is gekomen Zonder dromen In het donker gezogen Van het pad afgebogen Mijn gedachten zijn dicht Hoop is mijn enige licht Gedachten achtergebleven Angst en wanhoop in elkaar geweven Toen jij in ik verdween Was ik alleen Eenzaamheid nooit gekend Alleen zijn niet gewend Niets om over te rouwen Niemand te vertrouwen Toen de weg…

Ik kwam van ver, van ver ben ik gekomen En alsmaar verder zou ik immer blijven gaan Om nog slechts eenmaal aan uw zij te mogen staan Nog eenmaal, tot in mij weerom de tranen stromen In druipend traag, verwerend al mijn dromen Hier nu versmolten tot de allerdroefste waan Dat dit moment, nu hier gekomen weer zal gaan Voordat ik van dit puurste…

Ik wil het zo graag.. maar het gaat niet... Ik wil het zo graag.. maar ik kan het niet.. Ik wil het zo graag.. en het gaat me lukken.. Het gaat me lukken.. om de mensen te laten zien van wie ik hou.. te laten zien dat ik om ze geef.. te laten zien dat ik van ze hou.. het gaat me echt lukken.. echt waar..…

Je kent me niet. Je ziet niet wat er in me schuilt, Je ziet niet dat mijn ziel huilt. Want je ziet de tranen niet, Je kent me helemaal niet. Je weet niet waar ik dit zit te schrijven, En al zou je eens goed na me kijken. Je weet niet hoe ik eruitzie. Want het ene moment ben ik klein, dan weer groot. Het ene moment ben ik zielig, dan weer stoer…

Een gevoel van machteloosheid overvalt iemand als het begrip wegvalt en de eenzaamheid de brug naar het heden wegslaat. Het alleen zijn voelt pijnlijk aan uitzichtloos kijkt men uit over het uitzicht vanuit het altijd gesloten raam. Alleen een gesprek met je eigen Zijn kan uitkomst brengen, afgebroken bruggen naar buiten toe herstelt…

Alleen de dood zij ademt hier tussen weggezakte zerken wat leeft dat zijn de bloemen die graven sieren totdat ook zij het met hun leven moeten bekopen het ijzeren hek piept in zijn scharnieren ik trek het dicht en loop het leven tegemoet.…

Daar zit hij weer buiten op zijn schaduwplekje de wind waait wit door schaarse haren zijn ogen staren in de verte, leeg de oorlog, zijn kinderen zijn allemaal overleefd de wereld is allang te ver weg voor hem hij is bij al zijn doden al bijna in het niets straks gaat hij weer naar binnen naar zijn vertrouwde stoel het enige verschil…

Ik volgde eens een sleepspoor dat ik zag En daarna vond ik jou Met een rugzak te zwaar om te dragen Toen wist ik dat ik helpen zou Ik knielde bij jouw voeten neer En pakte toen jouw tas uit handen Ik wilde er wat overbodig gewicht uit halen Want de zwaarte ervan had jou doen stranden Maar die tas bevatte jouw hele leven En alles had een…

zijn lippen vormen nauwgezet de woorden uit bevroren zeeën leggen vorst over haar trillend vel waar zij tastbaar de witte tekens weet achter het weerloze schild delfde zij al lang en onomkeerbaar het graf voor vergiffenis werpt ze haar schaduw dag na dag over de betonnen steen…

Laat mijn fantasie Een fantasie zijn De werkelijkheid Snoept, Van wat slechts In mijn dromen bestaat Gesuikerde waanbeelden Vormen mijn fundament Wat niet sterker is Dan welk kaartenhuis dan ook Laat de storm van werkelijkheid Mijn kaartenhuis van fantasie passeren Geef mijn fantasie een kans…

Ineens moest ik huilen, ik accepteer mezelf niet, zou met zoveel willen ruilen, niemand die mij echt ziet, zoals ik ben, ik vraag me ook vaak af, of ik mezelf wel ken, al klinkt dit voor velen maf. Ik heb heel vaak een gevoel, waar ik niet aan wen, dat ik leef zonder doel, en maar nutteloos ben. Als ik al niet mezelf kan zijn, wie dan…

nimmer eenzaamheid gekend of heb je het zielenkleed nog niet afgelegd en ben je aldoor met lucht verwend? ook doelloos van deur naar deur gerend en heeft het uiterlijke slechts in schijn belegd opdat de leegte moest worden getemd? of lig je tussen dode stenen geklemd? eenzaamheid is aan de mens eigen wanneer wij blijven zwijgen of…

De rust gevende klanken van de stilte Het ruisende water van gevoelens. Daar zit een meisje alleen en verlaten. De zon streelt haar zwarte haren en rustend op haar knieën smeekt zij om leven want de donkere nacht nam haar ziel weg van haar Ze spreekt met haar ogen, die het licht niet meer zien. Aleen maar donker Alleen maar donker…

Helemaal alleen In het donker van de nacht Rillingen kruipen langs m’n rug Alsof er iets op me wacht Het licht van de wereld Het lijkt vergaan Alleen boze tongen van vuur Schijnen te bestaan De stilte van mijn angst Valt samen met kreten uit de duisternis Mijn hart hoopt alleen Dat het licht weer snel terug is…

roerloos liggen in het gras willen dat het anders was staren in het schemerlicht denken aan je gezicht blijven liggen in het gras weten dat het niet zo was ogen sluiten voor de nacht het is later dan ik dacht…

Uit het donker valt een stem: ik zie je gaan, vreemdeling stervend in je schoenen van gekrompen leer. Dagen vallen onder zijn magere benen, gedachten struikelen in een niemandsland. Een verweerde grijns, pijnigend vanonder een vaag gelaat - enigszins bedwelmd door vage illusies - galmt in de uitgestrekte ruimte: echo, oh, wie ben je…

De tijd lijkt stil te staan Geen geluiden die komen en gaan Toch bedrijvigheid alom Slechts mijn wereld die blijft stom Weer zijn enkele uren verstreken Nee, zelfs dagen, weken...…

Hol klinken mijn voetstappen door de nacht Geen mens die op mij wacht Niemand bij mij aan mijn zij die het monotone ritme kan doorbreken Geen stem die mij begeleidt door de tijd, heel even...…

De verdorvenheid In de spiegel Zie ik alleen Achter de lege ogen De draden van de dood Het zwarte slijk Plakkerig, stinkend De rotting begonnen Verlorenheid zo zoet Als drijfzand Het laatste stukje wil Omsluitend In de verte Een lichtpuntje Het vlammetje van hoop Een dochter Een vriendin Een moeder Is ze te laat?…

ik wacht op haar, kijk in de verte daar komt de trein al, nee toch niet een wisselzang van hoop, verdriet ik dood de tijd, inwendige concerten een holle hal, het enige loket is dicht, het rolluik neergelaten ik loop wat heen en weer te praten de muur is leeg, niet één kroket hier eindigt alles, elke reis de spoorlijn leidt naar zee, naar…

zwijg maar de woorden die pijnigen in het woud van mijn overladen gedachten waar ook jouw blikken oeverloos eindigen en geen bladeren zijn om verval te verzachten gevallen bladeren dichtgeslibde aderen zelfs het binnenvallende licht kent dode vlekken het is dan wel op mij gericht maar kan wat gebroken is niet bedekken dode vlekken…

Dan kijk ik weer naar de lucht en slaak maar weer een diepe zucht Ik ben het middelpunt van zo wijd mijn blik mij gunt Het is leeg en stil, een ingehouden gil...…

op de stoep zit een meisje muziek te luisteren er komt iemand langs een lach verschijnt op haar gezicht vriendelijk zegt ze gedag, daarna verdwijnt de lach weer zo hij gekomen is het vrolijke meisje, Verdwenen. Op de stoep ligt een bierflesje het meisje kijkt ernaar pakt het maar gooit het weg een gerinkel klinkt Op de stoep liggen…

Je kijkt naar me Je ogen vragen De vraag haalt nooit je mond Je staart langs me heen Je ogen ver weg Over de barrière van je lichaam heen Je houding star Je ogen lachen Ondanks de banden om je armen Je drinkt uit een rietje Je ogen dankbaar Je handicap negerend Je zwelgt in aandacht Je ogen schitteren Je kleine wereld groter…

In het leven wordt niets je zomaar gegeven je zult moeten verdienen naar je kracht Pijn, verdriet en uitzichtloosheid allemaal puur extra vracht Alles zul je moeten kunnen dragen Het is je immers niet zomaar gegeven Het is aan jezelf hoe je dat doet Alle baggage zul je moeten afwegen En met al die fundamenten dus zul je iets moeten bouwen…

Het stormt in mijn lijf en leden lichaam en geest niet op een lijn De oorzaak ligt in mijn verleden Ik kan niet omgaan met de pijn Bepalend leed nooit verwerkt slechts diep verstopt binnen in het verdriet word daardoor versterkt Een eenzame strijd die ik niet win Hoe kon ik het zover laten komen dat ik volledig van emotie overloop Is er…

Kokend bloed, pompend, bruisend vol woede een weg banend elke vezel volgevreten elke cel op barsten zo kwaad nog nooit geweest Een traan, het branden, doodgeslagen De leegte knagend, beet voor beet Verdwaasd, een waas voor m’n ogen De weg verdwenen, niet te zien Zo’n verdriet nog nooit gehad Een gat, een hol gevoel, verlaten Ik mis je…

Te serieus voor jouw leeftijd Maar dat heeft zo zijn reden de tijd is niet mild voor je geweest je draagt een zwaar verleden Heus ik zie het aan je Die glimlach is maar schijn Je bent geraakt in het diepst van je ziel En weet geen raad met de pijn Je worstelt met je gedachten het leven is niet makkelijk voor jou En ik, ik zou je willen…

Het is zo droef al wat men weent, dat het zo diep zit, en zo alleen, en dat er in die hele schijn onnoemelijk veel schemers zijn. En zij die staan en gadeslaan het diepe innerlijk van ogen, die kijken naar hun eigen pijn, tot in hun ziel bewogen.…