Alle inzendingen over filosofie

Geen zinnen komen door. Geen woorden heb ik ervoor. Zinnen maken die mensen raken. Woorden die ik schreeuwen kan van de daken. Leeg is het hier. Geen lol, geen vertier. Leegte door de stilte die ik voel. Geen vertier door het ontbreken van een doel. Ik doel op woorden. Die klinken als harmonieuze akkoorden. Woorden als een combinatie…

Wie kent de bitterzoete pijn in stilte vergeten, het vage weten niet meer hier te kunnen zijn waar elke dag opnieuw begint in zachte hemel-kleuren alsof je dansend dromen omarmde dwars door avondrood heen verloren in de nacht , alleen jezelf pas terug vond in een schaduw-leven achter verborgen schemer-deuren waar je voor heel…

mijn dak kent geen vaste plek meer het is verloren gegaan plots is er na zoveel jaren een doorbroken bestaan de grond behoort mij niet meer toe ik draag de koffer voortaan van hier naar daar verspreid over de tijd die mij nog rest op en neer en verder naar het onbekende waar verleden wordt geleden in de onrust van het hart…

het onzegbare verpulvert op gloeiende mazen van mijn woordenzeef soms is een zin bijna aanwezig in een verdichting dan voel ik een glimp van een korreltje onstoffelijk goud daarom hou ik van Don Quichot, Dali en Pablo Neruda…

Een droomvlucht terug naar dagen die eens oneindig voor mij lagen bracht een glimlach en geluk kwam mij dansend tegemoet een witte veer dwarrelde langzaam neer als stille engelen-groet en tekende vleugels op schelpen uit de diepte van de zee, ik droeg ze naar het licht ze vlogen...met mij mee los van de grond waar ik in…

twijfel als beul van de zekerheid de vlucht naar buiten als eeuwig excuus om te ontsnappen aan de reis naar binnen waarom toch alles rationaliseren de momenten willen verklaren als dat alleen maar afleidt van het gevoel van overgave aan het nu…

Ben ik voor niets angstig geweest ? niet voor donker of het schelle licht, voor een optreden op een duister feest, voor langdurige stiltes, of het jengelend verkeer of in aanstormende dromen waarin ik bivakkeer, waarin het zicht en afloop niet gunstig lijkt, daarop is geen afgewogen verweer. Als ik me in dat gevoel verslik ontrafeld…

Het leven is als een glazen bol. Vele aangezichten, soms leeg en soms vol. De bol kan draaien om zijn as, brengt nieuwe ideeën, maar ontloopt geen kras. Zou het niet fijn zijn als de bol ook rollen mag? Zeg tegen het één hallo, tegen het ander gedag. Nieuwe plekken en nieuwe gezichten. Nieuwe gevoelens en nieuwe lichten. Vul de bol en…

een bootje dobbert stuurloos op de golven wolken pakken zich samen boomkruinen zwiepen heen en weer ze vangen veel wind terwijl het bootje op de golven voort dobbert staan de beste stuurlui aan wal zoals altijd…

Gevraagd enig teken is het gegeven Aan de zielen der doden ongemeen Doch slechts de stilte getuigt het verleden Het eeuwig zwijgzame in duisternis regeert…

Ontzagwekkend heft hij zich op die rots één bonk trots golvende schuimkoppen doen zijn pralende protsheid glimmen maar nog groter is zijn dreiging aan de onderkant onzichtbaar of soms in schimmen wanneer je die grootheid wil gaan beklimmen alsof je steeds weer tegen het onderbewustzijn opbotst waarvan je dacht dat het…

Dit leven is de moeite waard weer overdoen is heel normaal de groei staat hier centraal soms langzaam maar met duurzaamheid ook het tegendeel komt voor op de eeuwigheid is het geen probleem geluk gaat bovenal gevoel voert steeds de boventoon de keuze is dus vrij verantwoordelijk tot aan de dood vanaf de moederschoot voor iedere daad…

Op het wit komen tekens te staan, ze vormen dan woorden. Ze vertellen een verhaal dat vraagt om gelezen te worden. Leren luisteren in streling van woorden, over toen nu en later.…

je leven is als een roman je leest elke dag een pagina meestal geniet je ervan het boek is je gegeven je hebt geen andere keus het is de inhoud van je leven elke dag sla je een blad om er zijn goede, maar ook slechte bladen je ergert je dan enorm ervaar het als een cadeau met een lang of kort verhaal ook al voelt het niet zo je kunt…

het leven door het oog van een lens, de droom van volmaaktheid.. haar contrasten vervat zintuiglijke poëzie van een stroming losse gedachten.. sentimenteel bekeken een beschrijvende kunst, van uitvergrote romantiek... ontleend aan een middeleeuws raam zonder bril door het leven willen gaan, enkel aan je hand, de realiteit of werkelijkheid…

woorden bewegen zich op het kruis van vier essenties het drama van de weg gaat over leven en dood hoe zal het einde zijn? de invulling beweegt zich tussen angst en liefde in het midden : engel van bezieling reikt inspiratie aan en verlicht het pad…

En als ik gelukkig was dan zouden gouden momenten dansen ..uit dankbaarheid, blijvend geluk brengen omdat jij van mij was, glans in mij fonkelde want jij zou mijn struikelblokken vangen. Jij zou mij doen stralen .. en als kwellingen van bronnen mij overvallen, zou je 's nachts mijn gelukzalig deken zijn omdat liefde bewustwording weerhield…

Nog bloeit de linde niet, ik moet dus wachten tot hij zijn geuren hier bedwelmend spreidt en mij weer terugbrengt naar de lichte nachten, waar zwaar van slaap hij toch de zomer beidt. Nog bloeit de linde niet, maar heimweezangen vervoeren al mijn ziel die wacht en zucht tot weldra weer de bloesems vrolijk hangen en met aroma vullen ’t…

Twijfel zaait onnavolgzame schaduwen over stoffige paden, doelen die in de loze engten van de verten lagen, bleven verscholen achter luchtkastelen en onbereikbaar bleken, zorgeloos was ik vertrokken, met gebonden handen aan weerszijden van de akkers, strijkend langs goudgele aren, verwaait het stuifmeel van rusteloze zielen tot waar…

Later gaan we reizen en genieten Niet langer thuis de plantjes gieten. Later gaan we leven zonder zorgen Niet meer piekeren over morgen. Later verhuizen we naar een mooi, warm land Probleemjes en zorgen, aan de kant! Verdorie, later begint ' vandaag '…

Pro- loog is voor- liegen Epi- loog is einde verhaal!…

Lavender wolken drijven naar het westen, vanuit het oosten steeds dichterbij het brede onweer trekt voorbij het park. De lucht, zich lavend aan de overvloed, herbergt ontevreden bittere vriendschap, verschillende emoties vliegen vrij en raak als het lied van lavender, als een tekst van mij zo zijn mijn gedachten.. ontbreekt er oorlog, tegenspoed…

Letters maken het woord, maar daarmee is nog niets gezegd Het is de visie en niet de kennis waarmee het wordt uitgelegd Het is niet het geld maar de zegen die ik ermee verdien Hoe het leven hier op Aard verloopt, moet ik eerst nog bezien……

onderweg naar vandaag gedachten in morgen zint het nu zonder zorgen te zijn elke dag op reis in wijzer…

Ik zag het weer Voor hen die zich vertillen aan hun ego zijn de strelingen van het lot louter verzonnen. Overtuiging is macht, arrogantie is echter geen kracht maar gesluierde zwakte en onzekerheid Zij met rugklachten hebben vaak een bepaalde blik in de doodse ogen, die levendig zijn wanneer wordt gedacht dat de zegen is behaald.…

Leugen, ben jij de dronken waarheid in tweedracht geweven..al herken ik je niet, als klimmende ranken tegen de muur ..in het lover in een wereld van honing, liefde en ambrozijn lopen woorden immers van ziel over, als een zware anker ketenend het verzengend vuur en weet valsheid haar ware gezicht te verbergen, teleurstelling elke poort te openen…

Steeds formeert het wezen van de mens zich opnieuw Hij kan niet lezen wie hij wel / niet is Voorafgaand aan de openbaring is zijn daad getoetst, zijn doel verraden Onze waarneming verkeert in een waas van uitkomsten Ik bespreek mijn wetenschap liever gelaten……

gisteren ontmoette ik een dichter, die me (alsof hij het allemaal netjes uitgedacht had) vertelde hoe de zaken in elkaar zaten 'ginds aan de horizon, waar dit pad de hemel pleegt te kussen: daar vatten wij het onbereikbare en proeven van de waarheid, toch?' toen glimlachte hij weemoedig, reikte zijn hand naar een dichtbijzijnde ster en…

Geschreven gedachten, ontmoeten mensen, die welgemeend, de openheid waarderen, en echt mens, durven te zijn. De zwakheid, wordt sterkte, wanneer hij wordt beschreven. Wij zeggen ja, tegen wie wij zijn. En ik waardeer een ieder die echt hoort en luistert. Ook wanneer we niet begrijpen, maar voelen, dat wij gemeend, samen, open kunnen zijn…

zonder zijn lippen te bewegen vertelt de kluizenaar mij; je bent een vrij mens neen, niet zonder zorgen of pijn loslaten kent geen eb of vloed doch verlaat zich op een ander getij het is haast een gebed zonder end het draagt zaad dat lijkt te sterven in de nacht of wordt voortdurend in eenzaamheid gebaad ik ben aan mijzelf gebonden…