Alle inzendingen over jaargetijden

Een wit kleed bedekt de wereld, geluiden gedempt. Een zachte en kleurloze hemel, zo onbestemd. Een zacht suizend knisperen dringt door, witte vlokken vallen op je jas. Vormen een witte laag als as, smeltende sneeuw bereikt je oor. Een zwarte schaduw zorgt voor contrast en wiekt door je beeld. Het plaatje past in het geheel, als de schaduw…

Ik zoom in, adem uit. Zwaluwen fluiten, een libelle knaagt. De spanning glijdt naar buiten, het leven vertraagt.…

in de bloei van de laatste tere strohalmen voorbij het lente-licht de zoemende zomers voorbij de altijd herfst altijd wind en regen waaide zij naar de bloeiende winterheide daar viert zij de laatste strootjes van het leven…

De Winter heeft, hoe grijs van kin, Een kleur als melk en bloed. Hij tafelt lang, schenkt naarstig in; En 't maal bekomt hem goed. Hij ploegt, hij delft, hij snoeit, hij plant, Door buldervlaag noch sneeuw vermand; En zorgt voor 't bloembed zo getrouw, Of Flora's kus hem lonen zou. Als 't ijs de trage plas houdt staan, Ontsluit…

Vanuit de keuken kijk ik uit op de tuin waar vogels zoeken naar zaad en pieren de esdoorn heeft nog een kale kruin blauwe druifjes rinkelen met hun belletjes de eerste lentejurkjes geven mij zwier geen idee wat de nieuwste mode wordt de krant verkreukel ik tot oud papier gastvrijheid pruttelt in de koffiepot de buurvrouw zet haar raam al…

Zo zacht valt nu de sneeuw die plots een glimlach tovert om al te grote ernst en piekerpijn; de ogen van een kind vertellen blij hoe ieder uur gezegend ook kan zijn. Zo zacht valt nu de sneeuw en doet de vlokjes landen in ‘t water dat hen opvangt op de grond; ‘t Is stil terwijl de vogels zwijgen en krokussen verschijnen hier in ‘t rond.…

De wind begeerde de aarde en al haar nattige voorjaarsvreugdes met grote heftigheid, vooral het oranje hart dat de vorm heeft van een trompet van de narcis beloftevol geurend en lokkend op graslandjes onder struiken en bosschages. O de wind viel en ketste terug rakelings langs de takken van de kale bomen, van boven naar beneden, van de hemel…

als een koud harnas spant de winter om mijn schouders ik ben het huiveren moe in mijn hoofd laat ik hem sterven een zachte witte dood of zo op tv in de woonkamer een meisje van honing een meisje van glas Pommelien T. overschouwt haar angsten als zeepbellen zullen ze breken jeugd en schoonheid in triomf illusies zijn belangrijk…

Het leven is zwanger: koeien, schapen, de Aarde zelf wil baren, leven schenken, melk laten vloeien; Barden dichten en bezingen luchtig het leven, de liefde, sensueel geurende bloemknoppen die kleurrijk ontluiken; Smeden smeden ploegen, timmerlui herstellen de kraal, bezielde handwerkslieden, begeesterd door het eeuwige vuur van Kildare…

Meer dan een halve eeuw bij elkaar en steeds inniger verbonden met grijs en kaal geworden haar in hun zwakte, ziekte en zorgen zo werden zij hoogbejaard man en vrouw de handen verstrengeld ‘s winters heel dicht bij de haard hun dagen eenzaam in deuren vergrendeld d’ ogen ver weggezonken brillen en sleutels vaak zoek toch bleef een geborgen…

Eindelijk weer zon, in het park vliegt een duif op -- bevrijd uit mijn huid.…

De winternacht is lang, koud en diep duister; straks schenkt de zon weer lente, licht en luister. Lege kale takken klieven de grauwe lucht, het meeste leven is al weggevlucht, de Aarde slaakt een stille zucht: de winternacht is lang, koud en diep duister. De Aarde lijdt onder een kil doodskleed, strenge vorst heerst ijzig en wreed, ik huiver…

Inkeer en inzicht in een mooi bed van stilte cadeau van winter Vanuit een droge lucht beginnen natte sneeuwvlokken langzaam gestaag neer te dwarrelen tot wanneer haar witte vacht vol glans, volume en zachtheid zich uitspreidt op de begane grond over het glooiend landschap waar ongeklede kronen en kruinen voortaan een witte hoed dragen.…

Al de bladers zijn verdronken In het water, in de regen, En het donker bos staat open En de droppelende stronken Staan verlaten aan de wegen, - Kille winter laat één sprokkel Aan een hart, dat niet mag hopen! Al de zon is uitgeblonken, En het jaar is heengezegen, En mijn handen zijn nog open, En mijn hart is leeggeschonken, En het heeft…

Kou rillend staan bomen verlaten en zielig bij Gekleed met de pracht van een nat en verdord blad wankelend in het leven op stuk hout waar zij verwikkeld is in een verloren strijd met de binnenkomende wind, het vallen nabij. Vogels zijn druk in de weer met het verzamelen Rondfladderend op zoek naar voedsel waar zij de hemel vullen met stille…

Op de veranda wachten we op koelte, een frisse bui Alleen bij ons brandt er licht Niemand ziet ons niemand is thuis Waar zou hij aan denken? Niet aan mij, gelukkig ik heb het al warm in mijn ondergoed Ik houd me stil anders krijgt hij nog zin en dat duurt me te lang De nachten zijn zo kort we hebben slaap nodig geen zweterige seks…

Winter nadert. Ik voel het aan de lucht En aan de woorden die ik schrijf. Alles wordt klaarder: de straat Is tot aan zijn eind te zien. De woorden Hebben geen eind. Ik ben dichter Bij de waarheid in december Dan in juli. Ik ben dichter Bij de gratie van de kalender, lijkt het Soms wel. Toch, de woorden niet, de steden Nemen hun…

Mist-grijze herfstige dagen mensen mistroostig en moe rukwinden en onweersvlagen en ‘t avondduister te vroeg Nevel sluiert over stoppelvelden Krassende kraaien in de lucht die ‘t einde seizoen melden in een circulerende vlucht stoep en paden schoongeveegd opgehoopte blaren rotten in de goot de natuur heeft zich ontkleed en…

Bladeren dansen op nummer kleurrijk ballet laatste pirouette Hoe ontspannen en vrij het kleurrijke gebladerte als herfstvlinders wervelt op de verstilde tonen van een wind waarin een voor een woorden van verliefdheid en vreugde fluistert in ieders oor zowaar geordend en verweven met elkaar in een zacht aanvoelend tapijt op lapje grond.…

In de herfst van ons leven kleuren bladeren prachtig geel, oranje, rood. Sommige blijven groen, zoals in de prille lente en bloeiende zomer. Sommige blaadjes vallen, in afwachting van een winter vol beloftes die komen gaat. We weten wie we zijn en wat we willen. Een najaarszon vertelt ons van het leven te genieten…

Ik weet, er wacht een nacht waaruit ik niet ontwaken zal, een duistere diepte waarin ik zal zinken en verdrinken; dat is okè, daar kan ik mee leven; elke zomer eindigt immers in herfst en winter, in kou en dood. Maar nu nog even liever niet: er bloeien nog bloemen in de berm en de vogels zingen nog over seks, de zon lokt me nog steeds…

Bladeren dwarrelen rondom mijn hoofd, geruisloos naar de koude grond. Ze zijn van alle toekomstige illusies beroofd. gestorven aan het jaargetijden front. Verkreukeld is hun hart van goud, zij werden helaas voor het hier en nu te oud. Neem voorzichtig er eentje van in mijn hand, en wens mee te mogen zweven “naar mijn verloren vlinder” aan…

Koelte vult de lucht sjaals en truien overal het is hier herfstweer Nacht strijkt voorbij, er komt een nieuwe dag waarop hemel verschillende tinten blauw-grijs zal kleuren Als het geheim van een zonsopgang begint te onthullen dan vullen aster en echte guldenroede de open plek als teken van een onuitputtelijke liefde. Wanneer prille geluiden…

Tijdens lange nachten vergleden de dagen, tijd verzadigde de aarde volmaakte stilte wakkerde haar in nevelen gehulde bladeren aan tot rust, kleur en aanvaarding van ontheemde zaken, de herfst begint te dagen vervlogen tijd zij is niet meer in te halen, wel dweepzuchtig genoeg om haar voldaan bestaan in woorden te bewaren.…

Ik zag u staan in het versleten oktoberlicht.. Met uw poten zo nat in de drassige grond, uw bast met ruige knotten afgerond. Jij duwt je takken schier loodrecht de hemel in en maakt je nooit te sappel over wereldvrede en burgerzin. Vliegen in de avondschemer soms late vogels over, jij houdt niet langer vast aan kruin en zomerlover. Wilg…

deze volle kring vliegenzwammen waar zo wordt gezegd een sjamaan met rendieren voor zou betalen -zie je het voor je? met kerstmis je eigen rendieren de belletjes aan de halsters als lampjes in de mist en natuurlijk kan je slee op banden rijden- deze volle kring vliegenzwammen waar een sjamaan voor zou betalen zou jou als de roep van ganzen…

Paddenstoelenpracht een lichaam met teer hoedje elke herfst opnieuw Wanneer ik word meegedragen door de dynamische golvende lijnen van een zachte frisse wind die ook nog eens mijn jeugd doet herleven, met heel veel vreugde en trots scheert zij langs het lichaam van waar wilde haren nog niet zijn weggevlogen. Met overtuigende stemmen…

Ik ben even stil als de windstille wereld -- in de najaarszon.…

Buiten ruikt de lucht naar herfstgeluk. Gevleugelde woorden spiegelen de weemoed van een oude zomer. Haar ogen zacht en breekbaar turen naar wolken voorbij drijvend als zeilboten stuurloos.....trekken ze naar het zuiden geruisloos, geen geluiden. In haarzelf verzonken schrijft ze als herinnering een deel van haar verhaal,…

Hoe de wind door het foliagebladerte de seizoenen doet geuren en kleuren als leaves of grass en grass of leaves Om de ganse biodiversiteit telkenmale een metamorfose te laten ondergaan Hoe het foliagebladerte het ranonkelend struweel van smaragdgroen scharlaken tot saffraangeel in nieuw licht zet en het van zwaarte ontdoet…