inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 87.129):

Dag breekt aan

Zilvren sporen in ’t bedauwde
Gras door het gouden licht
Bestreken van de prille zon
In deze vroege ochtendstond.

Verderop zweven bonte koeien
Met hun doorkliefde torsen,
Gewekt door d’nieuwe dag,
In d’stilte van licht zonder geluid.

De stad achter de kim ontwaakt
Met motor- en mensgeluiden,
Door het stadsleven uitgebraakt.

Jongeren uiten hun liefdesklanken,
Ouderen houden zich stil,
Kinderen slapen nog in onschuld.

Schrijver: Joris Olivier, 25 oktober 2025


Geplaatst in de categorie: overig

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 45

Er is 1 reactie op deze inzending:

R.E.N.S., 3 dagen geleden
observatieve poëtische taal,
sterke beelden (een aantal
platitudiaal), maar al bij allemaal
weer eens een opener verhaal..

*** (als motivering)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)