Alle inzendingen over jaargetijden

de zilverwitte berk nog kaal wordt bezet door meesjes die kwetteren van plezier de morgenhemel blauwt en draagt een gouden kroon zachte stralen smeden kleur heide in paarsrode tinten een camelia vol in de knop grauwe lijsters schrapen mos kijkend naar dit luisterrijk geheel laat ik even mijn hoofd verdwalen in het bontgekleurde ochtendtafereel…

een oude man kijkt verkreukeld naar de lente waar is mijn moed om weer een jaar te moeten? lammetjes en verse blaadjes dartelen het leven…

eindeloze regen wist de sporen uit de zompige grond spoelt de lach van je mond maart is geboren overmoedige bomen, kale struiken barsten uit in roze, geel en wit vensters openen behoedzaam de luiken verblindend spel van donker en licht…

Nog in twijfel en wankel pinken zonnestralen Hun schijnsel is uiteenlopend en decoratief In de lucht schilderen zij de nieuwste verhalen Weinigen zien dit verrukkelijk versieringsmotief ’t Is de overgang van de oeroude jaargetijden De totale omvorming tart elke toverkracht De winter hangt nu aan een draadje van zijde In de jaarsafari had hij…

Crocussen geschakeerd in paars wit en geel de kopjes fier omhoog ieder bloempje een juweel en een lust voor het oog Narcissen nog even dicht wachtend op het warme zonnelicht En het ontluikend tere groen van struik en boom Laat nu de lente maar ontwaken uit haar lange winterdroom…

een spinnende kat kolen gloeien in de haard het stormt om het huis…

uitgestrekt als een dalende springer met parachute lig ik op pril gewas nog amper bovengronds, ik spreek over gras stengelachtig en broos van natuur als het ware zacht neergevlijd maar zeker tot dragen bereid zo woel ik met mijn lippen wat kort geplukt maagdelijk groen en aanschouw de steltlopende snippen die door weinig…

Stil schuift de schemer over de akker scheert de dag zich van het veld, valt toch nog plots het duister schraagt de einder het donker end. Lijkt de natuur zo doods, zonder luister, glimpt het sneeuwdek nog enig licht die volkomen rust is echter schijn want in de aarde wacht het zaad op de nieuwe dageraad....…

Zachte haren, bruin en wit Katjestakken ontluikend groen In zichzelf ruikend narcissenflirt Geur van nieuw, de geur van bloem Paars en geel, door opschietend gras Een lijstertriller begroet de opgaande zon Stil eendgekwaak op vlakspiegelend waterplas Ontwakend de distelvink, gekleed in goudgalon vijf uur 's morgens, geen geluid van achteloos…

vandaag verlaat de dood het sterven en zoekt in de kringloop der seizoenen alom weer de geboorte te verwerven in aangelegde plantsoenen of op verweesde plekken waar de mens geen hand heeft in het natuurlijk stekken daar kleurt de lentebodem weer de winterse graven verschijnt vernieuwd leven uit onze baarmoeder aarde…

het begint met een vlaag warme wind die onverwacht je neus en wangen weten laat dat het begint waar ook je hart en buik zo naar verlangen…

snoeiwerk onzer boeren voor natuurbehoud van pruiken in februari op de wilgenbomen wordt nu door vrijwilligers overgenomen dat moet - anders worden ze te vroeg oud noem het vormwil waarin ze worden opgeleid met takken die na ter worteling aangeplant door ferme knotters zompig aan de waterkant twee meter hoog van hun kop worden bevrijd…

tijden van dik ijs auto’s op het ijsselmeer een gladde snelweg…

ijsbloemen en sneeuw een stille witte wereld witter en stiller…

waar weidevogels uit het niets met hun oorverdovend gekrijs de stilte vullen en rechts van mij treurig ogende preien en boerenkolen met hun uitgezakte permanentjes de spade vrezen scheurt plots de wind het hemels matras aan flarden zie ik schaduwen geboren worden tegelijk met het eerste lam daar is het tijd om mijn rug te rechten en…

zelfs in de winter geeft een vorstelijke nacht zomerse warmte…

we verlangden naar het zomerlicht de grijze grauwe dagen verdreven ons als vanzelf naar een witte winterslaap geluidloze vergeten dromen waarin tijd en ruimte waren uitgeteld geschenken uit de hemel vergeten zijn het benarde grijs en grauw de eindeloze ijskoude nachten het verlangen naar het zomerlicht…

Mijn daad had geen toegevoegde waarde toen ik al mijn liefde voor jou vergaarde Ik dronk het zuur van je tranen Droogde ze uur na uur ik schaatste niet de hemel rijk maar strompelde door het slijk Achterwaarts gevallen duizelde mijn hoofd doch ik blijde om de lente die me werd beloofd…

bruisender nu, zoals je het licht bezingt alsof je de komende lente reeds proeft en ook ik me steeds vrolijker voel als ik je weer zie en beluister met wat kruimels je liedje begroet…

de adem van de lentezon verwarmt de kille aarde doet ’t prille groen weifelen en het hoefblad schitteren de rivier is vloeiend zilver spiegelend naar de horizon boven het trage glimmen ontvlieden grauwwitte ganzen hun gezamenlijk spiegelbeeld ze reizen over de einder naar de grote groene stilte de eindeloze toendra waar de zon niet…

Dit is de tijd waarin nieuwe kracht door alles vaart. Het gras groeit groener, de wind is zoeler en soms hoor je 's avonds reeds buurtende buren. De kinderen huppelen naar buiten. Ze dansen met vriendjes over de nieuwe straat met kleurige linten in hun blonde haar.…

dagen vol licht en blauwe verten de zon geurt in versgekapt hout verwarmt geelhartige madelieven en ‘t veelbelovend fluitenkruid ook donzige zoemende hommels en trage lieveheersbeestjes vogels kunnen hun geluk niet op die optimist fluit in een groot koor (een logisch vervolg op de optimist)…

oneindige grijze grauwheid wolken tot over de horizon de zon voor altijd weg ruisende klettering van water trage tranen op het glas voor een uitgeregende wereld en plots toch verre muziek die tinkelende verre vogel een kleine natte optimist…

in alles huist vandaag het wonderlijk zicht van lang gelee zoals de straat in de magische dans van onstuimige vlokken onder een maagdelijk wit tapijt verdwijnt terwijl ik met een verbaasde blik de gordijnen openschuif naar buiten ga in de nog onbetreden sneeuw m'n dartele stappen achterlaat van lang, heel lang gelee…

Niets breekt de zachtblauwe lucht dan een vlucht wilde ganzen op zuidlijke wieken in stugge cadans 't gezoem van een enkele mug trilt met de damp uit het dauwige gras ik waad door het veld dat golft met de bomen, ver weg ik leef met het leven dat eindeloos danst in de zomer dat kaalt in de herfst verstart in de winter En dan als de…

Dit is de winter je kijkt er zo dwars doorheen klaar zijn de grachten er is geen brug die er aan zou denken te verzuchten…

Genoot ik niet toen de lente begon? Genoot ik niet van geuren en kleuren van bloemen beschenen door de voorjaarszon? Genoot ik niet van de plataan? Genoot ik niet van zijn koelte en zwoelte ook als de zon was ondergegaan? Geniet ik nu niet schijnbaar onbewogen? Ja, ik geniet altijd van alles dat groeit en bloeit omdat het me raakt…

als februari kijkt naar wollige wintervelden met sneeuwschapen bezaaid en krimpt in kille dagen die voor de helft in donkerte verzinken als aan de kim opnieuw een witte zon gaat glimmen en 't eerste licht wellicht de eerste krokus laat ontspringen smelt binnenin het winterschild kiemt weer 't kinderlijk verlangen buiten kleedt zich in…

Een vroege ochtend langs de uiterwaarden Een ijle nevel talmt van boom naar stronk In tinten, die geen schilder evenaardde ligt het landschap onbeschrijfelijk te pronk Als kleine spiegels glanzen waterplassen tussen de wilgen met hun stekelkoppen De kale takken vormen schuchter knoppen; het water zal voorlopig niet meer wassen De kleur van…

‘t oudejaar waarin verloren wat zo lief was kwijt geraakt leeft in hoop en wordt herboren als het nieuwe jaar ontwaakt…