553 resultaten.
Kikkerbloed
gedicht
3.0 met 27 stemmen 10.391 ik verander de wereld
ik verander de wereld in een kikker
o kon dat maar, springen naar de sterren
onze eieren door heel het al verspreid
al mijden wij de vliegen al van verre
geef ons ruimte
geef ons tijd
geef ons tijd
geef ons ruimte
ik verzuim te
vermelden dat ik niet toveren moet
en goochel een spoor van woorden
dat is mijn sprong…
Verwachting
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.995 Hou op, mijn ziel, 't Heelal te vragen,
Hoe, waarom, wat, en wie gij zijt.
De nevelwolken die u dragen,
En, speelbal van d' onzichtbre tijd,
Door de eindeloze ruimte jagen,
Doorscheemren wel van bliksemslagen
Wier flikkring door de scheuren splijt;
Maar, ziet gij uit naar 't morgendagen,
Die afstand is uw oog te wijd.
Wij hobblen door…
Saturnus
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 66 Melancholie, discipline en soberheid
zijn de invloeden die hij op levende wezens uitoefent
Terwijl eenzame steenbokken de bergketens verkennen
brengt zijn kleurloze gaslichaam een overvloed aan starheid
om hen te doen volharden in hun langzame klim
tot onherbergzame hoogten
Omringd door dampen en ijsdeeltjes
produceert hij een traag wenend…
Zeepaardjes
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 108 Wanneer ons zeepaardje luistert,
naar de stilte in onze hersenpan,
kalmeren onze amygdala's.
Angstige mensen worden moedig.
Zo kan onze hele mensheid,
vredig voortbestaan.
Wantrouw elk ondoordacht plan.
Verbied alle illusies toegang,
tot uw verstilde hersenpan.…
Grenzeloos
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 117 Drie mannen zijn verwikkeld in een strijd,
De eerste zijn, dat is waar zij van dromen,
Wie zal het verste in de ruimte komen?
Wiens naam zal klinken tot in eeuwigheid?
Zo voelen zij zich beurtelings verheven,
Gewichtloos en gewichtig, voor heel even.…
kyaniet
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 102 vraag aan een kleurenblinde
het glas, halfvol
heelalkleurig
blindbreekbaar
ondersteboven
te omschrijven, te bevragen
zonder antwoorden te krijgen
of te geven, te aanschouwen
harder dan steen
er is geen reden tot paniek
alle schapen staan op het droge
het blauw zie je wel
maar is er niet…
Ons Huis ...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 72 Ons huis waarin ik wonen mag,
is mijn tijdloos lichaam.
De atomen waaruit het bestaat,
zijn ouder dan de oudste wegen,
die naar Rome leiden.
De energie die het huis doorvoedt
bewaart het in de zwartste gaten,
en verdeelt het met de zon.
Originele gedachten die het denkt,
worden door het leven zelf gedacht.
Zijn dood, leven en angst,
de…
Wonderwel genoeg ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 106 In eindeloos verre ruimten,
die verstand te boven gaan,
leven onbewuste mensen.
Temidden van sterrenevels,
zijn wij op aarde nu.
Onvoorstelbaar nabij zijn wij,
want wij zijn nu hier.
Jij en ik en zij.
Harten die in ons kloppen.
Breinen die in ons denken.
Longen die in ons ademen.
Bloed dat in ons stroomt.
Mensen zijn organen.
Wij…
De maan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 In stilte zie je haar staan
Door blauwe lucht omgeven
Ze laat haar licht vredig gaan
De ogen zullen rust beleven
De maan
Als haar aura weergegeven
Wolken zie je langs gaan
Gedachten die het moment beleven
Laat maar gaan
Als een ornament van rust
Als je haar ziet staan
En een gedachte zich focust
Laat maar gaan……………………
Poëtisch leven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 105 Gedichten die dichters schrijven,
vervliegen als wolken in de wind.
Ze verdwijnen in de eeuwigheid,
waarin ze tegendraads ontstaan.
Daar ontstaat al wat leven geeft.
Al wat leeft.
Opnieuw.
Ons universum bewaart alles,
als buitenaardse energie.
Wat ontstaat vergaat niet.
Alles is ongekend mogelijk,
in ons heelal.
Dichters scheppen ruimte…
Tabernakel
gedicht
2.0 met 37 stemmen 10.980 Ik vraag niet langer
om muren, zal mij ook zonder
weten door wind
afdoende omwand.
Waar marmer niet is
sta ik, waar water niet staat
loop ik, en voel
aan de duur van mijn verlangen
hoe ik hoor, hier
aan deze rivier
waar ik midden in mist,
in schotsen wandel.
Het is niet vreemd
dat in deze kou mijn adem
komt: want ik kom
om de wind…
Vier joden
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.878 Christus, die 't absolute van de liefde leerde,
Spinoza 't absolute van 't heelal.
Marx, die het relatieve van 't gevoel
En van de geest des mensen leerde, - Einstein van het heelal...
Welk een ras, welk een stam!…
Kinderen van ons heelal
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 135 Ooit keren we allen terug,
naar vanwaar we allen kwamen.
Naar het kind dat ik destijds was.
Terug tot de stof waaruit ik ontstond.
Verbonden in de geest die we samen zijn.
Daar blijf ik wie ik ben en altijd was.
Een dier zoals alle dieren waren.
Als toeval dat bedoeling werd.
Als kind van ons heelal.…
Je bent mijn ster
hartenkreet
5.0 met 16 stemmen 143 Hoe mooi je wel bent
Tegelijk (on)bereikbaar
Geraakt in mijn hart.
Hoe jij als flitsend sieraad schittert in het oneindig
uitgestrekte waar ik in de reflectie steeds rust kan terugvinden
Een indrukwekkende en elegante verschijning van waar jouw silhouet als
een lichtpunt dagen en nachten overstijgt, de wakende vlam brandt op het netvlies.…
Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.380 Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren,
Worden de sterren in de nacht geboren,
Vuurbloemen die de rijzendranke roeren
Van donkre aardtochten naar Gods ooglicht boren.
En waar de heemlen van voor Hem vervloeren
Tot glazen glansbaan eindelozer koren,
Lijnen der stelslen weemlende contouren
Door 't klaar kristal donkervermoede voren:
Door…
Schoonheid van de maan
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 104 Hoe ik in de ban ben van de schittering van de maan
die met haar lagen gesluierd zilver golft tussen hemel en aarde
waar zij ook haar zachte toetsen laat afdrukken op een klein stukje huid
Een onverwachte verschijning die mij wakker houdt, nacht zonder slaap ontwaakt.
Ik raak haast bedwelmd door haar parfum terwijl mijn
gevoelens zich laten meestromen…
Het kwartier
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.841 Toen viel een gat in mijn droom
En een koele klok sloeg het kwartier
Door de zwijgende nakende nacht,
En ik voelde mijn ogen wijd open -
Die zagen stil
In de nacht.
Maar ik lag in een doodstille kuil
En ik keek in het donker heelal,
Verwonderd en wakker, naar het geluid
Van het eenzame koele kwartier -
Dat al zweeg
In de nacht.
En…
In de wolken 2
gedicht
3.0 met 14 stemmen 7.958 Vreemdeling, wel eens voortvluchtig
in dit land teruggekeerd.
Het vaderhuis een aandenken,
de vaste aasplek van de tijd.
Maar vertrouwd met de worg der stervenden
ben ik niet anders dan uw geest
op zoek naar een zwermrijper andere
als de leegte wordt gewijd.
Zo word ik uw drijfanker,
neemt gij de dood niet meer.
-----------------…
Hemelse gedachten
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 117 Ik zie haar weer staan, de halve Maan
Ook een Satelliet, gestaag volgend haar baan
En daar, haast niemand die het ziet
een Meteoor, verdwijnend in het niet
Vreemde krachten trekken er in het Heelal
Krachten die wij niet kennen, en er nooit aan wennen
Het Heelal, waar je ook kijkt, Sterren zie je overal
Ze leven…
Brug
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 145 De puzzel past
Het labyrint en haar middenpunt
Een last
Of lust
Een brug verreweg
Gevels en grachten
Een mus in de heg
Nachten gelachen
Misschien schrijf je betere gedichten
Triest en aan t'hikken
Maar het leven kan verlichten
Af en toe slikken
En verder
Halleluja
Ja
Graag
Aldus de herder
Verder en
Fier…
Simpel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 Hoe simpel kan het zijn
Geen omwegen
Geen pijn
O Bodhivasta fout geschreven
O dichter van lotje
Geen staart noch knotje
Alles beklijft maat
Hoe graag je ook raakt
Zo is het gemaakt…
Sterren tellen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 80 Wilde ze allemaal tellen
maar kwam niet verder
dan ongeveer 2020
toen gaf ik het op…
Zien
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 Ontstonden ogen toevalig?
Als resultaat van evolutie,
zoals Darwin dat beschreef?
Werden dieren daarna bewust,
van kunnen zien?
Als ongeluk?
Ontstonden ogen als bedoeling?
Als behoefte in ons universum,
van iets dat bewust wil zien?
Kennen wij mensen de antwoorden?
Dat geloof ik helemaal zeker,
voor zover ik dat als wonder,
met één oog…
Ons heelal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Laten we ons eens levendig voorstellen,
dat we samen met al wat leeft,
mysterieuze antennes zijn.
Van onze cosmos.
Dat we samen open ogen zijn.
Van onze wereld.
Dat we hier op aarde werden geboren,
om door het toeval uitverkoren,
waar te moeten nemen.
Om alleen maar bewust te zijn.
Om mogelijkheden te zien.
Om samen bij te dragen.
Aan…
Mind blowing
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 Eens was er niets
behalve iets
dat alles bevatte:
het Kosmisch Ei.
Met een oerknal
knalden ruimte en tijd
de leegte in:
Ginnungagap.
Sterren ontstonden,
energie, materie,
donker of licht:
Jin en Yang.
Zwarte gaten
vormden wormholen
naar parallelle universa
elders.
De mens,
denkend nietig klompje
sterrenstof in de goldilockzone…
GEMIJMER
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.280 Schoon de dag nog marre
Schittert door 't azuur
Vast der avondstarre
Rozenkwistend vuur:
Hoe zij liefdes wassen,
In 't ontwaakt gemoed,
Ons door haar verrassen
Laai aanschouwen doet!
Treffend toch gelijken,
Zusterlijk, ze elkaar
In 't wedijv'rend prijken
Met een glans zo klaar:
Dat tot zegepralen
Beider gloor volstond,
't Minnen…
Ochtend
gedicht
3.0 met 28 stemmen 8.867 De dag ontvangt mij met zijn zichtbaarheid.
De bomen staan in een nadrukkelijk licht.
Ik zie de bladeren afzonderlijk
en tussen hen fragmenten van de lucht.
Ik voel hoe mijn zelfstandigheid verloren gaat
en dat er nauwelijks verschil bestaat
tussen mijn ogen en het licht.
--------------------------------------
uit: 'Ik kijk naar de wolken…
De geuren en van linden en van coniferen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.280 De geuren en van linden en van coniferen
Verblijden andermaal het ongeschonden hart,
Dat, door een lange tijd van lijden en ontberen,
Op juiste wijze werd veredeld en gehard.
Aldus geniet ik alle gaven dezer aarde,
De goede spijzen en vooral de goede wijn,
De rozen en de druiven tieren in de gaarde
En kweken vreugd en lust, die onvolprezen…
Behalve een engel
gedicht
3.0 met 31 stemmen 10.089 Behalve een engel
valt alles wat men omhoogwerpt
weer op de grond
weer op de grond
valt alles wat men omhoogwerpt
behalve een engel
-------------------------------------
uit: 'begrafenis van een keerkring
gevolgd door eight love-poems', 1953.…
Het zogenaamde niets
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 110 Het zogenaamde niets
kennen we als leegte.
Leegte als onmogelijkheid
waaruit wat mogelijk is ontstaat.
Zoals onbewuste dromen komen,
in het holst van de nacht,
en als sterrenlichtjes verder gaan.
Zoals mensen die plannen maken
en plannen in vonken op zien gaan
in het zogenaamde niets.
Het niets dat bron van leven is.
Het niets dat als…