Netgedichten

netgedicht (nr. 25.261):

Kruinen uit hoofde van het helen

Ze zuigt met haar jaren
aan de oude boom
en ribbelt hem eeuwig
in een hard palmen van haar handen

ze offert hem beetjes
leven van haar vingers
her en der riviertjes
bloed ontgonnen in het kozen

'kruintje kruintje' wil ze liggen
want hij begrijpt dat wel
knoestig zinnebeeld
van gerijpte verwondingen
het excuus voor intimiteiten
en om over ringen te beginnen

Hij neemt haar verzoek voor lief