Alle inzendingen over vrijheid

ter verheldering mezelf nog eens voorgesteld. alles weerstaat. kijk, een jager op grote hoogte. en een pas opzij voor de moedige kleine stortbui. vijf minuten stilstaan, twee minuten verloren lopen. af en toe een halve vraag. hoe grasland het doet met onheining. ---------------------------------------- uit: 'Kleine criminaliteit',…

Kon ik eenmaal toch jouw dans weergeven In een van het woord bevrijd gedicht, Eenmaal even vrij en lenig zweven Als jij in de lucht en in het licht Met je lichaam doet, dat toch niet even Los van de aarde is als wat ik dicht, Zich met moeite van de grond opricht, Zwaarder dan mijn geest, en toch kan zweven. Jij kunt met een wending, een…

De dood speelde een zwarte mars in een toonsoort met een kruis dat zich haakte in het hart dat zich haakt zonder veilig huis herdenk ... hoeveel noten passen in de melodie hoeveel noten passen in de maat hoeveel tonen passen in het ritme van een valse ideologie wanneer is een maat eigenlijk vol herdenk ... wat waanzin van een kan…

laatst liep ik tussen witte stenen ze droegen namen en hier en daar een ster maar ook kwamen er naamloze witte indrukken voorbij voor hen neem ik vandaag een extra stil moment ik vraag me af wie hen heeft gekend of zelfs nog mist van deze aarde weggewist en klankloos opgetekend in de zwijgende curven van een wreed verleden in…

Ik zag haar zweven sierlijk, met een zachte zweem van blauw en met haar voeten schoof ze over gras bedekt met dauw Ik zag haar zwieren magisch, in een droom van duizend draaien en met haar rokken deed ze alle bloemen licht opwaaien Ik zag haar zwijgen lachend, maar haar ogen spraken meer en met mijn benen rennend zweefde ik al evenzeer…

vrijheid is zelf kiezen mogen een eigen mening hebben en minnen mogen die jij liefhebt het is achterover leunend ontspannen genieten te mogen van een verschil in het debat vrijheid is de ruimte ervaren voor jezelf en ieder ander gewoon te zijn wie jij bent het is de grenzeloze erkenning van mogen kiezen voor jezelf zoals ook de ander…

Wetten zijn de strakke lijnen van ijskristallen netten wevend van de dood Leven is in ontduiken van wetten vechtend ontkomen aan vernietiging ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1991.…

Voorzang Boven Gent rijst eenzaam en grijsd ’t oud Belfort, zinbeeld van ’t verleden. Somber en groots steeds stom en doods, treurt de oude Reus op ’t Gent van heden. Maar soms hij rilt en eensklaps gilt Zijn bronzen stem door de stede. Toezang Trilt in uw graf, trilt, Gentse helden, Gij, Jan Hyoens, gij, Artevelden: ‘mijn name is…

Al die willen te kapen varen Moeten mannen met baarden zijn. Tartend stormen, strijd en pijn, Wild als de baren! Vliegend als schuim over de zee, Mannen met baarden, die varen mee! ‘t Mastje te schrapen en kabels te scheren, Stuurman, de kapers vervloeken die stiel… ‘t Scheepje te teren en zeilen te smeren, Hale de duivel dan liever onz’…

Ik ben nog jong. Een ijsbaan is het leven. De benen zweven en de zinnen zweven. Vioolmuziek klinkt uit een megafoon. De sneeuw maakt van de wereld een stilleven. Ik tintel en ik draag een koningskroon. Door eigen krachten word ik aangedreven En vrienden zeilen schaterend voorbij. Het is in hartje winter volop mei. We schaatsen op een vloer…

adem kwam binnen maar gaf mij geen lucht ik paniekte in nog dieper en sneller zuchten zonder soelaas alleen in ontspanning bleef ik mijn angsten de baas voelde mijn hart als een bonk zonder kracht wist van lekkages dotteren stands en defibrilleren ook dat als dit voorbij zou gaan ik het leven opnieuw mocht proberen…

In magere jaren verlangen wij knechten op het land naar een gunstig teken om terug te keren naar een vrij bestaan en het is gekomen Donder en duisternis De hoge heren honen Dat komt er dus van! Ze laten ons gaan zonder vee, wij lachen hen vierkant uit en blijven zogenaamd We pakken stiekem in gaan 's nachts het dorp door vermoorden…

Het hart aan het platteland verpand aan het blonde stro en blond haar Tijd gaat niet voorbij, maar verdwijnt Elke herinnering wordt opnieuw voorbij opgebouwd, er verdwijnen stukken uit jij bent hier in zomers land en blijft in mij…

Als wolken zijn wij, die komen en weer gaan. Wij zijn als wilde vlammen, die weer moeten doven. Mensen lijken op wilde golven, die op het strand te pletter slaan. Zijn we als smetteloos witte rook? Zijn we als vlammend zonnevuur? Zijn we als oceanisch water, dat we hoogstpersoonlijk dwingen, om te druppelen uit een kraan? Zijn levensfilms…

hoe zou het ze vergaan als de attractie van rechte lijnen verbleekt door vrije curves en ruige kronkelpaden?…

De koelte van de avond Verspreidt zich over 't dal; De koeien keren loeiend Terug weer naar de stal. De krekel ronkt in 't lover, De rietmus zingt niet meer; De leeuwrik daalt in 't koren Weer op zijn nestje neer. De velden in het ronde Zijn duister reeds omhuld; En lichte wolkjes zweven In 't Westen nog verguld. De spade op…

zijn ze nodig als schoonheid zich vlak onder je neus aandient in kleine meeslepende rondingen en vloeiende lijnen?…

Wij speelden op het strand, wij waren van voor de oorlog en de zee was toen nog een uitgestrekte vrede. Hij had iets behouden van dat voormalige of het niet ophield, of het niet afliep of het nooit uitlopen zou op een landinwaarts dat zich uitrekt achter ons om tot het de zee weer tegenkomt. ---------------------------------------- uit…

hoeveel vijanden heb je nodig op de dag dat de wereld in enkele rake minuten onbenoembaar eenvoudig zou zijn?…

Toen ze ons niet zagen die nacht bedroefd en aan onszelf kwijt de deur met bloed beslagen de dood een gang vol geur en hinderlagen toen vuur en wind zich schaarden om onze afgedwaalde roep weken wij af van het bestaande af van onze roep. Vielen samen, raakten aan wat hangen bleef. Schaduw - zo nauw dreef ons het licht. -------------…

Ik loop door de lange gang op zoek naar de deur met mijn naam tot ik er ben; ik open hem en trap hem aan de binnenkant weer toe. O, de vreugde een deur te hebben met Krol erop, de vreugde dat mijn bestaan wat dit betreft volledig klopt. ------------------------ uit: 'Polaroid', 1976.…

Waarheen, waarheen? Waartoe, waartoe? De witte wind holt vast vooraan. Het is geen gaan, maar jagen dat ik doe. De schaduwen dansen voor mij uit, en wil ik wel, of wil ik niet, een ruisend lied wordt spelende mijn buit. De vrije wereld zwerf ik door, door hei en wei, langs kant en kust, en tril van lust als ik een jager hoor.…

in mijn tuin staat een kleine amandelboom een begrensde wereld met kalme regels verre van eindeloos ik neem alles voor lief…

Het is zo makkelijk gezegd Voor ons zo normaal als wat Maar voor veel mensen is het Voor hun neus weg gejat Die mensen, die hebben het zwaar Die leven in een barre cel En kunnen alleen maar dromen Ooit te ontsnappen uit de hel Het is onrechtvaardig Verschrikkelijk om te weten Maar toch hoor je iedere dag Hun schrille doodskreten Ontsnappen…

Ik voel opa’s ziel in mij krimpen van verlangen naar grond, geen akkers maar eigen graslanden niet langer verdreven worden door de boerenzonen met hun honden, muizen en wantsen in de bedden voor hun zieken en hun zere rug van het ploegen en het planten wieden, oogsten en malen van het graan Ik ben verder gegaan…

Hengel me binnen Want als een gedreven vis Zet ik je op je zinnen Op jou vredige lege stranden van liefde Zonder vooroordelen Zal ik rust vinden Haal me eruit Laat me spartelen op het droge De woeste zee Mag dan wel mijn haven zijn Het is nu tijd Iets in mij verlangt naar iets anders Bevrijd me Al doet het pijn Al betekent het mijn eind Niet langer…

Vlinder Vlieg maar, vlinder, vlieg en vind vrijheid en liefde voor die voorgoed is verdwenen. Schokkend lig je, slaap je naast mij, bevrijd voel je liefde op het hoogtepunt verschenen. Ik doorzie het leven dat jij graag leidt. Zonder twijfel slaagt jouw hoogste vlucht. Met een schok slaap je in, bijna altijd verstikt jou de adem, waardoor…

Vandaag stond ik op. Ik stelde vast dat ik leef; en dat ik het geluk heb dat ik nog gezond ben. Wat zou ik dan verwend zijn om nog meer welvaart te wensen? Zoals de mensen die rijk zijn maar arm van ziel. Geld en bezit kan je ook begrenzen. De vrijheid te proeven is het leven waard maar uiterst fragiel…

De vrijheid van een vlinder, geeft haar een mooi bestaan. Van bloem tot bloem, zal zij zich verplaatsen. De vrijheid zoals een vlinder dat heeft. Dat zou voor de mens ook eens moeten bestaan. Helaas, is dat niet zo natuurlijk hebben wij veel vrijheid. Toch er zijn wel regels, waar we ons aan te houden hebben. De vlinders zijn prachtige…

jij waart door gebieden raakt aan vrijheden met de status ongezien of nog niet vertoond waant jezelf los van alles wat met aarde bindt alleen nog ik maar wij zijn elkaar goed gezind het zijn vreemde transfers zo zonder materie alleen de gedachte is al snel genoeg om onopvallend meteen ter plaatse te zijn als een geur de wereld…