Alle inzendingen over emoties

ik sta aan de vloedlijn waar zonnestralen hen omarmen die het ontberen wolken krullen er beduidend anders zo streelt de wind lieflijk zorgen uit de gezichten van zodat hun tred lichter zal zijn dan toen ze kwamen…

ik ga wat huilen nou ja wat tranen waarvan ik niet weet waar ze vandaan komen op tv zeggen ze iets over het weer of over een verloren liefde of over aangespoelde dolfijnen of zelfs over meisjes uitgehuwelijkt in een godvergeten kamp wat ik niet wil zien terwijl ik luister naar bloed zweet en tranen en een beetje huil terwijl…

Voor wanneer jij er niet meer bent, weet dan dat je altijd in mijn gedachten rond dwaalt Want ik ben er inmiddels al zo aan gewend, jij bent het zonnetje dat licht in mijn duistere hoofd straalt Mijn best zal ik doen, om de pijn te overleven Mijn best zal ik doen, om naar geluk te blijven streven Mijn best zal ik blijven doen, om er alles voor…

De zon hing laag. tussen de witte muren verbloedde goud en zwart het avondrood. hij, van zijn hoog terras, volgde de lange strepen, het vluchtig zog van nooit geziene nooit gedroomde schepen door het gemarmerd zilver van de zee. de huiveringen van 't geschubd metaal, door 't stijgend maanlicht rimpelend beschenen, waren…

Buiten waait de wind zachtjes om m'n huis maar in mijn hart, is het net een kleine storm terwijl jij buiten geniet van het bladgeruis plagen mij vele.onbeantwoorde vragen Iets zijn of iets worden in 't leven valt niet mee op aarde leven, met zijn allen in goede tijden is altijd een vraag, wanneer is men dan tevree dat denk ik bijna nooit…

ik ging door het lint was roze in haar haar gedachten las ik in haar ogen dacht ik, bedácht ik naar bleek was haar huid en haar prachtig geknipt voor mij en mijn dromen zijn bedrogen want ze kwamen uit het niets zomaar tevoorschijn mij achterlatend als een gevonden voorwerp lijdend en medewerkend tegelijk en smeltende sneeuw stopte…

De schemer die gestadig Over mijn ogen dicht, Breekt als een wolk weldadig In dauw van aldoorvloeiend licht. Of door de strakke weiden Van zonneblinde lucht De blonde bloei zou breiden Van dagverloren sterrenvlucht, Zo uit zijn luwe dekking Mijn oog verhelderd ziet In lentelijke ontwekking De diepe tuinen van 't verschiet.…

Ik maak schaduwen zonder einde handreikend omsluiten zij mijn grenzeloosheid ronder dan de aarde De ruimte binnenin is groter dan ik ben het overstijgt mij hemelhoog dieper dan de zee Vrijheid heeft een prijs ik betaalde de veerman nog steeds achtervolgt zijn hoongelach mijn dromen Ik neem het voor lief…

Het huilen van een kind, een moeder weet wanneer het " menens is" het kind huilt omdat het boos is, omdat het zijn of haar zin niet krijgt, vanwege onbegrepenheid, vanwege straf, OF om zijn gelijk te halen. Het huilen van een kind zet je soms op het verkeerde been, maar da's andersom ook zo, wanneer Opa uien staat te snijden, denkt…

Ik zal jou nooit vergeten Ik hoor je stem, ook al ben jij niet dicht bij me toch voel ik om me heen, jouw warmte en daarmee voel ik me ontzettend blij. Ik mis dan wel jouw hand die me streelt, die me steunt, maar je lach doet me weer in 't leven geloven 't maakt me warm, als ik ben verkleumd. Ik vraag me af, mag ik wel zo hopen op…

Aan het eind van hun latijn, van alle taal en stilte zijn velen gekomen. In gedachten, nagereisd vaak ben ik u, die verder ging dan het einde. Dit is een koud gedicht. Het is beïnvloed door het valavondsgrauw boven de daken. Het zegt dat ieder alleen is. Het zegt Vlieg dan het raam uit, vogel. Baan je schietend, snijdend of spuitend…

vlindervleugels landen op lentebloemenkopjes speels en zacht ruisend als wind onder ritselpapier in de stilte zinnentuin zoemen samenklanken eerste hommellijfjes vliegen in een lange zwier - opnieuw ademhalen het laten van een zucht de wind bolt zijn wangen blaast regen uit de lucht natte tegels drogen voetstappen zoeken het…

Haar verjaardag zal ik vieren in mijn hoofd mijn kleine binnenkamer Binnensmonds zal ik zingen: 'lang zal ze leven' zij is me al sinds jaar en dag ontroofd De viering,ritus heb ik noch voorspeld haar noch beloofd Ik kan dit spel niet echt verklaren het overstijgt de werkelijkheid Maar vieren doe ik het... en hoe....…

Wat is knuffelen, Eigenlijk meer dan elkaar besnuffelen. We houden de ander in de tang, Want voor gevoelens zijn we bang, Eigenlijk een beetje rondsnuffelen. Ga met je gevoel spelen Door een knuffel uit te delen.…

Glipt langs je heen boven je langs onder je door wat is het nut is er wel nut op dagen als deze als de zon niet verwarmt niets je lijkt te raken behalve de wens naar de volgende dag om opnieuw te starten…

Daar is de lente: toen je op vakantie verscheen. We joegen op vlinders doorheen het mulle zand, mijn lopende lijfrente. We hoorden het Liefdeslied van bomen en vogels, gezongen door licht-kogels. De kus op je wang: vol eerbied. Onvergetelijk toerden we in blauw-azuur, vergaten tijd in dolende bossen vakanties verzwinden in het laatste…

Voor wat gebeurt aan weerszijden heeft de muur geen oog, blind is zijn verankering sprakeloos zijn staan en zo scheidt hij droog ons beiden. Jij, voorover leunend, schaaft je aan het ruwe oppervlak. Ik tracht wat van dat bezeren op te vangen maar de muur verstaat zijn vak. De aarde begrijpt gelukkig meer van ons verlangen. Aaneengesloten…

Mijn gedachten wapperen als was aan de waslijn, de mouwen en pijpen alle kanten frisse wind waait en geeft gul, droogt, daarna met de hand glad gestreken draag ik ze opnieuw en ruik de geur van buiten en voel me één geheel.…

Mijn pen stroomt over van geluk wat ik ook schrijf het kan gewoon niet stuk blijdschap vreugde glimlachen je ziet mijn geschrift mist enig doel het is zonder overdrijven vasthouden wat ik heb dat blij gevoel dronken van geluk alle bloemen die ik voor je pluk.…

Regendruppels sijpelen langs mijn ramen. Als tranen komen zij beneden samen. De hemel huilt mee met mijn verdriet Om wat alleen de hemel ziet. Sneeuwvlokken witten een wintertafereel. Duizenden kristallen sluiten zich aaneen tot een geheel. De hemel strooit zijn onschuld uit over mijn verdriet Van wat alleen de hemel als rechtvaardig ziet.…

tot drijfvlucht gedreven en nét buiten de roedel inmiddels volwaardig zowaar, vooraanstaand zelfs gesluierde drijfveren, klaar voor ontleding, ontbinding in donkerpaarse wolken boven niemandsland lentestorm, ontworteling revolutie zonder wenteling het klinkt heel raar en het oogt zwaarlijvig sterker nog; tijd voor verlossende…

Ik heb steeds door muren heen gezien. Mijn ogen weigerden van steen te worden. Ik heb ook in de nacht de zon bezongen. Mijn stem heeft nooit in de duisternis geloofd. Ik heb met brood en water feest gehouden. Mijn hand heeft altijd naar geluk gereikt. Ik heb nimmer gehaat om wat men heeft afgedwongen. Mijn geloof in de mens is nooit gedoofd.…

Het magnetisme van de Volle Maan vooral dat van de eerste van de Lente kan niemand die gevoelig is ontgaan dat wist men op 't Concilie al van Trente De Maan, zoals u weet, is een magneet die 't denken kan verstoren als een zender: de hersens slaan op tilt, het bloed wordt heet Dat lijkt geen goed begin voor een kalender... Wat heeft toch…

Het was mijn kleinzoon die zei oma schrijf eens een gedicht en zie wat hij heeft aangericht ik begon meteen te schrijven om als oma bij de tijd te blijven ik schreef een gedicht: Oude dag twee weken later verscheen er een lach mijn beschreven Oude dag op nummer een mijn zorgen even ergens anders heen de dichter is een mens zei hij mijn…

Ik weet even niet meer hoe ik heet ik zoek panisch naar mijn paspoort zoekend naar dat ene woord want daar staat het geschreven ik kijk naar de foto vind mijn naam de samenvatting van mijn leven.…

Ik had je zo goed verstopt maar steeds dook je weer op in een letter of zelfs in een woord je las mijn gedachten en dus vergezelde je mij in slapeloze nachten en doelloze dagen en stuurde mij aan als ik de weg weer eens kwijt was gelukkig zat je ook in mijn oude regenjas.…

En boordevol is 't herte en toch en wil niet vloeien die staande en stille stroom in klare poëzie op 't blad, dat 'k o! zoo graag met tranen zou besproeien, in 't lied, dat wentlen zoude in louter harmonie; en boordevol is 't herte en niets en kan het boeien, - geen levensdroom, waarin 'k een wens weerspiegeld zie! - geen menselijk gevoel…

In zwarte geslotenheid van eenzaamheid in een verlaten schuur schrijf je terug naar vroegere jaren een woord, een letter een brief, een kaft, een boek een foto, een herinnering een glimlach op dit late uur.…

je zet je koptelefoon op in gedachten verzonken de muziek weet je te vangen in de trance van je emoties je hebt moeilijke tijden gehad en je weet het komt goed de muziek op zijn hardst je proeft een vleugje van ontspanning je weet alles veranderd per seconde, elke dag net als de ritme van de muziek…

We mochten er niet vertoeven Daarom moesten we moeven. En ik stilletjes hopen Dat we alleen moesten doorlopen Dan had het zo niet gehoeven. Dus al je jouw geluk wilt beproeven, Zul je naar elders moeten moeven.…