Alle inzendingen over overig

het water stroomt naar waar de wind en de maan het wil verzet zich niet al was het maar een keer uit balorigheid zoals ik soms een bal wegtrap net voor de voet van wie ook trappen wil de wolken jagen voorbij ontdoen zich van hun grauwe last maken deuken in mijn humeur nee soms is alles het net niet en probeer ik maar een gat te dichten…

Heel lang was ik op zoek zonder enig besef waar naar handleiding had ik niet reispapieren waren niet verstrekt mijn doel zag ik niet voor ogen de wegen waren ongebaand mijn zoektocht ging voort ingevingen bleven uit in het duister zocht ik houvast aan alles in mijn omgeving waren het de mensen om mij heen zocht ik troost bij mijn hond…

de wind maakt golfjes op het water zeilen glinsteren in de gloed van de zon het bootje deint dromen spiegelen zich in pastellenlijntjes meeuwengeluk zweeft langs het hemelsblauw het anker glijdt haakt zich vast vrijelijk tussen het groen ogen strelen het gevlochten scheepstouw is er nu nog iets wat ik wensen zou...…

De brug was geslagen De dialoog hervat Jammer van die twee voortanden…

Het aandacht vragen van de telefoon, krijgt een rituele klank, voor afgaand aan een omfloerste stem, het beperkt me eeuwen in een seconden lang moment, realiteit in eigen bestaan, dwingend in hun moraal klinkend als metaal, de exacte tijd is opgesteld, duidelijk, schel en digitaal, hebben ze het eerste - en het laatste woord.…

Elke dag begint met ontwaken, opstaan of je nu geslapen hebt of niet Elke dag heeft zijn rituelen, ontbijten, koffiedrinken, douche je wel, of douche je niet Elke dag heeft zijn eigen inbreng, de ochtend loopt over in de middag Elke dag heeft 24 uur, de klok telt de slagen, slag voor slag Elke dag heeft soms zijn charme, is licht en zonnig bovendien…

De vrouw wist heus wel dat men haar benijdde Dat kwam omdat ze zo mooi was en dat stak ze niet onder stoelen of banken. Waarom zou ze ook ? De man die ze elke avond onder de blauwe maan ontmoette vond ook dat ze mooi was en ach, de afgunst kwam meestal van de vrouwen. Omdat zij tevreden met zich zelf was Er was geen kunst aan hoorde…

De spiegel daar aan gene wand meldt zonneklaar elke dissonant. Wie haar passeert blijft even staan soms gepikeerd soms ook voldaan. Misschien een haar die men ontdekt een vast reportoir voor men vertrekt.…

in het vroege licht zie ik enkel juuts lange arm geeft dat mij nu een tevreden gevoel of ervaar ik de koelte het is immers al dagen voor mij te warm de lijn van mijn kruising laat ik vieren zo vroeg wil ik niet een bon versieren bij de voordeur zet ik een stoel…

ik stamel verloren wat hulpeloze woorden ze kunnen de ruimte in, een fascinerende plek om te zijn, en mooi vind ik, woorden die bij elkaar gepakt rondzwerven als afval misschien of als bijzaak, of als symbool voor iets. Ik hoop dat iemand de woorden vindt om onder woorden te brengen het moment dat iemand mijn woorden vindt, wat en hoe mooi…

Een jonge verkoper met flair kan bij ons wel door de beugel Wij genieten alleen maar, wij zien zijn talent Voluptueuze dames in badpak daarentegen laten we liever over aan Rubens, arme toeristen, hebben zij dan geen spiegel? Wij vinden onze schelpen toch wel, ons inmiddels geoefend oog is snel, en wij zijn vingervlug. Ik kan mijn blikken…

De vuurtoren kijkt naar de horizon stevig en stram, aan tegenwind gewend, bekend met het waaien van helmgras en van het zand en ziet de soepele zeevlucht van de meeuw met stille tevredenheid aan. Zijn licht laat hij schijnen op zoekende schepen, met vuur eerst, maar later met lenzen en spiegels, laat zijn licht rondgaan over het water, ware…

het mediteren als een vlucht in het niets... maar het blijft een alibi ze kunnen je namelijk niets verwijten…

Hij hakte zijn hart van steen in een aantal delen, dat moest wat meer, lucht, ruimte geven maar dat lukte natuurlijk niet, en zijn steen was droog en ver- kruimelde in zoveel delen! Altijd alleen en meestal ook zo willen leven, het leven met anderen viel zwaar en tegen. Tot hij wist wat hij wilde, een kluizenaar worden die alleen…

boven de roos heb ik troostwegen gezien om een hart als de jouwe twee zomers elastische veren sterk aan ons oor en hart rondom het vuur bekend jij wist mijn verborgen gedachten in elk bloempje waarin het eigen gevoel adem verzachte langs een zonnige weg alsof er geen zorgen waren tussen de bloemen van gelukzalige tijden maar die liefdesroute…

natuurlijk blijven wij dichtbij hangen aan wijzers als stralen van de zon geef maar een datum waar wij kunnen doorgaan met sterven de toekomst is zuiver maar achteruit is uit de maat raak mij nooit meer aan aub de wegen zijn bepaald met een t…

Omringd door de geur van verse natte straten verdwijnt de droge blues van een te vroege zomer het weinig groen leeft op door wat het kan absorberen te midden van het steen en neergeslagen stof het is stil in de stad een eenzame paraplu haast zich verdwaasd op weg naar onbekend twee verslaafden paffen hun genot onder de brede luifel…

schrijf ik er nog eentje zet ik voor, mijn beste, links, rechts, een beentje en u doet mij een geste, door mij te lezen mocht ik hier wezen einde bericht net gedicht…

ik zou je willen vragen over het leven ik zou je willen vragen over jou over het hoe misschien begrijp ik dan beter het waarom het gaat niet over wat je aan kennis of materie hebt vergaard niet over status maar over hoe jij het leven in jou ervaart hoe je denkt en wat je innerlijk beweegt wat waren je…

ik wil nog één keer uitleggen het nut van gedichten maar tik tegen het whiskeyglas dat omvalt en in de bar wordt het onmiddellijk stil en wijst het publiek met de spotlight op mij gericht naar mij en even later loop ik buiten dronken en leg ik uit aan de sterren, schreeuw ik naar de sterren, die ik ook vraag om de juiste weg naar huis…

Hij draait bochten in een ijzerdraad die zo welhaast tot paperclip of artistiek hoogtepunt is geworden. Een hoogtepunt van een artiest die dankzij drank en drugs zijn eigen onvermogen is vergeten. In donker nat, bezeten door een geest die als wrat op zijn verleden zat, werpt hij zijn dromen met zijn kwasten in het zwarte gat,…

Een wijs man zei mij eens: Leef en laat leven. Om liefde te krijgen moet je liefde geven. Zo ben je samen en zo ben je alleen, wendingen in het leven vinden plaats, vaak meteen. Vul alles in zoals je zelf wil, ben ik degene die wijselijk mijn mond houd, of geef ik een gil? Kijk ik omhoog of omlaag? Dit vroeg ik hem en ik wilde een antwoord…

net nog voor het slapen gaan vlak voor een sluimerend bestaan stuur ik u, het is donker, uit het zicht nog even heel snel een gedicht er rijmt niets op twaalf ik lig hier op zaal F ik kijk om mij heen, zo moe maar mijn ogen doen er niet meer toe ik weet niet of ze luistert mijn mond fluistert zuster, goedenacht een licht gaat uit en wacht…

kom schaduwdans je zwoele woorden in warme zinnenlust ik zal zwijgen tot de laatste pas zuchten als je verdwijnt uit het gedimde licht en je daarna zoeken in de verdovende geur van de stille lentemaan…

De mensen zijn als glazen er vallen barsten in scherven knarsen onder onze schoenen scherpe kanten maken snijwonden bloed is niet te stelpen met hechtingen worden sommigen gered doodbloeden is aan de orde van de dag glaswerk wordt niet meer gelijmd er wordt nieuw gekocht…

Je duldde geen horizon geen weg uit ’t verdriet een glimlach of de zon je zag ze beiden niet je kwam bij me terug in emotieloos vragen het eten was bedorven de rugzak niet te dragen je kon niet tegen tegenslag jouw moeder was gestorven in een akelig zwart verleden je hield niet van ’t heden vond al mijn woorden laf de strijd werd…

Jouw brief aan de zomer draagt een bijzondere poststempel zwaluwen die een lied mijmeren voor een zomerkind geboren op 21 juni lente voelt zich gepasseerd je hebt een adres voor me waar de zon naar me lacht ik verlang naar de zomer de schemering daalt over het verhemelde oeverland wilde planten opgeschoten geuren in het aangerande…

trieste drieste ijzeren waterman roemloos gedoemd in een hopeloze zaak nimmer versagend zich kwijtend van zijn taak eeuwige scheppper in een eindeloos plan trieste drieste ijzeren waterman…

Het gras bij de buren is altijd groener behalve als je kleurenblind bent.…

ik zou zeggen leef het leven... om te beleven dat het leven, levendig is leef, om het levendige , levendig te houden... leef het leven.. omdat het leven prachtig is. ik zou zeggen.. overdenk je bedenkingen... om te bedenken of je bedenkingen je waardig zijn.. overdenk, of je waardigheden te bedenken zijn.. overdenk je bedenkingen.. ook…