Was het goddelijke 't lieve leven leven en de lieve dood

Deze morgen was heel rein van vorst
Niet vermoeid van leed van leven
En ziet 't maagdelijke buiten
't Kwam onze ogen bij de wilgen weer tegen.

Met een stem van lichte sneeuw
Ontsnapte zelf een geeuw.
Die het moment van nog even nadromen drijft
Een gedachte in de juiste baan beschrijft.


Wat is in leven ooit verzwegen
Kunnen deze woorden niet meer geuit
Ik voel enkel een aanwezigheid heel luid
En winter die goddelijk steeds met neerslag duidt.

Straks is de avondhemel ook weer licht
Onverplicht open vol stralende sterrenpracht
Het begin van een nieuwe nacht verlichtte dromen
En hoe het in bestaan zo ver tot hier is gekomen.

En straks komt ook weer lente met al haar ogen
De dagen van schoonheid en gedogen en begrepen
Om de uren van dagen ook het gloren te verslepen
En al wat lokt zonder dat iets wrokt.
En al wat lokt zonder dat iets wrokt.

hert winter vorst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 179