553 resultaten.
Nacht
poëzie
3.3 met 37 stemmen 6.228 Niets dan de wijde,
de grote rust:
eenzaamheid zachtjes
in slaap gekust;
niets dan het sluimren
van 't levend Al,
dat straks weer de ogen
ontsluiten zal;
niets dan de hemel,
die ogend waakt,
zolang lome aarde
het waken staakt;
niets dan wat wijde
oneindigheid,
in Nachts zachte armen
rustig gevlijd.…
Afgerond
gedicht
3.0 met 15 stemmen 6.994 maan schuift in haar laatste opus
in c
in do dus
serenadeboogje in een zwarte plas
piano
wat ooit forte was
spiegelkomma aan een hoog plafond
straks
weg en afgerond…
Geven om is niet meer voldoende
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 59 Ik hoop dat het nog lang zal duren
lang zal duren voor ik ook stilte voor haar word.
Het verstand gunt ons vast die vele liefdevolle uren
maar met woorden van troost schiet ik nu te kort.
Al vindt ook zij nog steeds liefde en ook geluk in dingen
zijn wij niet de enigen die wakker zijn in de rozentuin,
ik zou nu over die broze bloemen en sneeuw…
De wind swingt
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 85 Hun kleine anemonen kopjes swingen heen en weer
steeds weer met hun dunnen lijnen op en neer.
Met enorme kracht brengen ook de bomen
de bomen op het talud hiervoor hun pracht.
Met een onverbiddelijkheid was het weer tijd
de ochtend te laten gloren als herboren.
Bomen spreiden hun armen de takken ferm en fris
het groen wil dansen als ballerina…
Apollo's Zonen
netgedicht
1.7 met 3 stemmen 81 "Nevelen en Pilaren"
Leonardo da Vinci
ontwierp instrumenten
zonder hulp van het glas
Homo Universalis
Onderwierp ze
aan experimenten
als in de kosmos gedacht
Aërodynamisch
berekend op snelheid
en weerstand, gewicht
en op kracht
Als vader van vluchten
naar interstellaire
galactische wegen
stond hij aan de basis
Homo Universalis…
Samen naar de sterren kijken
netgedicht
1.8 met 4 stemmen 73 De nacht langs het sparrenbos
Herten treden uit
De maan en sterren boven ons
Een laatste roodborst fluit
Je voelt je op elkaar aangewezen
Samen heb je de nacht geprezen
Het schouwspel vanuit het heelal
Maanlicht boven het dal
Schimmige contouren van wilde zwijnen
Een das die de velden in zal verdwijnen
Je voelt een hand
En brengt elkaar…
voor nu altijd
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 215 wat stil is
maakt groot
wat groot is
maakt bang
bang
in de stilte
gevangen
verstikt verlangen
wat kan ons
nu nog vangen
bang
te verliezen
te moeten kiezen
tussen nog slechter
of slecht
wat is er
echter dan dit
als stilte omarmt
liefde verwarmt
troost
ontvlamt
laat dat
voor nu
en altijd
zo zijn…
Horizon
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 Als een ritssluiting
trekt de bomenrij
een route voor mij open
wegbelijningen zie ik
de horizon in lopen
en landen die aan weerszijden
draaiend langs me glijden
wolken in de blauwe lucht
dat is pas autorijden.
Gaandeweg
wordt de hemel vaal
de bomenrij schraal
het land aan weerszijden kaal
echter ongestoord
gaat de wegbelijning voort…
Sterrenkunde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 Herenig mij met
Catherine Deneuve
zodat wij stralen...…
E.T. als Homo Deus
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 127 Er zouden zich nog ergens in den vreemde
aan de buitenranden van het Al
met regelmaat ontdekte en vermeende
planeten voordoen tijdens Sterrenval
Het heeft mij dikwijls als niet-ingewijde
bevreemd hoe licht de kosmos zich verwijdde
wij wachten nu al lichtjaren op tijden
dat ons de Homo Deus zal verschijnen
E.T., van de planeet Extraterrestra…
Ochtenden II
gedicht
3.5 met 44 stemmen 13.843 Je vraagt je af
hoe machines werken
Seizoenen samenvloeien
en je zonder moeite
een ander straft.
Hoe er werkers staken
en de dieren doen.
Hoe iets zondermeer
niets betekent.
Hoe mensen eten en slapen
kinderen van huis gaan.
Hoe rozen verwelken.
Je vraagt je af
hoe machines werken.
----------------------------------
Uit:…
STERREN
poëzie
3.3 met 12 stemmen 2.188 O de heilige onsterflijke sterren,
hoog boven mijn sterfelijk hoofd,
Waar 't geloof met zijn kindervertrouwen
mij een hemel eens had beloofd,
als deze ogen zich sluiten voor eeuwig
- en dit lijf wordt ten grave gebracht, -
o de stille onbegrijpelijke sterren!
o 't mysteriënheir van de nacht!
Lief, de dag is zo druk en zo nuchter,
zo…
Ongelovelijk
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 97 de wereld houd je staande
let maar eens goed op
luister je nog wel
luister toch
ik hoor het hem nog zeggen
zo uit het blote hoofd
tegen al die mensen
waarvoor hij met zijn woorden vocht
zelf ga ik richting een voldoende
schat mezelf niet in
ik hou mezelf staande
net zoals de wereld is…
Wij
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 61 In den beginne is
heel ons bewustzijn
al.
Wij zijn getuigen.
Wij transformeren.
Wat wij wij noemen
komt en gaat.
Wij zijn alles.
Wij zijn niets.
Wij zijn al wat was.
Wij zijn alles wat bestaat.…
Dat niemand weet
gedicht
3.1 met 60 stemmen 13.508 Dat niemand weet waar of we ons bevinden
en waarom we hier gekomen zijn
wordt angstvallig stilgezwegen voor de kinderen
Die verklappen niets van ons geheim
Er is een plek waar iemand zich ter aarde moet werpen
voor één glas oorspronkelijk water
en een kop vol stof is alles wat hem wacht
Treurclowns murmeren 'dat hij eerst moet leren
door…
Bedenk hoe schoon wanneer wij zijn gestorven
poëzie
3.9 met 8 stemmen 2.511 Bedenk hoe schoon wanneer wij zijn gestorven
De aarde zal zijn die dan naar ons niet vraagt.
Gij weet dat ze altijd eendere vreugden draagt
Als waar wijzelf ons aandeel van verworven.
Wij hebben vaak haar blijde gaaf bedorven
Door zorg die om de dag van morgen klaagt.
Door eigen ondank langer niet geplaagd
Zien wij door anderen haar geluk bëorven…
Heel en al
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 155 Wanneer mijn helikopter stijgt
en mensen almaar kleiner worden,
worden vragen antwoorden.
Problemen zie ik vanzelf verdampen,
in almaar wijder wordend zicht.
En ik dan?
Ik ben aanwezig.
Er is alleen maar dit.
Er is alleen maar dit gedicht.
Wanneer alledaagse problemen groeien,
boven mijn overvolle hoofd,
hoef ik alleen maar in te stappen…
Allerzielen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 73 Ook jij bent al vaker bij het graf geweest,
ook jij hebt de dood en het sterven niet gevreesd.
Zij zijn in alle stilte neer gegleden,
verhuisd naar ver daar beneden in het heden.
Niet dat zij het sterven hebben geliefkoosd,
al vonden ze samen met u op 't einde wel de nodige troost.
De dood was even als een vuist die me voluit raakte,
waarna…
Treurige ballade van dag en nacht
gedicht
2.8 met 15 stemmen 8.712 ach zon der zee, vonk geslagen uit gehoorsteen
onoplosbaar is het lichaam dat in muien kruit
boven de zee sterren, onder het verhemelte
achter op de tong stuifzand, en maar niet slikken, slikken
------------------------------
uit: 'Lichaamswater', 2002.…
Soms, als men buiten loopt in zee van zon
poëzie
3.4 met 27 stemmen 4.375 Soms, als men buiten loopt in zee van zon,
Of in de diepe storm, in 't diepe jaar,
Of in de nacht haar laag neervallend haar,
Of in sneeuw, als men haast niet lopen kon,
Dan voelt men zulk een liefde voor de bron
Van al wat leeft, 't heelal, dat men wou daar
Zijn armen omheen slaan, en heel te…
Voorjaar
poëzie
3.1 met 10 stemmen 1.376 O de verrukkelijke, de gele en de bruine landen
De bruidgetooide landen van het voorjaar,
Daar zij de lichtgod wachten, die het zaad
Dat in hun schoot rumoert, zal stuwen naar de hemel.
De hemel zelve, in oneindigheid
Staat hij luid ademend over de aard’ gebogen
En voelt de voeten van de sterren gaan,
Tussen de wolkenvodden om zijn lijf.…
Roza en de maan
gedicht
3.6 met 17 stemmen 10.926 De maan is een jongen en toch lief
hij kijkt onder de wolken
maar ik slaap onder de lakens.
Hij zingt op een onmogelijk uur:
'Niets zijn de sterren, niets is de maan
sterren moeten slapen gaan
en wassen maar moet Jantje Maan.'
Hij mangelt met hoge stem:
'Kirk, je bent geen adonis die nog in
het centrum denkt te staan.
Spock, je roestig…
Een uit de hand gelopen haiku
gedicht
2.5 met 15 stemmen 9.660 Maansikkel, koud schoudertje
tegen haast donkerblauw
van zonnige wintermorgen.
Te klein om er mijn hoofd
moe tegenaan te vlijen.
Eerder geschikt om er een hand
zorgzaam omheen te leggen.
Gesteld dan dat ik groter was
tot kosmische proporties uit kon dijen.
Ik zie daar, schurkend in mijn jas
en trouwens onderweg naar jou,
voorlopig…
O Dood-zijn, liggend in een kist
poëzie
3.2 met 9 stemmen 4.385 O Dood-zijn, liggend in een kist, verterend
Langzaampjes aan, o eeuwig-eenzaam stom
Klein stil gelaat, op 't witte kussen, kerend,
Schoon 't Liefste u smeken zoude, u nooit meer om.
O, Mensdom, dat niet wil blijven stil lerend
Van Uw-Zelfs innerlijkste Zelf, o dom,
O, dom ja, daar ge u-zelf vernerend, krom…
Wonderen met een begin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 In den beginne schiep de mens
de gedachte: alles, de mensen
en de aarde, is een wonder
met een begin
en alles wat zich voortplant
gaat dood, alleen de zon
de sterren en de stenen
hadden geen eind, tot later
de oneindigheid werd bedacht
het zelfs nooit begonnen zijn
zodat de rest, eigenlijk alles
dat bekend is, de wereld
ooit zal moeten…
Vandaag
gedicht
2.5 met 40 stemmen 15.462 Dit meldt men op doorreis
men is halverwege
het licht is gespleten
men ligt tussen drinken en eten
het glas speelt de meerdere
het eten vast nog een meter
men is hier geheel
gisteren vertrokken zal men morgen
als het luchtkasteel meezit
als van ouds arriveren -
--------------------------------
uit: 'Vallende stilte', 2008.…
De sterrenhemel
poëzie
3.0 met 15 stemmen 8.550 Daar rijst het tintlend sterrenheir!
En de aarde zwijgt verbaasd.
’t Gesternte spiegelt zich in ’t meir,
Waarop geen windje blaast.
’t Is alles hemel wat men ziet;
Zelfs bergen vluchten heen.
’t Verdorde blaadje schuifelt niet!
’t Gesternte spreekt alleen.
------------------------------------------
Meir: verouderde uitdrukking voor ‘meer…
Als die mensen groot en klein gedenken
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 97 Hoe breekt ook jaren erna nog een bloem in knop
voelt zich nog steeds gebroken, van al het andere
wat bij gelukkig leven hoort te vaak nog verstoken.
Wat belichaamt toen en deze tijd, is en leeft er spijt.
Legt men nu deze nachtegalen het zwijgen weer op
hijst men op gezette dag nog echt wel de vlag in top.
Tranen welden vaak op deze dagen stom…
Openheid en sterrenstof
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 129 Gedachten die ons gevangen houden,
zijn bronnen van angst.
Illusies over onze eigen vrije wil,
zijn hallucinaties.
Mensen dienen egocentrische belangen,
die ons tot slaven maken.
Terwijl...
Terwijl wij uit cellen bestaan,
die ontstonden in oceanen.
Terwijl we hemelse lucht zijn,
die door onze longen stroomt.
Terwijl mensen energie delen…
Helios dagopening
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 84 HELIOS DAGOPENING
Zo komt hij op in volheid
met een aura van rood
kom maar vlug, de nacht
was koud van eenzaamheid
van malende gedachten
Met gesloten ogen ontstaat
in mijn hoofd jouw gelaat
omkranst van verzachten
*bij een foto van Jessica van Haaren…