roze driehoek terwijl het mica had moeten zijn
In de wirwar van draden
die dwars door mijn hoofd lopen
spant er één zo’n draad zichzelf
te strak om nog te dienen
als tegenvaller
een footprint in dat hoofd
of een butterflykiss
De muur is bebloed
met mijn gezichtsafdruk
zelfs de plint kleurt rood
draden langs de muur
ééntje spant zichzelf
te slap om nog te dienen
als een reminder of hell once was
Naar buiten dan maar
open ik die klemmende deur
schreeuwen tegen de zee
een scheerlijn doorklieft mijn gezicht
en mijn voeten nat geen idee
de driehoek was weer roze
groen zou beter zijn geweest
micafilm voor de kachelruit
kleurt en zeurt en gilt en huilt
ik wil eruit
Geplaatst in de categorie: filosofie