Alle inzendingen over algemeen

Jij was de ridder, en ik speelde de prinses Spelend in ons grote luchtkasteel Zingende gevechten, en ik las jou de les Op mijn grote troon van rood fluweel Luchtkastelen bouwen, dat doen we nog wel Op een andere manier dan dat we deden Nog altijd ben jij als mijn ridder, jawel En ik jouw keukenprinses tot op heden.…

Wat is er toch mis met het verleden Waarom is de toekomst zo’n must, ligt de grens van geluk soms in het heden en mag ik niet “terug naar de kust”? Mijn gedachten aan vroeger tijden Maken deel uit van mijn streven naar… Zoals een ieder zich wil bevrijden Van kluisters opgelegd door schijngevaar… Gebruik ik mijn herinnerde gedachten Om schilfers…

Blootsvoets danst mijn schaduw voor mij uit ik achtervolg hem nu al vele dagen wil hem wat vragen maar nu hij stilstaat ben ik vergeten wat…

Vouw het einde van de wereld wat op en leun, Leun overmoedig over de rand van vlezig geluk Laat krijtwitte vingertoppen glijden over het water van de eeuwigheid Doop Ik waad wel Hoor, het gezoem van de tijd Word maar warm…

tok tok tok tok tok tok tok tok `t was weer feest in het kippenhok twee kippen legden per stiekem nest verscholen voor de haan en rest een ei of tien per kip, verhip het is nog net april maar zowat mei nog even broeden ze zij aan zij en over krap een dag of tien breken de schaaltjes, dus wil jij ook een kuikentje misschien wil jij zelfs…

in volle zee tegen de stroom in meet je kracht met het naakte lijf dat elementen tart een ogenblik van extase een illusie van macht tot met een zucht van minachting een golf je uitrochelt zich honend terugtrekt en dan je beursblauwe tenen speels met zout zand toedekt…

Ik dwaal door regen en ochtendschemering Tastbaar in mijn kleine woorden De stilste straten van de slapende stad; Zo begint de morgen vederlicht En groeit de wereld om mij heen…

Ieder mens heeft zo zijn nukken helemaal als iets niet wil lukken men wordt dan boos en kwaad omdat het dan even niet gaat zorg dan dat niemand zich aan je irriteert heus je bent het nog niet verleerd probeer het later nog eens een keer dat is beter voor de sfeer wedden dat het dan wel meteen gaat kalmte en rust zijn je redding vroeg of laat…

Droomde jij ook Over die velden vol leven Het gewapper van kleuren Door de zachte kus Van de ruisende wind Liep jij al zwierend Onder de grote reuzen In de koele schaduw Van het dichte groen Met een glinstering van licht Bleef je drijven Op het bed gevormd Door eb en vloed Waar tedere schuimkoppen Je lichaam zachtjes streelden Werd…

Laat mij rusten in het land naast de rivier waar liefde leven schonk niet ooit of overmorgen nu lijkt me wel goed hoe moe denk je dat lamme vleugels kunnen zijn waar nog dalen als zelfs de zon geen dag meer halen kan enkel hier strijk ik de veren oeverloos naast mijn rivier…

Ik wilde iets wist niet wat voelde de drang Het kloppen van mijn hart Ik wilde wat wist niet hoe Ik was bang Voelde me verward Gevangen in angst Veilige schijn Vrij van alle zorgen vervuld van pijn de harde waarheid greep mij aan gaf mij de vrijheid door te gaan vrij te willen vrij te doen ga dan zonder remmen klaar…

de ochtend roept mij ik doezel nog dromerig op zondagmorgen laatste beelden drijven weg van het nachtelijk zweven Tanka…

Er is een weg Een weg naar buiten Een weg naar de toekomst Een weg naar geluk Er is een weg En jij kunt hem gaan Door daar te lopen waar jij heen wilt Zal die weg vanzelf ontstaan Er is een weg Het is jouw weg Hij wacht op jou Hij heeft jouw naam Want die weg kan alleen bestaan Als jij klaar bent hem te gaan…

Nog voor de ochtend zich door het licht laat vangen kriekt de dag schaamteloos mijn stoute dromen weg De krant hangt op half zeven voor me op de tafel Ik kijk verstoord naar een vroege vogel op de heg De zon sluipt aarzelend binnen in de kamer en ik ontdek dat de kat met muizenissen stoeit De koffie werk ik samen met het nieuws naar binnen…

haren voor de ogen buitenwereld dichtgeplakt gesluierd onvermogen ’t koffer vol verlangen al gepakt een sluik gordijn van koperdraad je eigen koudeoorlogstaal gepantserd schromen over straat wattendot in roestvrij staal wanneer zal de bloem ontwaken die sluimert onder glimmend ijs wanneer de rozenknop ooit blaken wanneer zaad in plaats…

Regenkletter op ’t dak en tegen ruit Knus en warm in opa ’s grote stoel Spannend boek, heb het al bijna uit Herfstvakantietijd, weer geluksgevoel Straks eten, boontjes met droge worst Nieuwe aardappels met gebakken ui erbij Een groot glas water tegen de dorst…. En als toetje een dik bord warme rijstebrij Na het eten niet meteen van tafel…

waar mensen heen gaan, stampij het kan toch niet zo zijn dat er niets is, toch leven na de dood, stampij en het werd erg stil na het wenen…

hij was heel stil en dacht niet veel zijn hoofd open gewaaid zijn tastorganen kruipend een zoeker in de tere lucht een poëet die in de ruimte ziet zoals een man die op de verschansing hangt en naar de zee ziet zoet glijdend het middelpunt zoekend daar waar het licht breekt en schrijft met lange handen…

als dichter/machinist ben je pas beroemd wanneer fans jouw naam om de honderd meter op de dwarsliggers kalken zoals ze dat bij een klim naar de top van de Mont-Ventoux met de namen van heel grote wielrenners doen want met de neus gedrukt op je naam moet je wel in jezelf gaan geloven (of je wilt of niet) maar vooralsnog zijn dichter/machinist…

of hoe ik soms in mijn dromen jouw parels oplos en ze laat vloeien in water als een fuga stemmig zwart wit en een vleugje parelmoer op de wangen indiscreet de maan uitdaag in een naaktheid die ik nooit bezitten zal…

Ik weef een web van licht aan de hemel die baadde in duister, de dag groeit langzaam een gezicht en een stem aan verscholen gefluister. Ik schenk kleur aan de druppel van dauw die hangt in ’t ontluikende land en schoonheid en kracht aan de vrouw wier licht in de avond gestrand. Waar mijn stralen de ochtendstad strelen waart mijn zachtste…

Grijze luchten, altijd maar die grijze luchten En slappe koude bomen met rillende vogels Die niets meer te zingen hebben met dit weer Boven de nog koudere waterwegen van mijn stad Heimwee heb ik naar blauwe luchten en wijn en zee en visgerechten in zuidelijke oorden. Naar zwoele vrouwen in zomerjurken die met me flirten op het strand…

Mijn stad, mijn stad, waar ik in het donker struin, dronken dwaal en die ik stap na stap zo vaak doorkruis. Mijn nacht en ontij stad, waar straten in het donker lanen zijn, met struikgewas, bloemenpracht en bomenrij. Zonder al die mensen en lawaai en slechts mijn voetstap die tegen slapende huizen klinkt. Mijn stad, mijn stad, 's…

In den beginne was het woord nog niet opgeschreven. De schrijver vond het ongehoord en bracht het woord ten leven.…

Misschien is niets of wel iets de gedachten van een eeuwige twijfelaar doordrongen door het wel of niet het spel wordt gespeeld niet uitgesproken naar gevoel het conflict de trots ongekend onbemind gecamoufleerde waarheid misschien, misschien het antwoord op een vraag dat niemand verdient ik lach en ken de waarheid door en door…

de duistere nacht verlaat mijn kamers en ik ontwaak wenkbrauwen vol rijm rillerig van bezwete dromen huiver voor de naakte dag het bevroren winterveld mijn thuis als onbeschreven blad zie de roerloze reiger zoekt vergeefs zijn prooi in dichtgeslibde vijvers onmachtig met lamgeslagen vleugels kijk ik verbaasd en leeg naar de vlucht…

Spelende vlammen, Dicht bij elkaar, Flikkeren zonder samenhang, Piekende brandstof, Kleine wervelingen, Touw met kaarsvet verbrandt, In de kleinste ruimte, Een universum rijk aan toeval.…

Soms voel je je onzichtbaar……… Iedereen om je heen is bezig met elkaar, behalve met jou. Zien ze je wel? Of kijken ze dwars door je heen? Hebben we iets niet wat andere wel hebben? Of hebben we iets wel wat andere niet hebben? Staan we er misschien niet voor open? Moeten we wat meer uit onze schulp kruipen en laten zien wie we zijn!? Je uitstraling…

I de sneeuwpop wilt niet meer parelwit leven en verkommert de dagen met zwartepieten over daken wil hij pepernoten strooien in ogen van kinderen die lief pitten en peen in zijn ijshoofd staken zonder pardon of vraag naar balt hij boos en smelt bij elkaar II condens reist over landen en een spat meer glinstert vriendelijk…

Blijf niet wachten op talent, om een wereld te betreden Als ik me erin kan vinden, dan ben ik allang tevreden Voor mij geen goud of prijzen, ‘k ben al blij met elke dag Dat ik mij niet hoef te bewijzen voor een publiek of prijzenslag Winnaars houden zich aan regels, maar talentlozen zijn altijd vrij Ze bedenken hun eigen regels, en breken…