Alle inzendingen over dieren

Bij het woordje zeeroven Komen bij mij bizarre beelden boven. Ik hoop dat u het ook al wist, Want de zee wordt leeggevist, Wij zijn onze oorsprong aan het beroven. Straks geen vis meer in de zee, Daar zitten dan volgende generaties mee!…

Aan de lange lijn gekoppeld waar het zware schip aan drijft; druipend van het zweet dat droppelt langs hun lenden oud, verstijfd; Willig trekkend aan de stangen gaan twee ruinen, bruin behaard, hunne stille slentergangen, een van stap, langsheen de vaart. Stikkend heet is ‘t hoe ze blazen, schuddebollen in het gaan en naar ‘t steken van…

U heeft heel misschien Noch nooit een roestende uil gezien. Volgens mij hoort roesten bij het uilenleven Om de uil rust te geven. Zo heeft de natuur dat voorzien. De natuur bepaalt ook in uw leven, Dat rust roest zal geven.…

Wat was er aan de hand, Waarom was ze zo arrogant. Heeft ze niets willen leren, Van al die andere keren, Toen deed ze ook pedant. Misschien teveel met zichzelf ingenomen, Dat was haar vaker overkomen.…

Was ik een meeuw, ik liet een dame hevig schrikken door groots en krijsend op haar sjieke hoed te landen zodat ik haar garnalencocktail in kon slikken. Was ik een meeuw, ik scheerde over vele stranden en boulevards om hier en daar wat mee te prikken. Dan hapte ik een haring zo uit iemands handen. Was ik een mens, dan zou ik dit niet kunnen flikken…

Strompelende kevers banen Zich een weg door de Starende leegte. Verpletterende pootjes Vinden ieder hun weg en Verpulveren de leegte. Eensgezind zijn zij over De gedrevenheid achter hun Doelloosheid. Het begon met "laten we Gaan lopen." "Ja, laten we dat doen". Nu trippelen zij over de Leegte tot een "Laten we hiermee Stoppen…

Ergens in Breda 's bedaagde Mastbos waar eens mannen van het krijgswezen strijdlustig hun vuurwapens lieten brullen ligt een vredig ogend moeras rondom het kleine gras- en poelenrijk scheppen dichte eiken en pijnbomen geheel eigen groene wereldranden glanzende blanke berken beuren het leven binnen deze einders op grote zilverreigers dalen…

scherpe nagels krassen mijn huid ik denk ze is terug maar zie dan de kat klauwen naar een kever die in mijn schaamhaar verdwaalde…

De eenden zijn met lucht alleen, zij reikhalzen naar water, zij eten van de lage kant en samen duchten zij de wind. Uit waar ze dreven weggejaagd spant vluchten hun verwachting strak op zoek naar nieuwer water dat zich aan ze koestert, poten bindt. ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1997.…

Een mooie apenstaart Is tegenwoordig heel wat waard. Door het gebruik voor internet Heeft iedereen er wel eens een gezet, Bijvoorbeeld op uw adreskaart. Om ongelukken te voorkomen Is door de evolutie de staart van ons afgenomen.…

Op de grens van land en water wacht het kinderpaard, gelaten. Hoofd omlaag, manen stug als helmgras. Ik streel haar hals en zoek haar blik. Zij likt mijn hand en ruikt richting de duinen. Daarachter is de stal waar zij het veulen weet. De paardenjongen tilt mij op. We stappen langs het aan-af van de branding, zwijgend, soms…

Twee paarden stonden tegenover elkaar. Het was lente en zomer tegelijk. Tegenover en naast elkaar lente en zomer tegelijk. Twee paarden met het hoofd tegen de hals van de ander. Verloren in de warmte van het andere lijf kijkend naar de horizon. Zo staan en het gras vergeten. ----------------------------------- uit: 'Haringen in de…

Jij kwam, zag en overwon Overdag lag je te slapen maar ’s avonds wakker kwam je tot leven zette er je nagels in Amuseerde jij je met je speelgoedmuis rondzwieren, loslaten en apporteren, loskrabben Wat je intrigeerde ontdekken wat je kon in jouw waakzame uren aan het behang van de muren Ik zal je missen raakte min of meer gewend…

Ganzen, waarschijnlijk achtenveertig boven het weidelandschap in vogelvlucht jij gaf ze jouw dromerige wensen mee mooi en wonderbaarlijk vrijzinnig dat royale, gezamenlijke vliegen hedenmiddag boven de voorjaarspolder langs de snelweg Utrecht – Amsterdam jij herhaalde een stemming uit het verleden overpeinsde een door zijn menselijkheid…

verder is een groot woord als je aan de grond genageld staat de schok zindert nog na je lijf protesteert en haalt daar alles voor uit de kast tranen hartkloppingen gemis gedachten die stilstaan en met moeite naar de volgende minuut kunnen gesleept worden verder is zo ver nu en toch verzet je ongemerkt de ene voet na de andere in een…

Wat voor een lekker dier is eigenlijk een vampier? Hij/zij doet zich tegoed aan andermans bloed en dat scheelt hem geen zier. Het dier raakt enkel verstoord, als je niet bij de juiste bloedgroep hoort.…

U herinnert hem zich vast wel, De pijnlijke oorlel. Als je niet wilde horen, Kreeg je een lel om je oren, Die werkte meestal snel. Ook die andere lel die kent u wel, Dat is die echte lellebel !…

Alaba! alaba! Blesse, Blare, kalf en koe, voort, te gare, toe! Alaba! alaba! warme wachten stal en stro. Van de grachten, roô! Alaba! alaba! braver, braver,... rep-je nu, uit de klaver, hu! Alaba! alaba! Sterre, u slaat er 't kalf te zwaar; 'k zie 't, ge gaat er naar. Alaba! alaba! Lies wacht…

Jouw drie zakken boomschors excellence begraaf ik onder de mijne. Zinken ze dieper, vallen ze beter, de jouwe, die je erbij kocht dit jaar, dan de zestien stuks regulair die ik de vorige jaren rondstrooide? Je kocht er nog drie bij omdat het de lading niet dekte. Zeg jij het maar; welke zak dieper daalt op het ongewonnen…

Een huislijk musje zingend in de heg. Haar kleintjes hoedend achter rozenstruiken. Och, ooit vergeet ik nog haar klank en ‘t ruiken van die liguster dauwend langs de luiken want dodelijk ont-hegt teert het musje weg.…

Witte paarden op zondag. Witte paarden in de wei. Witte paarden van de zonden. Zonder zorgen zoeken zij. Witte paarden van verboden vruchten. Witte paarden van verliefdheid niet vrij. Witte paarden plukken ongebonden, Van verboden vruchten houden zij. Witte paarden briesen bruisend. Witte paarden blijven blij. Witte paarden zoeken prinsen…

Eindelijk is het dan zover De wolf is er weer, kan ik vertellen. Meteen wordt er alles aan gedaan Het dier in kwaad daglicht te stellen. Wie gelukkig nog in sprookjes gelooft Zal nog even moeten wachten. Pas als de zeven geitjes zijn gearriveerd Hebben we weer slapeloze nachten.…

Armadillidium is mijn naam. Alom bekend,doch zonder faam. Ik werk in klam en duister oorden, bij slimmen en ook bij gestoorden, bij atheisten en bij vromen, vind ik ook steeds een onderkomen, zowel bij armen als bij rijken doe mij te goed aan mensenlijken. Ik stoor mij aan geen enk`le wet, mijn naam gewoonweg pissebed.…

Waarom zingen de vogels? Waarom zijn zij blij? Waarom zijn zij zo uitgesproken, Beter gebekt dan wij? Waarom zijn zij symbolen van vrijheid? Waarom voelt vrijheid anders in de hoge lucht? Waarom zijn zij ongrijpbaar onbegrepen? Een vogel in de hand geeft er nog negen in de lucht. Ik sta hier beneden En wens dat ik zo vliegen kon. Ik voorzie…

De kleine orang oetan o zijn rafelig silhouet tegen de staven van het hok is net zo oud als mijn buurmeisje dus bijna twee jaar hij is wel kleiner maar reuze sterk hij hangt hoog in zijn hok met één hand aan een autoband komt naar beneden en vertoont een orang oetanvoorhoofd een kleine kale buik die vooruitsteekt en nu al die slordige haren…

Een leeuw brult in de nacht, Als hij getart wordt in zijn kracht. Is hij in het oerwoud de laatste der Mohikanen? Een koning zonder onderdanen? Al spoedig dooft zijn ster Als het schot van de jager klinkt van ver. Een olifant trompettert luid Als zijn rust verstoord wordt om slagtanden of huid. Is hij te groot voor de kast met het aardse porselein…

Ik breng je niet naar de doden. De deksel zit op de pot. Hoor je ook de raven? Ze tikken tegen de ramen op. Komen ze je halen, al is het misschien nog geen tijd. Een boodschap hebben ze bij zich, Die jij alleen mag lezen op de juiste tijd. Het is gehuld in raadsels In stormweer gebracht. Mijn mysterieuze zaken Rusten met de raven mosgroen…

uitgestrekt ligt ze in dekking in een droge sloot het fiere hoofd iets opgeheven urenlang is ze reeds opgedreven gevaren zijn nog steeds levensgroot sloten en hekken heeft ze getrotseerd vele kilometers ver hard gelopen tot tweemaal toe met hagel beschoten is aan haar flank reeds licht geblesseerd voorlopig heeft ze even rust gevonden ligt…

Ik ben geen vlinder, ben maar een mot, kleurloos en teer, geen schild, geen bot. Niemand ontroerd, toen ik was opgedroogd, niet naar vreugde, maar naar vuur vloog: niet geliefd als een vlinder, maar bespot. Ik ben geen vlinder, ik ben maar een mot. Maar met een lijfje zo trots, vergeet ik dat ik een vlinder had kunnen zijn. Want dat voelt…

paard en goudvis delen hun dorst als boezemvrienden tenminste zo wil ik dat graag zien…