Alle inzendingen over overig

Er is geen wijsheid in het oosten, overal -- zijn de mensen dwaas.…

Koninklijk water: een vorst zonder water valt -- uiteen in wat stof.…

Tovenaars hebben geen toverstok nodig, niets -- Woorden zijn genoeg.…

De stad groeit vanzelf, alsof er geen werklui zijn -- maar een tovenaar.…

De hoogste heerser, het zelf, heeft honger, behoeft -- schoonheid en liefde.…

De nacht is voorbij, ik dans nog in het café -- op de glasscherven.…

Het gedrang werpt me in zijn armen, we lachen -- en ik raak hem kwijt.…

Hij beklaagt zich, maar ik weet dat hij liegt, misschien -- is dat wel grappig.…

Wat de mensen doen, maar ook wat ze vergeten -- bepaalt de toekomst.…

Er is bewijs van wat ik had en deed: tekens -- dat ik heb bestaan.…

Volmaakte beelden, vastgelegd, heel even maar -- Meteen weer voorbij.…

Goddelijke hulp is voor jongelui, daarna -- moet je het zelf doen.…

Je zult lang genoeg leven: successen vieren -- en ten onder gaan.…

De monnik denkt na over de vele vormen -- van onwetendheid.…

Ik sta op, de dag waait me toe, laat me samen -- vallen met mezelf.…

Uit nieuwsgierigheid breek ik het glas, dan blijkt het -- een alarm te zijn.…

Helaas, de moeder aller oorwurmen nam zijn -- hersenen over.…

We zeggen niet veel, want we hebben elkaar al -- dromend begrepen.…

We zijn in gesprek en dan zakt ze ineens weg -- in een diep denkgat.…

Wat een vreemde geur in de stad, van olijven -- dus is het geen droom.…

Eskadrons vliegen over, zonder schaduwen -- op onze ogen.…

Zonder te reizen ben ik beland waar ik ben -- Nu is dit mijn plaats.…

Elke zwier zwengelt weer een zwier aan, heel de nacht -- blijven wij dansen.…

Onechte wereld van het scherm, daarin leef je -- als een Don Quichot.…

Mijn kindertijd is nu een verhaal, met een lach -- verteld op een feest.…

Hardop nadenken en wat uit het raam kijken -- Buiten stroomt de rivier.…

geen fado geen tango geen fandango meer voor deze oude danser maar schipbreuk lijden wrakhout worden in de wervelende weemoed van wellicht onze laatste storm verzinken terechtkomen thuiskomen in de donkere diepten van jouw saudade-land…

In de binnentuin met bomen verzaagd tot vloer -- jammeren vogels.…

Het dichte wolken- dek hangt stil, laat zich langzaam -- zakken en rust uit.…

Vol verwachting en klaar om het op te schrijven: het noorderlicht, ginds!…