5763 resultaten.
Vijftien Minuten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
238 Andy Warhol zei
maak iedereen blij
laat ze even 15 minuten
wereldberoemd zijn
slechts bedoeld als levensles
en men zal zien dat het niet meer
is dan valse schijn
zoals de Vlaming het zo
mooi zegt: ook dit keer is ‘t weer
‘een scheet in een fles’ *…
Wat je vertelt
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
252 Er ligt een landschap vol begeerte
tussen de episodes in wat je vertelt
liefde is een trein
die nooit de horizon bereikt
een wereld vol bizarre fantasie
alternatieven voor de werkelijkheid
hoe verder de trein door het landschap treint
hoe verder de horizon in de toekomst verdwijnt
het is de stem van het intense volk
die tot je spreekt…
RIetstengel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
212 men hield mij
voor een standvastige eik
zo'n onschendbare
koning der bomen
toch mijn hele leven
heb ik over de flexibiliteit
van een rietstengel
liggen dromen…
droom
gedicht
4.0 met 5 stemmen
1.130 je verschijnt in het maanlicht
met een haan onder je arm
kinderen zouden je achterna rennen
maar kinderen slapen ’s nachts
dat alleen ik je zie lopen onder de zwijgbomen
bij het stiltewater zie staan en je van een afstand kan ruiken
nootmuskaat en tabakslucht door het open raam
en zo hooghartig en kalm als je hier gekomen bent
in de klederdracht…
TACTIEK
poëzie
3.8 met 12 stemmen
3.306 Waar ik ’t niet winnen kan, en niet verliezen mag,
Al pruttelt die mij volgt, daar lever ik geen slag.…
Hoogmoed komt voor de val
netgedicht
4.5 met 4 stemmen
238 daar heeft hij gewoond dat is zijn huis
de houten deur met de gouden deurknop
en de gekrulde handgreep
het marmeren hart
noch rede noch geweten
hard gevoelloos steen het
plateau boven de open haard
met de gevulde vaas en foto
herinnering aan wat is geweest op het aardse
feest vol met toeters en bellen
ver weg van de schat op…
Hoop doet leven
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
221 Die sterke rots in glans getooid
weet van het hemelblauw daarboven
de rollende storm en bomen gerooid
takken met armen te mager om te loven
Van wie het helste kwaad ontmoet
die bijna zijn vergaan
in het weerlicht zien we ze staan
rondom schaduwen en donkere wolken
ach hoe getergd zijn de volken
Het schreien en zuchten
bliksemend…
Zo zijn mensen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
394 veelal, als ik iets wil zeggen...
luistert er niemand
behalve, als ik super overdrijf...
dan gaan hun oren flapperen en
verschijnt het ongeloof diep in hun ogen
ik vlieg dan lachend weg
"aandacht krijgen"... geslaagd!…
Vergelijking met de dood
gedicht
2.4 met 16 stemmen
10.997 Met de dood is het als met een toerist die
het mooiste meest authentieke plekje niet vond
en aan de rotonde rondjes bleef draaien
omdat hij de plaatselijke taal niet verstond en
hoewel hij de weg in gebroken Engels kon vragen
aan een beleefde local die het nut voor commercie
wel inzag bleef de dood op een afstand rondjes
draaiend binnensmonds…
En ik zong bij mij zelve:
poëzie
2.9 met 11 stemmen
2.867 Zonde en schuld bestaan niet,
Elk ding is schuldeloos.
Begrip en Liefde
Komen uit
De Gelijkheid van het Heelal.
Zij stijgen dus samen,
De een door de ander,
Hoger en hoger.
Zij stijgen nu
Tot hogere hoogte
Dan zij ooit waren.
Zij stijgen nu tot absolute liefde.…
Ik ben beplakt met kleine spiegeltjes
gedicht
3.2 met 28 stemmen
10.896 Ik ben beplakt met kleine spiegeltjes.
Ik dans als een strandbal rond.
Ik kan oogverblindend zijn.
Wie naar mij kijkt denk mij te zien.
Wie naar mij kijkt die ziet zichzelf.
De eigen monsterlijk vervormde grimas.
Wie van mij wegrent jaagt zichzelf weg.
Ik ben beplakt met kleine spiegeltjes.
De randen snijden in mijn eigen vlees.
Ik…
Tussen twee vingers
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
202 och pijnigende gedachten
van koude nachten alles is een waan
in dit aards bestaan
met soms wat geluk
om te aanschouwen van te houden
de bloemen van het paradijs
in 't ijl gegons verpulvert
tussen puim en ijs…
kruipend ben ik sneller
gedicht
4.0 met 27 stemmen
9.901 je komt zuchtend omhoog
uit de keel van de nacht
er is geen hemel meer
ik wacht
op het gillen
en vloeken en slaan
van boven
waar jij ook heen was gegaan
ijle gezichten
dicht tegen de wand
ik verbrand vast mijn kleren
gooi jou aan de kant
gegraai dan het zwijgen
onze grotten op slot
we houden ons vast
aan de rug van het lot…
Ik ben de zoeker
poëzie
3.4 met 22 stemmen
6.364 Ik ben de zoeker naar het Nooit-Behaalde.
Ik ben de Strever naar het Ware Zijn,
Ik ben de dronkene van `s Levens wijn,
Die wonderlijk-krachtig mijn spieren staalde
Wen ik, als onverschrokken duiker, daalde
Tot in de krochten van het Diepste Zijn,
Waar ik dan uit meebracht een luttel grein
Waarheid, die klaar gelijk juwelen, straalde :
Laat…
Er welt een traan?
netgedicht
4.8 met 4 stemmen
261 Er raast een storm langs de schaapskooi
van mijn verwachtingen, buiten wacht de wolf
van emoties die eerder leken uitgestorven,
ontdaan van alle overtollige vachten, er
welt een traan uit de sikkel van de maan .
Voor zover de heide reikt huizen op deze
gekuiste grond veel makke schapen gedreven
door de herders van de ledigheid, ten prooi…
In waarheid leven
hartenkreet
1.5 met 2 stemmen
243 En ik gaf je een laatste kans,
je plek te aanvaarden
dat opgeklopte zijn
een beetje in te binden
maar de macht was zoeter
de bewondering
de status
ik ben jou alles
als je kunt shinen
terwijl ik fluit en klap
maar wie ben je nu
een man met volgers.…
Falen
hartenkreet
2.8 met 5 stemmen
250 Verlangen,
naar perfectie.
Het zien van kwaad.
Vermijden van fouten,
waar andere mensen falen.
Herkennen van het ware goed.
Falen doet een mens pas goed,
wanneer hij graag goed wil doen,
maar zelf geen enkele poging doet.
Verschil tussen slagen en falen,
is het grote risico te lopen,
van blijvend stil te staan.…
Voer zwarte vissen niet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
206 Gedachten die ons helpen leven,
in de tegenwoordige tijd van nu,
zijn we ons wel bewust.
Gedachten zijn als vliegende vissen,
die op onze gedachten lijken.
Hier heeft vliegen zin.
Nu zijn vissen licht.
Uitgewerkte gedachten dalen af,
naar onpeilbaar diepe oceanen,
die onze onbewuste levens zijn.
Hier zwemmen ze in het donker,
zoals ook…
Mijn ware aard?
netgedicht
4.5 met 6 stemmen
237 Als laatstgeborene wat te laat
sterveling in de tijd mijn rol te spelen
gespiegeld in dit nog blanco gelaat
onverhoopt alles nog te delen voordat
de eeuwigheid de deuren dichtslaat.
het oude lichaam de angst ontdekt, het
het stoffelijk lijf in verband in de elasticiteit
van leven in het extreme uitgerekt tot twee
werkelijkheden, de schijndood…
Dom op weg
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
193 Domweg gelukkig willen zijn.
Dat kan ieder mens die beseft,
dat kennis een handicap kan zijn.
Dat veel willen weten uitputtend is.
Dat veel verantwoordelijkheid dragen
meer is dan mensen verdragen kunnen.
Dom zijn is intelligenter dan we denken.
Wanneer we oorverdovend luisteren.
Wanneer we blindelings willen zien.
Wanneer we ondoordacht…
De knotwilg
poëzie
4.5 met 2 stemmen
3.097 Wie 's levens moker maar getroost laat beuken,
doch in zich 't beeld bewaart, dat eens hem blonk,
die voelt wel eindlijk in zijn oude tronk
een vastheid groeien, die geen lot kan deuken.
Al staat hij krom en armelijk ontwricht
ergens alleen, ver van de blanke vlieten,
door iedre nieuwe lent gedreven schieten
lenige twijgjes naar het…
Zelfportret
gedicht
3.6 met 38 stemmen
15.998 Wat ongeschonden
in hem huist
het is geen zuiverheid
het is geen kind
dat met nog stompe letters
schrijft
het is een blik
die rauw en ongenadig
kijkt
het is wat tegenstrijdig
hem ontwricht
en dwingt
het is weerbarstigheid
----------------------
uit: 'Gekras', 2001.…
Huisgenoot
netgedicht
4.8 met 5 stemmen
290 Even flakkert de emotie op
zoals toen hij zich bemind voelde
en niet zomaar een nummer
op de lijst van de straatnamen
dan ziet hij weer die schittering
in de ogen van zijn huisgenoot
altijd op weg naar zonneschijn
maar met zijn onderbuik in de goot
hopeloos op zoek naar een ander
niemand die ik mag zijn.…
Saamhorigheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
220 Warm en teder
ontwaakt het zonlicht achter de wolken, ik zit
aan de waterkant mijn schaduw is in het water
Overal mensen,
wat niet ziel tot ziel kon spreken
waait in het bedauwde gras
Kinderen spelen
hun spel rondom een groet van kleuren
hoor ik het gebons der harten
van God in elk van ons…
Daarmee goed te leven?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
228 Het gebruik van riten en symbolen
oneindige creaties van de geest,
vaak gestuurd in kwetsbaarheid,
een troost of eeuwenoude vloek,
is mij om het even, een bestaan
tussen mijn uiterste polen, in
de draaikolk van de realiteit
de queeste van verlossing
komt de spiegel van vergankelijkheid
voorbij, even lijkt ik te zijn verlost
van mijzelf…
Slapeloosheid
netgedicht
3.6 met 5 stemmen
192 Hij heeft blaren op zijn vingers
Sterk is hij in de adem van haar taal
Dat de slaap meer en meer dunt
Verbijsterd in schrik doet ontwaken…
IN HOEVERRE ...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
207 dit heb ik
overduidelijk van pa
dat komt zeker weten
echt wel van moe
ach ja in dat gedrag
herken ik weer onze oma
en die gewoonte schrijf ik
hoe kan het anders – zonder
enige schroom aan opa toe
kan er over juichen
kan erover wenen
men heeft mij weten te overtuigen
dat hoe je het wendt of keert
zij vulden voor een
groot deel mijn…
De nazitter
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
241 Wanneer is gezegd en gezwegen.
Voorzitters naar huis zijn gegaan.
Wanneer deelnemers nog blijven,
begint een bijeenkomst pas goed.
Nazitters vatten vaardig samen,
want ze hebben goed geluisterd.
Wakkere nazitters zijn slimmer,
dan slapende voorzitters weten.
De nazitter schrijft en schenkt
zich thuis nog eens nuchter in.
De voorzitter…
Gemis voor een land dat smoort in duisternis
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
303 zichtbaar straalt het licht
uit haar nog niet gebluste ogen
zilvergrijs eenzaam met God gemeenzaam
wijsheid waarmee God de harten brandt
het laatst verlopen uur van 't vergankelijk leven
het staat in geen dichtbundel beschreven
't is de wetenschap van de Heer van dood en leven
de auteur die het Boek der Boeken heeft geschreven
ach ,…
Troebel gemis
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
241 Een vlekje op het raam
Kijkt je aan met verstomde verslagenheid
Je hebt 'm gemist
Keer op keer heb jij je vergist
Bij de cirkelende vegen die te gehaast zouden bewegen
Gedoemd om vlekjes als deze te missen
Troebelheid gebiedt je om te denken
Over vegen, cirkels, transparante ramen
Mensen die ooit binnenkwamen
En zagen
Dat er gemist werd…