2977 resultaten.
Winteringen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Een wit kleed bedekt de wereld,
geluiden gedempt.
Een zachte en kleurloze hemel,
zo onbestemd.
Een zacht suizend knisperen dringt door,
witte vlokken vallen op je jas.
Vormen een witte laag als as,
smeltende sneeuw bereikt je oor.
Een zwarte schaduw zorgt voor contrast
en wiekt door je beeld.
Het plaatje past in het geheel,
als de schaduw…
Microzomer
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 136 Ik zoom in,
adem uit.
Zwaluwen fluiten,
een libelle knaagt.
De spanning glijdt naar buiten,
het leven vertraagt.…
strootjes
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 in de bloei van de laatste
tere strohalmen
voorbij het lente-licht
de zoemende zomers
voorbij de altijd herfst
altijd wind en regen
waaide zij naar de
bloeiende winterheide
daar viert zij de laatste
strootjes van het leven…
De Winter
poëzie
3.0 met 24 stemmen 2.782 De Winter heeft, hoe grijs van kin,
Een kleur als melk en bloed.
Hij tafelt lang, schenkt naarstig in;
En 't maal bekomt hem goed.
Hij ploegt, hij delft, hij snoeit, hij plant,
Door buldervlaag noch sneeuw vermand;
En zorgt voor 't bloembed zo getrouw,
Of Flora's kus hem lonen zou.
Als 't ijs de trage plas houdt staan,
Ontsluit…
Ochtend in maart
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 62 Vanuit de keuken kijk ik uit op de tuin
waar vogels zoeken naar zaad en pieren
de esdoorn heeft nog een kale kruin
blauwe druifjes rinkelen met hun belletjes
de eerste lentejurkjes geven mij zwier
geen idee wat de nieuwste mode wordt
de krant verkreukel ik tot oud papier
gastvrijheid pruttelt in de koffiepot
de buurvrouw zet haar raam al…
Sneeuw.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 100 Zo zacht valt nu de sneeuw die plots een glimlach tovert
om al te grote ernst en piekerpijn;
de ogen van een kind vertellen blij
hoe ieder uur gezegend ook kan zijn.
Zo zacht valt nu de sneeuw en doet de vlokjes landen
in ‘t water dat hen opvangt op de grond;
‘t Is stil terwijl de vogels zwijgen
en krokussen verschijnen hier in ‘t rond.…
De aarde en de wind
gedicht
2.0 met 18 stemmen 15.422 De wind begeerde de aarde en al haar nattige voorjaarsvreugdes
met grote heftigheid,
vooral het oranje hart dat de vorm heeft van een trompet
van de narcis
beloftevol geurend en lokkend op graslandjes
onder struiken en bosschages.
O de wind viel en ketste terug
rakelings langs de takken van de kale bomen,
van boven naar beneden, van de hemel…
In triomf
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 163 als een koud harnas
spant de winter
om mijn schouders
ik ben het huiveren moe
in mijn hoofd laat ik hem sterven
een zachte witte dood of zo
op tv in de woonkamer
een meisje van honing
een meisje van glas
Pommelien T.
overschouwt haar angsten
als zeepbellen zullen ze breken
jeugd en schoonheid in triomf
illusies zijn belangrijk…
Imbolc II
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 55 Het leven is zwanger:
koeien, schapen, de Aarde zelf
wil baren, leven schenken,
melk laten vloeien;
Barden dichten en bezingen
luchtig het leven, de liefde,
sensueel geurende bloemknoppen
die kleurrijk ontluiken;
Smeden smeden ploegen,
timmerlui herstellen de kraal,
bezielde handwerkslieden, begeesterd
door het eeuwige vuur van Kildare…
ALS DE WINTER KOMT
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 318 Meer dan een halve eeuw bij elkaar
en steeds inniger verbonden
met grijs en kaal geworden haar
in hun zwakte, ziekte en zorgen
zo werden zij hoogbejaard
man en vrouw de handen verstrengeld
‘s winters heel dicht bij de haard
hun dagen eenzaam in deuren vergrendeld
d’ ogen ver weggezonken
brillen en sleutels vaak zoek
toch bleef een geborgen…
[ Eindelijk weer zon ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 63 Eindelijk weer zon,
in het park vliegt een duif op --
bevrijd uit mijn huid.…
Midwinter
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 68 De winternacht is lang, koud en diep duister;
straks schenkt de zon weer lente, licht en luister.
Lege kale takken klieven de grauwe lucht,
het meeste leven is al weggevlucht,
de Aarde slaakt een stille zucht:
de winternacht is lang, koud en diep duister.
De Aarde lijdt onder een kil doodskleed,
strenge vorst heerst ijzig en wreed,
ik huiver…
Een nieuwe winter
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 124 Inkeer en inzicht
in een mooi bed van stilte
cadeau van winter
Vanuit een droge lucht beginnen natte sneeuwvlokken
langzaam gestaag neer te dwarrelen tot wanneer haar witte vacht
vol glans, volume en zachtheid zich uitspreidt op de begane grond over het
glooiend landschap waar ongeklede kronen en kruinen voortaan een witte hoed dragen.…
December
poëzie
3.0 met 22 stemmen 4.877 Al de bladers zijn verdronken
In het water, in de regen,
En het donker bos staat open
En de droppelende stronken
Staan verlaten aan de wegen, -
Kille winter laat één sprokkel
Aan een hart, dat niet mag hopen!
Al de zon is uitgeblonken,
En het jaar is heengezegen,
En mijn handen zijn nog open,
En mijn hart is leeggeschonken,
En het heeft…
Wintersporen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 Kou rillend staan bomen verlaten en zielig bij
Gekleed met de pracht van een nat en verdord blad
wankelend in het leven op stuk hout waar zij verwikkeld is
in een verloren strijd met de binnenkomende wind, het vallen nabij.
Vogels zijn druk in de weer met het verzamelen
Rondfladderend op zoek naar voedsel waar zij de hemel
vullen met stille…
Zomeravond
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 118 Op de veranda wachten we
op koelte, een frisse bui
Alleen bij ons brandt er licht
Niemand ziet ons
niemand is thuis
Waar zou hij aan denken?
Niet aan mij, gelukkig
ik heb het al warm
in mijn ondergoed
Ik houd me stil
anders krijgt hij nog zin
en dat duurt me te lang
De nachten zijn zo kort
we hebben slaap nodig
geen zweterige seks…
KOUD
gedicht
3.0 met 67 stemmen 27.502 Winter nadert.
Ik voel het aan de lucht
En aan de woorden die ik schrijf.
Alles wordt klaarder: de straat
Is tot aan zijn eind te zien. De woorden
Hebben geen eind.
Ik ben dichter
Bij de waarheid in december
Dan in juli. Ik ben dichter
Bij de gratie van de kalender, lijkt het
Soms wel. Toch, de woorden niet, de steden
Nemen hun…
LATE HERFSTDAGEN
hartenkreet
3.0 met 34 stemmen 485 Mist-grijze herfstige dagen
mensen mistroostig en moe
rukwinden en onweersvlagen
en ‘t avondduister te vroeg
Nevel sluiert over stoppelvelden
Krassende kraaien in de lucht
die ‘t einde seizoen melden
in een circulerende vlucht
stoep en paden schoongeveegd
opgehoopte blaren rotten in de goot
de natuur heeft zich ontkleed
en…
Mijn Liefde voor de Herfst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83 Bladeren dansen
op nummer kleurrijk ballet
laatste pirouette
Hoe ontspannen en vrij het kleurrijke gebladerte
als herfstvlinders wervelt op de verstilde tonen van een wind
waarin een voor een woorden van verliefdheid en vreugde fluistert in ieders
oor zowaar geordend en verweven met elkaar in een zacht aanvoelend tapijt op lapje grond.…
Herfst
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 153 In de herfst van ons leven
kleuren bladeren
prachtig geel, oranje, rood.
Sommige blijven groen,
zoals in de prille lente
en bloeiende zomer.
Sommige blaadjes vallen,
in afwachting
van een winter vol beloftes
die komen gaat.
We weten wie we zijn
en wat we willen.
Een najaarszon
vertelt ons
van het leven te genieten…
Indian Summer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 Ik weet, er wacht een nacht
waaruit ik niet ontwaken zal,
een duistere diepte
waarin ik zal zinken en verdrinken;
dat is okè,
daar kan ik mee leven;
elke zomer eindigt immers
in herfst en winter, in kou en dood.
Maar nu nog even liever niet:
er bloeien nog bloemen in de berm
en de vogels zingen nog over seks,
de zon lokt me nog steeds…
Herfst
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 111 Bladeren dwarrelen rondom mijn hoofd,
geruisloos naar de koude grond.
Ze zijn van alle toekomstige illusies beroofd.
gestorven aan het jaargetijden front.
Verkreukeld is hun hart van goud,
zij werden helaas voor het hier en nu te oud.
Neem voorzichtig er eentje van in mijn hand,
en wens mee te mogen zweven “naar mijn verloren vlinder” aan…
Een doodgewone herfstdag
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 116 Koelte vult de lucht
sjaals en truien overal
het is hier herfstweer
Nacht strijkt voorbij, er komt een nieuwe dag
waarop hemel verschillende tinten blauw-grijs zal kleuren
Als het geheim van een zonsopgang begint te onthullen dan vullen
aster en echte guldenroede de open plek als teken van een onuitputtelijke liefde.
Wanneer prille geluiden…
Bekleurenswaardige herfst
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 175 Tijdens lange nachten
vergleden de dagen,
tijd verzadigde de aarde
volmaakte stilte
wakkerde haar in nevelen
gehulde bladeren aan
tot rust, kleur en aanvaarding
van ontheemde zaken,
de herfst begint te dagen
vervlogen tijd
zij is niet meer in te halen,
wel dweepzuchtig genoeg
om haar voldaan bestaan
in woorden te bewaren.…
Zo zag ik u staan in de avondschemer.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 176 Ik zag u staan in het versleten oktoberlicht..
Met uw poten zo nat in de drassige grond,
uw bast met ruige knotten afgerond.
Jij duwt je takken schier loodrecht de hemel in
en maakt je nooit te sappel over wereldvrede en burgerzin.
Vliegen in de avondschemer soms late vogels over,
jij houdt niet langer vast aan kruin en zomerlover.
Wilg…
deze volle kring vliegenzwammen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 75 deze volle kring vliegenzwammen
waar zo wordt gezegd een sjamaan
met rendieren voor zou betalen
-zie je het voor je? met kerstmis je eigen rendieren
de belletjes aan de halsters als lampjes in de mist
en natuurlijk kan je slee op banden rijden-
deze volle kring vliegenzwammen
waar een sjamaan voor zou betalen
zou jou als de roep van ganzen…
Hoogtijdagen van de herfst
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 99 Paddenstoelenpracht
een lichaam met teer hoedje
elke herfst opnieuw
Wanneer ik word meegedragen door de
dynamische golvende lijnen van een zachte frisse wind
die ook nog eens mijn jeugd doet herleven, met heel veel vreugde en
trots scheert zij langs het lichaam van waar wilde haren nog niet zijn weggevlogen.
Met overtuigende stemmen…
[ Ik ben even stil ]
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 62 Ik ben even stil
als de windstille wereld --
in de najaarszon.…
Herfstgeluk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 69 Buiten ruikt de lucht
naar herfstgeluk.
Gevleugelde woorden
spiegelen de weemoed
van een oude zomer.
Haar ogen
zacht en breekbaar
turen naar wolken
voorbij drijvend
als zeilboten
stuurloos.....trekken
ze naar het zuiden
geruisloos, geen geluiden.
In haarzelf verzonken
schrijft ze als herinnering
een deel van haar verhaal,…
Hemelboog kweeperen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 113 Hoe de wind door het foliagebladerte
de seizoenen doet geuren
en kleuren als leaves of grass
en grass of leaves
Om de ganse biodiversiteit
telkenmale een metamorfose
te laten ondergaan
Hoe het foliagebladerte
het ranonkelend struweel
van smaragdgroen scharlaken
tot saffraangeel
in nieuw licht zet en het
van zwaarte ontdoet…