Alle inzendingen over afscheid

tranen zoeken zich een weg tussen rimpels van een leven lief en leed…

Alles zit tegen vandaag Alles vandaag gaat niet hoe het moet Alles wil ik vergeten Vandaag zit alles tegen Ik hoorde gehuil en wist wat het betekende Mijn moeder was er niet meer Alles wil ik vergeten Maar dat gaat gewoon niet Mijn moeder is alles voor mij Alles vandaag zit tegen Alleen zonder mijn moeder Ik zal nooit vergeten wat mij…

Het is genoeg ik laat de woorden los flarden van gedachten in de film van dit leven de wereld draait en draait wolken sluiten in jouw hoofd tot er geen morgen meer komt het is voorbij maar je bent niet onopgemerkt gebleven…

Er was altijd een lach Het leek de zon wel Die ik daar zo zag Maar na tijden van leven Moest het leven zich opgeven Want het geleefde leven was echt op Zonder dat ik het wist Leek het leven even een grote list Want jij werd zomaar getroffen Door deze dode tijden Moesten we glashard hopen Dat jij het nog zou halen Maar plots werd…

Nog eenmaal samen aan het aanrecht staan en genieten van alle geuren Nog eenmaal gearmd de bossen in en samen er weer uitlopen Nog eenmaal in de badkamer terwijl jij in bed op me wacht Nog eenmaal midden in de nacht naar muziek en naar jou luisteren Nog eenmaal zou ik je willen strelen en je liefde voelen…

Misschien is hij niet echt Die pijn Leugens in de vorm van pijn Pijn houd ik uit maar leugens niet Waarom? Die pijn hoort bij ons zeg je Nu is het voorbij en bel jij weer Maar die pijn hoort bij ons zeg ik nu Leugens heb ik allang weggegooid Verzetten tegen die pijn Weerstand bieden aan jouw verleiding Ik zeg nee met pijn in mijn hart…

beluister me, belees me zoals de wind ruist door het fijne blad bespied me, beleer me als al mijn fouten aan het licht bedenk me, bedroom me wanneer de avonden zacht achterom bedrink me, bespreek me ook als er niets meer is…

als ik wakker word is alles stil en vredig de wereld om me heen zo mooi en volledig ik voel me vrij zoals de vogels daar buiten die mij stil de morgen in fluiten ik draai mijn hoofd naar de zon en denk aan hoe mijn leven begon op mijn wekker zie ik dat het tijd is om te gaan ik sta op en kijk naar de foto die ik zie staan een foto van een…

Er komt een moment in je leven dat je nadenkt over de dood dat besef je als je langs de graven loopt waar de tijd is versteend en stilgevallen voor hen die zijn gegaan met hun eigen geschiedenis en bestaan dan word je door weemoed overvallen als je denkt voor mij valt de tijd ook een keer stil en word je geconfronteerd met je eigen dood waar…

het is broos flinterdun en voelbaar een gevoelige avond alleen tussen de levenloze stukken eikenhout en ook het venster biedt geen opening het is breekbaar jij noemt het eenzaamheid ik een afscheid van zonnige dagen tussen de jonge dennen grenenhout lange, blauwe golven jij en je meisjeshaar het is een ramp hier te stranden…

Lieve Michael Ook al ben je niet meer om ons heen ik zal je nooit vergeten. Voor mij zul je altijd voortleven je muziek, je lach, je goede daden ook al ben ik klein ik vind het fijn om bij jou te zijn... Michael, rust in vrede…

Ooit waren we samen Jij en ik Altijd bij elkaar Een supermooi paar Tot die rare beslissing Mijn allergrootste vergissing Ik liet jou gaan Opeens zag ik jou niet meer staan Elke dag mis ik je een beetje meer Jij komt niet meer terug, wat doet dat zeer Elke dag is daar die pijn Komt er ooit een dag dat die verdwijnt?…

Knak deed het grassprietje waar ik een bloemenkransje vsn maakte om iets moois mee te zeggen waarna het rustend in de zon het leven zou leggen…

In mijn vingers voel ik de zachtheid van jouw ooglid en de liefde waarmee ik die sloot Alsof je sliep en ik je weer wakker kon maken Geef me de zachtheid van je ogen terug zodat ik ophoud met huilen…

Langzaam ben ik in je gekropen tot ik niet meer wist of mijn adem van jou was Nu adem ik alleen en soms voel ik me lichter alsof jij mij ademt…

Als de dood tot over je oren in je zit schoffelt het leven het goede in jezelf naar boven zodat je het onherroepelijk onder ogen ziet…

Lange laan omzoomd door berken Zonlicht speelt spel met schaduwblad Silhouetten achter stammen wijken als ik kijk, omringen me, meer dan dat Waarom doorgaan? Geen antwoord Oneindig plein, schitterende straten, paarse heuvels, witte wolkenluchten maar de zon - heeft hij me verlaten? Kijk daar, daar is hij zoals het hoort Klanken van…

En jouw naam duistert Koos in herinnering door heimwee een waas uit het verleden tussen jouw ooit zo zwarte haren boven blauw priemende ogen en die nog grappigere achternaam die ik hier liever niet wil noemen om geen vliegen aan te trekken in ondergrondse dromen begraven tussen de doden krioelt het van de wormen omdat jij niet gek was…

Zo lang geprobeerd scherven te lijmen, mens te zijn, In een wereld die mij liever zag verdwijnen. Kind te zijn, In een koninkrijk waarin God verkwijnde. Gevraagd aan Christus, Gevraagd aan Mohammed, Gevraagd aan Boeddha, De weg van de verlichte paden, In moeras hebben ze me allen laten baden! Gezocht een teken uit de hemel,…

we aanvaarden de reis leggen een lange weg in stilte af we vervlechten de beelden tot een onsamenhangend weefsel we zijn reizigers zonder woorden passanten zonder grond we reizen met gesloten ogen gekleed in weerbarstige huid en dan is er het woordenloos weten: we komen nooit meer thuis…

Verlies Je verliest iets uit het zicht Het zit toch in je hoofd En ook in je hart De gedachten zijn er Ze blijven rondzweven Elk moment zie je voor je Geen tijd voor het verlies Je voelt de aanwezigheid Het voelt zo vertrouwelijk Zij zijn bij je Je voelt je sterk Als een film in je hoofd En een gevoel in je hart Zie je de toekomst…

Gisteren was zo dichtbij maar het lijkt of je eendagsvleugels krijgt je kijkt niet meer om ik ren naar de horizon en vang wat jij nu mist…

stilte zei de man hij rust condoleances over en weer gesnotter door helende woorden gesust hij ging zo plots zonder enig verweer starend in zijn graf werd ik me ervan bewust wat een ander me ook gaf jij gaf me meer…

en ik schreef mijn naam in de aarde waarin ik mijn voetafdruk achterliet in het water dat mij meevoerde op de stroom in de ongrijpbare lucht die ik greep met m'n adem in de stralen van de zon die mijn dagen verlichtten en verwarmden in die dagen die kwamen en gingen zich vullend met vrede en verdriet ontmoeting en afscheid droom…

Samen met jou wil ik leven In jouw hart wil ik bestaan In jouw herinnering herleven Nadat het mijn tijd was om te gaan. En als je je mij herinnert Herleef mij in een lach Opdat ik dan aan jou…

lieve jij, Jij hebt je strijd gestreden, Na alles wat je hebt meegemaakt En hoe je hebt geleden. Je bent er niet meer... mijn gevoelens zijn eindeloos, gedachten zo troosteloos. Wat is de zin van het leven? Waarom is het jou niet gegeven? Waarom zo kort, waarom zo jong? lieve jij, nooit ga ik jou vergeten!…

(voor Adriaan Venema) Contactarmoede is het leed dat men vandaag de dag ondergaat alsof het altijd zo is geweest, men knijpt de ogen toe, loerend door de spleten in het plafond, naar een wereld die zinspeelt op kil bedrog. Opgesloten en onzichtbaar lijden wij aan eenzaamheid, de trap naar boven en beneden opgetrokken uit angst en zalfbescherming…

Tranen rollen over mijn wangen, Mijn hart doet zo'n vreselijke pijn. Niemand kan jou ooit vervangen, Hoe lief diegene ook kan zijn. Tranen rollen over mijn wangen, Ik voel me niet goed dit voelt niet fijn. Niemand kan jou ooit vervangen, In mijn hart zal je altijd bij me zijn.…

hoezeer ik ook dat ultieme gedicht zou willen schrijven ik heb er de kracht niet meer voor schreef immer in de nacht want daar vond ik de macht tot lijden en mezelf te laat terug dat was 't, doei…

In de mottenballen: Smoking, Vers geperst Uit oranje appelen. Door de prins nog zelf gesigneerd. Dagen in de regen gehangen, Maar nog altijd zoeter Dan de zoute druppels Die hij op zijn schoudervulling droeg. Het was een lange avond en in open portier vroeg zij de eeuwigheid; ze kreeg de avond. De tragedie van de zwarte strik. Die…