Alle inzendingen over algemeen

Het woord is niet aan mij maar zij die het invullen met inspiratie weten te bewonderen door waarlijke emoties mijn woord stuurt naar hen die het weten in te voelen waar het kan groeien in overdenking en vooral weet te ontroeren pas dan heeft mijn woord in alle rust een functie van eerbiedig overbrengen en verbinden naar een succesvolle…

Ze was een ééndimentionaal fort van schoonheid uitgelijnd tot in perfecte sferen de gearticuleerde wind uit haar mond echter wasemde een gruis van baksteen het uitbreken van de wandeugden construkties van vormloos lood die zwaar op het hart vielen of was ze slechts de poort boven een stinkende slotgracht Haar schitterend blinkende…

zo gewoon mijn buurt, een radio met een smartlap een man, een riem, een hond, gesnuffel zag gewoon een poppenwagen met een kinderlach stoelen buiten, gewoon een zitten barbecue, ruikend aangenaam vuur een gammele fiets banjert de dag door gewoon een blij hallo gewoon….. hoe gaat het buur krantje , boek, gewoon lezen gewoon alle daken…

Ze zuigt met haar jaren aan de oude boom en ribbelt hem eeuwig in een hard palmen van haar handen ze offert hem beetjes leven van haar vingers her en der riviertjes bloed ontgonnen in het kozen 'kruintje kruintje' wil ze liggen want hij begrijpt dat wel knoestig zinnebeeld van gerijpte verwondingen het excuus voor intimiteiten en…

alles ademde rust uit rondom mij op die bewuste dag de zon die vurig bezig was in een stille waterpartij ‘k zat onder het dichte groen met het zonlicht op het bladerdak alsof mijn schaduw voor mij sprak het is hier goed van doen het werd zo stil, zo stil waar mijn ziel zich roerde langs een vredig oord mij voerde alsof het was om hemelswil…

In fantasie zijn er alleen maar wensen en geen grenzen die je overschrijdt beleefd in een wereld waarin je voor even wordt verlost van de werkelijkheid geen besef van tijd en je te koesteren in het paradijs van je eigen fantasie om in volledige overgave de gelukzalige gevoelens te ervaren in grenzeloze euforie...…

Ik zou mij wel willen wikkelen in een gewisse zelfgenoegzaamheid vandaag mijn armen om mij sluiten zweven een witte wolk gelijk een witte pluim zo licht kijken naar de blauwe lucht…

Het meisje slikt de knoop van angst door haar hart zit onder het knarsen van haar tanden heeft ze haar tong doorgebeten? De wereld is dood in fractie van een seconde ze heeft de keuze van onvermijdelijkheid gemaakt de keuken laat een levenloos wezen achter in een polsslag reist ze een miljard lichtjaar en flitst weer tot leven Groen…

Er hangt iets in de lucht, een knettering, alsof protonen elk moment in mekaar kunnen klappen. Haar lichaam voelt als een fletse kaas uitgezweet in een ijskoude frigo met kale schimmel om uit te snijden. Haar moeder is reeds twee jaar begraven. Vader is vanmorgen de tuin ingegaan en niet meer binnengekomen. Negentien is ze, fris en ongeschonden…

Uiting van leven, Bij verdriet, Bij vreugd. Woord om te geven, Om ’t niet, Om de deugd. Uiting van geest, Een gedachte, Een daad. Iets wat je leest, Waarop je wachtte, Dat staat. Uiting van onrust, Van zorgen, Van pijn. Wat geen onlust, Voor morgen, Moet zijn. Uiting van liefde, Voor jou,, Voor mij. Wat ieder beliefde, In…

Ik zweef in mijn dromen. Blijf hangen, tussen dan en nu. Het verleden is een traan. Het heden berusting. De toekomst een lach. Het licht klaart mijn vermoeid gezicht op, vermengt met gevoelens van goede voornemens. de gekte van toen werk ik weg uit mijn geest stapels gedachten worden geordend goede behouden slechte verbannen.…

De zon was dood en de aarde kleurde bloedrood verdriet voorbij want materie kent dat niet het is fysieker dan dat de oude God was onder zijn eigen lichtgewicht bezweken gedoofd in een wit geboortekanaal Duister het andere kon nu schijnen grijs licht ruis van fotonen een beetje als uit de ether verdwenen teevee kanalen het dode meisje…

Onze tuinmerel fluit met een geluid groter dan z’n verenlijf de dag over de horizon danst wormen uit de aarde Oosterse priester opent ‘t luik in de dageraad zet de wereld aan elke morgen weer wordt z’n wereld opnieuw geboren In ‘t land van de gouden kalf wordt ‘t gezicht van Ophra gekleid naar foto’s van lang gelee ‘n dag van…

't Licht daalde over hem neder en drukte hem zwaar lood wervelde om het heden blote voeten in de rijm krakende grashalmen in stichtelijke stilte de openbaring voorbij nevel kringelt zacht om zijn verlaten lichaam zijn dampende huid zweet een koude schedel uit een stoel dood van het wachten het levende wit vangt de essentie vier tralies…

Wakker al badend in het zweet Ik heb zo als het heet Een draaibare slechte nacht gehad Dromen en niet vooruitkomen Malen in verschillende dromen Ik mis de dagelijks beslommeringen Een weekend bij mijn broer Word ik me bewust van de rust Van het voortkabbelen van het leven In de dagelijkse rituelen Van het gezin Met al zijn na- en voordelen…

Verbergen en verborgen houden Passen en dan (pas) veranderen Vertellen maar eerst zwijgen De een en natuurlijk het ander Ooit komt het uit En zal ik degene zijn Maar het is mijn besluit En nu nog altijd mijn pijn…

ze trekt de lijn strak aan met luchtellebogen de trapeze met ondergoed anorak, rugzak en uitgerafeld linnen ze doet alsof ze voorziener is van stroom vierkante kabeldrager boven rails zonder enige trein, en met of locomotief met een paar mouwen zonder haar valt alles in elkaar hinkelen van mand naar knijper kreunen onder een vermeend…

Op een idee zat een olifant het was het concept best wel wat te zwaar het zat te krampen met dichtgeknepen hersenen Een muis lei een ei dat was best wel te verwachten in een dicht met dergelijke aanzet Het idee ging de pot op de overloop begaf het bij het ophoesten van wat verlichting Het idee lag nu in het water te ideespreken met…

Soms is het nodig eens heel ver weg te kijken van de dingen die zijn en wat staat te gebeuren. Om het vast te houden, want het gaat zo weer voorbij. Het lichaam verkrampt in idem dito foetushouding, de ledematen gevangen in weerbarstige stoelsteunen en extenties die de lichaamsuiteinden doen verbleken, vanwege het veel te lang blijven zitten wachten…

Lichtgordijn van zonnestralen ongeacht de datum van de dag goed weten, leef gewoon vandaag wacht niet tot de morgen aanklopt Hemelblauw streelt de lucht witte schapenwolken hier en daar gedreven door de warme wind die aankomt gevlogen uit het zuiden Verdrijft de winterse temperaturen die worden terug gedreven, weg van hier weet men zo de dag…

Ik hing te hangen tussen twee eindeloze punten de aarde schoffelde wat ongerijmdheden ze trok de pij van de zuivering aan zij zaaide het onder mij uit als een lint van de twijfel mijn blik schoot vol op het stenen bed van de schuld en het tablet kleurde rood ik gorgelde wat wanklanken door onbestaande tunnels waardoor hemel…

ik wou wel eens de vloer inventariseren maar ik voelde me al snel hinkelen omfladderen van tegels één, twee, drie, vier de lust verging me het lijnenspel te verbreken het raster eeuwig tot aan zijn oevers vaalwit, harder dan waspoeder vergrijsde aderen die ooit zwart kleurden op één perfect spoor na waren ze allen gebroken als klonters…

Misschien heb je wel gelijk en is mijn huis wel klein Maar het is mij groot genoeg En misschien is mijn huis inderdaad niet zo heel erg mooi Maar ik vind het mooi genoeg En misschien is er nog wel meer wat je allemaal niet zint aan mijn huis Maar wees gerust mijn vriend: IK voel mij er prima thuis…

achter de schermen de aap komt uit de mouw hersenloos geval hij tast naar een borst en omsluit haar vijfbenig een hoofd raakt vast in een kraag het heeft van die wimpers dat alleen een bepaald soort hoofd overvloedig heeft het bloedtekort kinkkabelt er een schietspoel in de alarmbel katapulteert een aap naar de eerste aap tienbenige…

Roem is als 'n reuzegolf op de Caribische zee die na haar hoogtepunt definitief weer de diepte inrolt, zij is als een prostitué dat het op vele orgasmes heeft gemunt maar als bejaarde niet meer wordt nagehold. Als oud sekssymbool met veel eigendunk verzuipt zij dan in alcohol, zingt nog de blues…

Lief dagboek, ik word soms van mij zo moe – van mijn fysiek en mijn verfoeide facie en ook van het geheel van mijn gedoe. Ik voel mij als de schandvlek van de natie. Soms blikkeren er van die ogenblikken dat ik mijn eigen lijf verlaten moet. Ik onderzoek mezelf met rille blikken en in mijn schoenen vloeit bebloed mijn moed. Dan denk ik:…

De geur van het ballenleer laat me tintelen, het piepen van mijn schoenen doet me beven. Het oplopen van de spanning geeft me energie, het geschreeuw van het publiek maakt me razend. Als ik het op een lopen zet willen mijn voeten door tot ze niet meer kunnen, mijn armen willen niet achterblijven en geven al hun kracht. In een waas…

Kerstfeest Donkere daken. Sterren die pinkelen. Veel kleine lichtjes. Een kerstboom. Kerstfeest Twee mensen die een verre reis maken. Niet zoals nu, even kunnen winkelen. Want in haar buik een kleine Jezus. een herbergier die de deur dicht zonder schroom. Kerstfeest Een groep herders die over hun kudde waken. Schapen die om…

Het landschap? Het was gewoon ik die mijn hand uitstak en wat objecten uit mijn vel strooide! Nu ben ik moe en laat alle meren zich terugtrekken onder mijn oogleden want mijn tong is van leer en mijn huid staat vol eelt door het afwerpen van onderhuidse spinsels. Ik noem het geen afscheid het is een land van helen in wording.…

Een lap om de geslachtsdelen. een sumoworstelaar, ongelijkheid. Bloot, in anderen wereld delen. een lopend skeletje, ongelijkheid. Tikkend op een toetsenbord. een spelende jongen, ongelijkheid. Rennend met bakken mort. een klein slaafje, ongelijkheid Een blijde luide gil. een om de hals vliegend meisje, ongelijkheid. Twee starende ogen…