Netgedichten

netgedicht (nr. 78.697):

Wintersporen

Kou rillend staan bomen verlaten en zielig bij
Gekleed met de pracht van een nat en verdord blad
wankelend in het leven op stuk hout waar zij verwikkeld is
in een verloren strijd met de binnenkomende wind, het vallen nabij.

Vogels zijn druk in de weer met het verzamelen
Rondfladderend op zoek naar voedsel waar zij de hemel
vullen met stille geluiden van hun welluidende muziek terwijl
het pluimage kleurt met grauw uitziende patronen en ruwe motieven.

Ochtenden waarin alles langzaam op gang komt
Een serene rust heerst in de natuur waar haar wakend
licht brandt in lauwte op hetzelfde moment blijft een met veel
stemmig zwart en grijs omhulde mist weer hangen in het ijle luchtruim.

Wat een verstilde tijd! Donkere dagen doorkomen
met enige bezinning en rust verspreid over stad en land
Sneeuwtranen lopen over bleke wangen, een bevroren verdriet
Het winterse laat zijn sporen na.... diepgeworteld in een verkleumd hart.

Zie ook: http://catherineboone.blogspot.com

Schrijver: CB, 16 december 2022

catherine.boone1

outlook.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: jaargetijden

Winter

Er is nog niet op deze inzending gestemd.

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Catherine Boone (CB)
Datum:: 16 december 2022; Dank je wel voor jouw mooie reactie, Maxim

Naam:: Maxim
Datum:: 16 december 2022; Niets verbloemend der nature bloeme
Zingen atonale lijsterbessen
Chromatisch fladderende toonladders
Verstilde polyritmische patronen

IJs op de ramen, komt allen tezamen
't Is weer advent, ja nu sijt wellecome
Wie is van hout, zingt flierefluit tapuit
Een merel tiereliert als een flapuit

Geef je reactie op deze inzending: