Alle inzendingen over jaargetijden

Eerste lentedag ik heb naar je uitgekeken verlangend naar je licht naar het geluid van vogelzang Eerste lentedag glimlach van de natuur Eerste lentedag een waas van groen over de bomen In bloesem geel en roze nog in knop Eerste lentedag glimlach in mijn hart…

hoe vaak liep ik al door deze laan liet ik mijn gedachten zo maar gaan waarom heb ik niet eerder naar jullie gekeken niet gezien dat jullie kleuren al verbleken? wandelen kan een openbaring zijn kijken naar de natuur heel fijn door jou ging de wereld voor me open kon ik scherper kijken door jouw “ogen” ik richtte mijn focus door jouw lens…

Mooie woorden dwarrelen als rozerood en bloesemblad. De wind draagt ver legt ze zachtjes voor mijn voeten op mijn pad. Rozerood van dageraad, bloesemblad van nieuw begin, ik wacht nog steeds op lente maar zit er midden in.…

Zo is het warme weer in ’t eind teruggekeerd En ziet men lieden, wier gezondheid was bezeerd Door kou, zich in de gloed der zonnestralen koestren, Niet langer in hun huis geklemd als Texelse oestren. De zomer nadert en de Winter schuurt zijn piek; ’t Was tijd waarachtig; want hij maakt het mensdom ziek. Nu kan men in zijn hemd of zomerbroek weer…

En zon, Altijd en overal zon, Over mijn hoofd, Over mijn benen, En daar beneden, Tussen mijn tenen En golven in galop, Altijd weer heen En dan terug. Ik drijf mee, laat los, Los op, In golven, in water. Ik ben zee.…

dwarrelen overal prachtige kleuren kijken ritselend lopen door bladertapijt eenmalig!…

Van zomerdagen Nog wat zon Ook wind en regenbuien Nagenieten…

rijpe korenaren vierkant gouden velden vormen een bonte lappendeken allerprachtigst!…

Rome smelt ik ook! koude gedachten aan romig ijs koelen mijn hoofd iedere stap onder bloedhete zon groeiend verlangen een visioen drie gifgroene bollen romige pistache krakend vers hoorntje druppels smeltend ijs hangen afwachtend wanneer komt die bevrijdende lik de tong? dit beeld van beetklare verleiding houdt mij ter…

aan de belofte van groen in de bomen zie je dat de lente weldra gaat komen alle vogels fluiten blij het lied de lente komt, zie je dat niet? kastanjebomen tonen trots hun bladeren hun bladnerven zijn aderen hun bloemen staan al in knop dat gaat door tot hoog in de top de lente, het is werkelijk een wonder waar ik me iedere keer over verwonder…

Jonglevenfanaat hangtnestkastjeop onbeheersbaarverlangen naartjilpgeluid stiekum loeren naar open bekjes deurtje even van het slot ademloos genieten van het wonder resultaatdrielijkjes enspijtalsharenophethoofd.…

als een witte zee danst ze golvend door mijn blik klinkt haar speelse melodie zo wijd ik horen kan onstuitbaar dompel ik mij in haar pure pracht kijk en luister en geniet…

langzaam begint de lente vorm te geven de eerste klokjes, een pril geluid de winter is voorbij, de kou is uit de kleren, een expressie van het leven dartele konijnen springen terug in het heden de mens is liever lui en loom blauwe hemel en een droom van warme zonnestralen verhoort gebeden en in de schaduw van een eik lig ik te wachten mijn…

De groene kruinen knikken ja Het mag ook wel tenslotte is lente zomer En ik ben de rondwandelende dromer Die ogen tekort komt Bloeiwijzen opsomt van de planten in m'n bloementuin De groene kruinen knikken ja en dat bij geen zuchtje wind.…

De merel met zijn jazzy voice verleidt hen in de tuin, door zijn gewaagde klanken. Als een ware Norah Jones, als vogeltravestiet zingt hij zwoel en verleidelijk, in zwart en geel gekleed, zonder begeleiding van piano en gitaar. Yes! A Capella en zo zwoel... Zijn podium is de kastanjeboom, die bol staat van duizenden omgekeerde champagneglazen…

hij is er al weer mijn oranje tipje wat jammer toch voor de vrouwtjes ook getipt op de voorvleugels maar dan in ‘t zwart dames niet getreurd in naam zijn jullie meegekleurd trouwens wat zal het hinderen eenmaal gestart bij al dat vrije vlinderen…

als een onstuimige godin lonkt ze mij ras naar buiten laat de aarde weer ontluiken tot een wonderlijk gezicht in haar zacht en fleurig licht laat ze vogels vurig fluiten jonge twijgen welig bruisen in geel en rood en hagelwit zo wekt ze met een blije lach mijn ooit verwaaide dromen van zomaar luieren in ‘t gras waar onder het ruisend…

met de tederheid van jong lover weet het prille voorjaar mij te verleiden tot het schrijven van een vers een blik in de wei is een zalving voor het gemoed de pasgeboren lammetjes maken mij weerloos in dit door morgenzon beschenen landschap ligt het geluk voor het oprapen Lejo van Kuijeren…

wordt niet altijd feestelijk belicht met gemeier en getak op de bloemenzee kleurig jaarlijks in gelid per defilé folklore grapjes over te bolgericht vraag is brengen trein auto televisie ons niet te snel de velden in beeld zodat het de mens duizelt en verveelt bij flitsfoto's buiten de interactie krioelende meutes op Geestlijke plattegronden…

hoe haar passie nog altijd in me gloeit nog stroomt onder mijn verweerde huid zoals ze heimelijk in mijn takken kruipt mijn knoppen schuchter blozen doet zo blijf ik ruisen tot het licht verkort mijn blad verkleurt verwaait verdort…

Zie, de lente groeit het aanstonds zwellend blad grof onkruid in het pad dat op de harde tegel bloeit Hoor, het voorjaar zingt haar jubellied vanaf het dak terwijl de eeuwiggroene tak ruisend op de adem swingt Van warme wind die prijst de zachte wolke deinend over de stad, zon omheinend hemel die ter aarde stijgt…

Je hoeft voor mij echt niet opzij te gaan ik heb geen ongelofelijke haast ik sta veel liever stil bij alles wat mij weer dagelijks verbaast Ik zie de allermooiste dingen de zon, de bloemen en de bomen toch blijven het bijzonderheden waar ik urenlang over kan dromen De lente is al zomers warm en echt weer mijn seizoen ik kan de hele dag…

De lente berstte uit en overal brak de grasmat open en spuugde madeliefjes en krokusjes verliefde paartjes kropen uit het slijk en nestelden zich onder de bomen buggy's en parasols plooiden zich stralend uit het groen kleedjes in alle soorten en maten vouwden zich uit de aarde blote babybeentjes ontweken het kriebelig gras kevertjes…

Bijen zoemen in gouden vluchten boven het avondlijke duin, de zee draagt een mand vol rode vruchten het zand is een geurige bloementuin. Over de golven klinken zuchten: zacht spoelt het water om de kruin van de zon, nu baden de luchten in een gloed van kastanjebruin. Ver in het oosten roffelt de nacht, de maan rolt over het helmgras en…

Een zwaluw scheert met een tulp in zijn bek de zware baard van het voorjaar. Herders flikflakken over het hek van de dam zijn de lammeren hoorbaar. Krokussen deinen verrukt op de maat van wat kwinkelerende vinken. Een bakkersjongen loopt fluitend op straat zijn neus en zijn bolletjes blinken. Dan valt de regen, die zalige regen het klatert…

want duizelingwekkend hoog zweef je over alle hekjes drie snelle wielen en vier sterke armen verder en verder en verder langs dijken en rosgekopte grutto's als marskramers op pad almaar rechtdoor alle uitspanningen dicht want maandag dinsdag zondag is de dag des Heren eten genadebrood en moedermelk en alle vogels zingen en…

Die dag toonde ze mij haar volle gedaante betoverd door haar geuren overdonderd door haar kleuren liep ik in haar sliep ik in haar droomde ik haar geur van haar kleuren kleur van haar geuren bleef ik in haar ban…

‘k En hore u nog niet, o nachtegale, en de paaszunne zit in ‘t oosten; waar blijft gij zo lange, of hebt gij misschien vergeten van ons te troosten? ‘t En zomert, ‘t is waar, ‘t en lovert, ‘t en lijdt geen bladtje nog uit de hagen; ‘t zit ijs in de wind, ‘t zit sneeuw in de lucht, ‘t is stormen, dat ‘t doet,…

Hoelang het voorjaar duurt Aan steen in een zonnige hoek warmen de vliegen zich Samengebalde varentoppen rollen uit hun wintervacht Het speenkruid sluit Ik heb het eerder zien doen Het vest van zware katoen drapeer ik op mijn schouders zoals vrouwen dat doen…

lente verzachtte kleur met achterliggend grijs uit angst voor eigen licht zocht zij de schaduw zich vormend waarin haar wereld viel in klodders van dramatiek gestuurd door zinnebeeldigheid zoekend in houvast gooide zij zich op het doek kraste horizon na horizon waande zich in zich geboren en straalde nooit verblekend in haar nieuwe…