op kindsbenen

steeds meer en meer
schrijft ze de dingen aan elkaar
het onmiddellijke voorbij
weg van het donker

de oude dichteres
en al de rest
is te zwaar voor het
papier

haar taal gaat steeds trager
of ze zwijgt of legt liever
haar kinderen dingen in de mond

alsof haar herinneringen
stranden
in de vijver van haar jeugd
het echoot daar
als druppels in het water

voorbij de bestemming
die het oeveren afkalft
alsof het zich opmaakt
op de geboorte
in de nieuwe generatie
onopgemerkt
hoe de grenzen
met ons meereizen

ze weet dat het leven
hier blijft
in deze poel
verder gaat het niet
er is geen hemel

ze ledigt zich soms nog
in een haïku
als het raadsel van een leven
en de eenvoud daarvan
of dat iets weg heeft
van een hemel

*

op kindsbenen

de wereld en ik
voorbij, de liefde blijft er
rennen in het gras

Schrijver: Manuel Van den Fonteyne, 17 november 2009

drebddronefishmsn.com

leven kind liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 13 stemmen 725