Alle inzendingen over filosofie

Kijken naar de wereld, door de ogen van een individu met een stil geweten, daar ligt de kern van ons wezen, het één zijn in de reinste vorm.…

Verbondenheid met het ongewisse, de ‘Vergangenheit’ in haar meest romantische vorm. Voltrokken, maar maakbaar door degenen die achterblijven. Een trots voor de volgende generatie. Het vereenzelvigen met vergane zielen.…

Terwijl het licht zich probeert te ontvouwen, is de stad opstandig, de verschrikking heeft zichzelf overleefd, het einde nadert de onderdanen, nadert de onontkoombaarheid. Het grillige licht wil bezitten wil veinzen, maar het licht is machteloos, het licht is ontmanteld. ------------------------------- uit: 'Gedichten 2009', 2009.…

men heeft heden de keus tussen nu en straks verlopend ongrijpbaar gisteren was beter geweest dan was er geen probleem…

Wij begrijpen ach zo veel, ja misschien alles wel verkeerd; hebben daarvan het tegendeel misschien te hard geleerd. Ik maak dus mijn verontschuldigingen over het hopeloos misverstand en ons hopeloos onverband met alle dingen. Wat heb ik dan in godsnaam bedoeld zoals ik door de wereld liep tussen de werkelijkheden door? Heb ik dan niet gezien…

een hunkerend verlangen Eenheid Liefde Licht door aards beweeg gevangen maar nooit in geest gezwicht voor onbegrip en spotternij meewarigheid of hoon: niet bang niet tevergeefs reikt elke hand naar Liefdes' Licht naar heelheid yin en yang…

Het kan eenvoudig zijn een simpel Indiaas recept kikkererwtenmeel en uien wat water en olie om te frituren Een mengsel van water en meel kruiden, de verhouding blijft geheim Uien in rafelige slierten gesneden lichtjes door het mengsel gehaald In palmolie gebakken en warm geserveerd een gevoel krijgen dat het zo hoort niet meer…

Rusteloos voortbewogen water kent geen moment geduld. De ware beweegredenen blijven in nevelen gehuld. In de bocht van de rivier, in de luwte van de stroom, komen golven tot rust, beweegt het water sloom. Hoe kalm zij hier ook is, de rivier is te breed voor mij. De drang naar zee onstuitbaar en water trekt aan het oog voorbij.…

(filosofiemaand) zoals psychologen speuren naar andermans ziel zo zoekt de dichter naar juiste woorden om zijn gevoelens te vertolken... de filosoof echter peinst en denkt er het zijne van…

Kleuren zijn neuronen, een begrip een gebied. Vraag of hij iemand mist. Kijk, het brein verschiet. Vrije wil is een illusie, eenzaamheid niet.…

tussen de rommel springt een vrolijk duo op het juk van armoe of is het toch genoegen? vraagt de stelling aan zichzelf…

weet jij wie je echt bent, ben jij degene die jou het beste kent wat ik wil weten is aan het einde van je dagen, kan jij jezelf aankijken en vragen Heb ik naar mijn normen en waarden geleefd, ben ik iemand waar een ander wat aan heeft. ben jij dan trots op datgene waar jij voor staat, begrijp jij echt waar het leven over gaat.…

zij sprak zijn naam in heldere letters met warme adem reeg zij die aaneen totdat ineens het woord ontstond dat hij nog nooit zo had gehoord zijn naam klonk niet als wenk en niet als roep om snelle hulp en ook niet als een woord dat kil en vluchtig wordt gehoord zijn naam klonk als een korte symfonie die heel zijn lijf beroerde en zijn…

bestaat het te keren wat weder komt de seizoenen, de legio braakliggende uren die niet te bezaaien zijn. dode grond bevat geen kiemen en zal opnieuw verwaaien, het stof zal steken in ogen van drooggelegde haaien blauw van de nachten drijven dagen als makke schapen voorbij, de avonden vallen aan, hun bek vol van een stuiterende maan wekken…

Niet in ’t holst van de nacht maar op het midden van de dag heb ik de dood ontmoet hij keek mij aan bij wijze van groet en is toen weer doorgegaan. Toen hij was doorgelopen heb ik niet omgezien waar hij was gebleven waarheen hij ging was mij om ’t even hij kon zijn eigen weg wel vinden uiteindelijk leidt ook hij z’n eigen leven.…

Ik wacht in de tuin, de schemer bladert, de vragen ritselen. Pas in het donker ga ik naar binnen en staan de naasten op: 'Zo was hij en dit kwam hij doen.'…

Zie mij als een komma Zie mij als een x Zie mij als een formule tot na de oplossing helemaal niks Zie mij als een woord Zie mij als een zin Zie mij als symbool mijn betekenis wordt al bepaald in het begin Zie mij als een ritme Zie mij als een noot Zie mij als een lied ik ben geen schip slechts een modelboot Zie mij als…

Met mijn oog keek ik scheef, om te zien, waar of ie bleef, niet scheel of anderszins bleef ik alleen, want hij, was zogezegd: heen!…

Liggend in het gras doe ik alsof ik rustig het leven aanschouw. Is het opwindend genoeg om erover te schrijven? Mijn geheugen bezit niets, geen herinnering of niets dan herinnering. Ik verzin mijzelf, liggend in het gras.…

Dingen gaan zoals ze lopen, Soms niet zoals wij dat hopen. Komt dit door de keuzes die je maakt, Of is het ‘t lot dat over je waakt. Voor mij een vraag en niemand zal het weten, Zoiets valt niet te meten. Maar toch blijf ik vragen, Wachtend tot een antwoord komt dagen. Wachtend op iets wat nooit zal komen, Dus laat mij maar verder…

Ook dichters sterven. Soms zelfs een vroege dood de hang naar boven en het bederf van hier is dan ondraaglijk groot zij haken aan het leven als een windvlaag aan een blad in ijle nevels zweven violette woorden als de geur van hemels brood anderen vinden hier hun hemelstad en vouwen bootjes van papier die drijvend op het water…

Luister welke kant de wind hier opwaait, hoe ongestoord hij grip heeft op de mens die leeft met waanbeelden en vrij intens gehaaid het gras voor anderen wegmaait. Met het eind in aantocht, haast elke wens vervuld, voelt hij zich dan toch nog genaaid als hij de film van zijn leven afdraait en zijn waaibomenhout ziet voor de lens. Al mis ik…

Ik hoor de woorden van de ander en blijf luisteren naar mijn gevoel ik sta open en verander; soms een beetje, soms een boel zo bezie ik nieuwe wijsheid welke ik soms negeer en soms erken want ik heb de ruimte en de vrijheid van wie ik word en wie ik ben…

Nergens klinkt geluid zo iel als waar geen bomen bergen of muren zijn in eindeloze ruimte van een ziel waaraan elke hoop is ontnomen enkel ontluisterd in pijn. Nergens klinkt geluid zo iel als over verre vlakte waar geen weerstand of strijd overwinning ten offer viel het leven tot de horizon vervlakte elke roep om hulp verzand.…

Anna droomt zich graag kast een groot buffet, met glaswerk bovenaan ze zet er borden in en laat ze staan gerangschikt volgens maat en kleur -en schalen, nauwgezet van klein naar groot opdat ze ziet welke ze vullen wil, met gaven die de dag haar bood des avonds, op een bord, een schaal of koppen van de ruitjesplank, oorloos naast een klein…

In het midden van de drukte waar niets gebeurt zoals ik het verwacht kijk ik op naar de sterren, waar een rust me overvalt. De bomen lichten op, de bladeren glimmen. Mijn adem is diep en lang. Ik voel mijn ogen knijpen om alles te ervaren wat ik waarneem. De wereld als geheel, waar triviale problemen lijken te verdwijnen. Een kort ogenblik…

Altijd op zoek, overal gekeken Niets gevonden, toch zegt het alles Wie durft te kijken zal het zien Wie angstig is krijgt een nieuwe kans Waarom ik wel en hij niet, het zal wel geluk wezen Maar wie heeft er geluk? Door de dagen te tellen voel ik de minuten Probeer het verleden vast te houden Met twee handen in mijn haar Het moet ergens hierbinnen…

"Blauw" zei hij meer af dan bij. Schrijf maar rood, ieder zijn brood. Armoede troef? Hoe kom je erbij, een bos gele tulpen op het kozijn zegt mij genoeg.…

wat is toekomst als de avond al valt kan ik morgen nog zien als voorstelbaar zoals ik in mijn jeugd naar dat wat komt nog als onbevangen en eeuwigheid ervaar mijn vel rimpelt, verdroogt doch de ogen zien de schoonheid almaar meer gedragen door wortels van ervarend verjaren die het heden maar ook verleden; mijn levensweg…

In diepe eenzaamheid roep ik jouw naam, maar je hoort me niet. Met duisternis in m'n hoofd trek ik in somberheid in mezelf gekeerd en verdoofd de voordeur achter me dicht. En dan opeens, plotseling ben je daar: stralend zonlicht op een nieuwe dag!…