Netgedichten

netgedicht (nr. 25.546):

bedrieglijk wezen

O Maan
wat ligt toch in je wezen
met je schelmengezicht

je steelt plukbaar ruggelings
op je zwarte stoel van de nacht
botsinkje spelen
met de luchtzak van de aarde
het toneeltje
van de behoeder met paraplu
vrucht van dood en verderf

ik lig op mijn rug
met wazige gedachten
mijn dromen zijn gestolen
het ging ergens
over een bedrieglijk wezen

ik rol me om
draaiend om mijn malen
kijk je aan door het glas
omgekeerd tussen mijn benen uit

je lijkt je te bukken
zorgelijk over je kindertjes
je bent bedrieglijk groter
of ben je de zon al misschien
en ga je mijn leven teruggeven