Alle inzendingen over afscheid

Sirene Onheilsbode Eenzaam en hoog Afscheid Van de fiets op het grindpad Zijn hand Zwaaiend naar mij Stilte Adem stokt Hoofden buigen Vrezen voor de klap Een eenzame, stoere lach Licht verslaat geluid Dof dreunt de donder Explosie van stof en gruis Uiteenspattend Opwaarts kolkend De grauwe hemel in Even blijft hij hangen…

Alles uit het leven gehaald; Gezellige dingen gedaan; Vrolijkheid; energie uitgestraald. Waarom nu weggegaan Denkend aan die leuke tijd; Pas de deux; Wat waren we rijk; Voor allen zo sneu Zeevissen; De vrolijke lach; Alles gaan we missen Voor jou; geen nieuwe dag Laatst nog met een biertje; Buiten op het terras; Herinneringen…

elke afwijzing een stapje verder op weg naar nergens heen. tot geen poging meer tot inkeer want dit pad keert nimmer weer steeds weer verder naar beneden tot het onbegrensde dal waar tot de dag van heden nooit een mens je zoeken zal Ook dit leven heeft geen grepen dus steeds kansloos stort het neer nimmer wordt er iets begrepen en de…

ze is er maar ze is er niet haar hart klopt maar ze leeft niet haar niet meer kunnen spreken te lang niet echt iets gezegd haar niet meer kunnen voelen wat ik nu voel is niet echt in gedachten in haar armen in gedachten bij haar zijn in gedachten haar verwarmen maar gedachten doen soms pijn pijn die niet lijkt te verzachten door…

gisteren heeft een beminnelijk mens de wereld veel te vroeg verlaten vandaag veeg ik de eerste bladeren wat trager bij elkaar in ‘t besef dat het leven breekbaar is haar geheimen diep versluierd houdt aan alle seizoenen onderhevig blijft waarin vogels naar verre oorden trekken, het kleurend blad verwaait stilaan verweert waarom…

gekras langzij de woudzoom september kraait herfstvogels kelen luids de grond ontbindt het gele gras daar, wat kinderen zich niet bewust van de onbestendigheid der dingen trekken zich los van de ouders tussen rode bomen in hun herfst nog zeg ik niets verpest niet hun onwetendheid lach en zeg: fijne dag tussen rode bomen…

Het heldere licht Schijnt kwetsbaar Op je wankele gezicht Onuitspreekbaar Is het stille verdriet Wat eronder ligt Onuitgesproken Bijna gebroken En niemand, die het ziet…

Langs de oneindige regenboog Ben je plotsklaps verdwenen Wankel, amper te zien voor het oog En alles wat er was, nu en verleden Telde niet meer op dit moment Jij kleine, altijd ging je mee naar het voetbal Maar vergeet vooral niet bovenal Wie, hoe jong ook, jij geweest bent Ooit zat je in een kinderwagen Oogjes, klein intens en verbeten…

We kunnen onze ogen sluiten voor iets wat men niet wil zien. Maar ons hart blijft altijdt open voor de pijn die we niet willen voelen.…

Linnen handen Klemmen zich vast met al hun kracht Maar nemen de pijn niet op Eeuwige blik geworpen In de grauwe diepte van het raam Waar zich geen beelden meer vormen Zilveren tranen Worden gesponnen tot Mijn levensdraad Waarheen jij ging Hier rest verdwenen stilte Vertrokken in de mist Vergaan zijn ze Jouw linnen handen…

dag lieve vriend bedankt voor al die mooie jaren waarin jij mijn maatje was die mij zonder woorden kon begrijpen en voor wie niets te dol was samen wandelen aan het strand je lijf uitschuddend en je natte dop in mijn hand alert op elke beweging die ik maakte trillend van ingehouden spanning gefixeerd wachtend op het stille seintje…

Weet je wat ik doe je in een doosje zo'n doosje met van binnen iets als watten en de buitenkant ja de buitenkant even denken de kleur van de schater een beetje fel en de tint van de lach zacht en warm en dan een doekje erbij voor het geval dat je weet maar nooit toch ik bedoel maar in de regen lopen houdt ogen niet droog en het…

De zee is nog steeds niet bedaard. Het gedijt nog altijd in onrustige golven. O lief, ik mis je zo. Zoals de nacht zijn maan mist. Zoals een schipper zijn boot mist Als hij de wateren bevaart. O lief, ik kan niet zonder je. Zoals een vis niet zonder water kan. Een bloem niet zonder de zon. Zoals niemand zonder liefde kan leven. Het punt waarop…

Verdriet en onbegrip vechten om voorrang Ik weet niet wat ik voelen moet Elk gevoel maakt me bang Het is nu al het missen dat pijn doet Hoelang gaat dit afscheid duren Te lang of veel te kort Zijn het dagen, zijn het uren Niemand weet wat het wordt Als het lot te dragen is Dan hoop ik nog op jaren Maar als ik me in het lijden vergis Dan…

Golven spoelen afwaards een tij, dat nimmer keert een gapend gat steeds groter gevuld met razernij. De sterren sterven nachten in zonverduisterd licht roepen verwaaid naar toekomst naar waar de einder zich verdicht. (c) chatfant 14-9-2008…

ik voelde de aarzeling van jouw hand in de subtiele tinteling van mijn huid en wist nog voor je sprak in de beslotenheid van gestaag vallende regen verkleinde jij de wereld hoef ik niet verder dan hier…

Alles gaat voorbij met of zonder reden Wat er eens was is slechts verleden Alles gaat voorbij is plots gedaan Loslaten een must om verder te gaan Alles gaat voorbij de jaren in tijd Herinneringen… die blijven altijd Alles gaat voorbij zo is het bestaan Afscheid nemen nieuwe weg inslaan Alles gaat voorbij En we groeten elkaar…

Een vluchtig afscheid je staat op en je loopt weg en je vermijdt elk oogkontakt. Maar ik hoor je stem terwijl je dag zegt, je liefde je bent mijn Engel op deze aarde maar diezelfde aarde maakt je stuk. Ik hoop dat je mijn waarde altijd ziet als jouw waardevolste liefdesgeluk.…

Het mooiste is mij overkomen Met witte zeeschuim overspoeld Maar ook weer van me weggenomen De eb in plaats van vloed bedoeld…

Heer laat haar niet langer lijden neem haar op in heerlijkheid zo te leven is geen leven 't is gekomen nu, haar tijd Laat haar nu maar slapen 'd ogen sluiten voor dit leven afscheid nemen kan niet meer tijd daarvoor is niet gegeven Wilt U Heer haar doen ontwaken daarboven in Uw Vaderhuis herenigen met die zij lief had breng haar Heer…

na zijn dood was hij alom aanwezig onbereikbaar daar ze haalde het huis leeg verkocht het maakte een nieuw leven nu zit ze daar laat de dagen verglijden in een vroege slaap neemt moeizaam afscheid van verwarde dromen droomt dagenlang van de nacht en wacht en wacht en wacht…

Zo vele keren in mijn leven heb ik steeds gezwaaid naar jou omdat ik zeker weten zou dat jij voor eeuwig werd verdreven telkens weer als je beloofde dat mijn verdriet niet nodig was de angst van mijn gezicht aflas dat iemand jou van mij beroofde doofde ik mijn weemoedzang en volgde stil de weg met jou de lasten dragend, vol van trouw…

Je hebt de dood niet helemaal Gewild, maar ook het leven niet. Ik schik me in jouw eenzaamheid Doordrongen van de innigheid Van mijn bestaan...…

in mijn hart ben ik net zo bang als jij en toch ben ik bij je uren heb je gepraat en overwogen en ik ben bij je afscheid nemen van jezelf is een eenzaam gevecht moed overmand door verdriet want een ander uitzicht zag je niet en ik ben bij je om de ziekte had je niet gevraagd maar spontaan gekregen wel nam je in je handen hoe…

Lieve Simone, Waarom moest jou dit nou overkomen? Waarom kon je niet hier bij me blijven? Ik mis je elke dag steeds meer. Die mooie tijd die wij samen hadden, elke dag doet het weer zeer. Ik moest afschijd van je nemen, Dat deed ik met heel veel pijn. Ik kon altijd op je vertrouwen, En blijf altijd van je houden! xx IK MIS JOU ZO!…

Zoals jij stond aan mijn wieg Zo sta ik aan jouw graf Jij huilde toen van blijdschap Ik om verloren uren...…

Bodemloos diep in mijn hart Nu en dan verward Maar jij blijft wel bezit hebben over mijn hart Het verdriet blijft immens intens en Jou ooit mogen terugzien is en blijft mijn enige wens. Bodemloos diep in mijn hart Werkt enkel de helende kracht Die ik van jou verwacht…

De reis die je wilt maken schuurt nu al door mijn hart ik wil hem kunnen staken want we staan pas aan de start Zodra het gaat gebeuren neemt de liefste me wat af liever wil ik niet zo zeuren maar liever nu dan achteraf Kunnen missen kan ik niet wel voel ik al de pijn want in godsnaam lieve Laura hoe leef ik mijn leven verder als jij…

De Nieuwe Ooster waar mijn Oma ligt en nu dan jij Oom J terwijl wij luisteren met het kippenvel dat jij ook voelde met M mijn tante die daar zit met jullie zonen op de voorste rij van het leven. Zo klein en kwetsbaar als ze is beweegt ze op haar stoel op de beat van een leven samen met jou. Dan gebeurt het, D's hand…

De rust viel naar binnen onverwacht sluipend waar toch niets was veranderd omdat alles hetzelfde bleef maar het gevoel week weg waar de woede eens wandelde de tafel bleef leeg waar het bord had gestaan de stoel ongebruikt waar de krant was gelezen. de kamer was stil van verdwenen gesprekken de lucht ontwolkt van gevallen regen het pad…