1539 resultaten.
mooi als de middag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 58 brandbommen
vallen als roofvogels
uit de lucht
een sissend geluid
het klinkt als ruw ijzer
dat over stenen schuurt
het snijdt
door merg en been
een hoog geluid
de opengesperde mond
van mijn moeder
haar Schreeuw
een kind springt in
het riviertje buigt het
hoofd onder water
het wacht op stilte
een bamboe rietje steekt…
MOSKOUS SCHRIK
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 46 Boven Ruslands hoofdstad draaien en brommen
ijzeren vogels met scherpe ogen,
waarin loep en verrekijker pogen
verbogen vijanden op te sommen.
Vol vernielzucht van valgrage bommen
vliegen de gevaartes in fraaie bogen,
terwijl ze hun vernuft verscherpen mogen,
toeslaan, als voldane roofdieren grommen.
De harde strijdlustige Russische aard…
Oorlog strijd vult het hart van de tijd
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 43 Oorlog strijd vult het
hart van de tijd
als uiteengebarsten
planeten daalt het vuur
uit de hemel neer
weerkaatst de
hel op aarde
oorlog is weer in
krijgt een
podium
hunker naar strijd dood
en verderf
schopt peinzend
de kogel
voor ons uit
alsof we
het nooit zullen leren…
De hospikken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 46 Snorrend hoort hij ze 's nachts overvliegen.
Hoeveel? Zeven, acht, misschien tien?
Dreunend slaan de granaten in bij As Siddiqine.
Kort daarop braakt de radio
de panische stem van de luit:
"Stuur de hospikken, verdomme, de hospikken!"
De hospikken rukken uit.
De hospikken zijn terug,
ze zitten met gebogen rug,
ze zijn bleek, kijken elkaar…
Post
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 49 Vandaag alweer geen post.
Hij voelt zich alleen,
ook al heeft hij, dag in dag uit,
twintig man om zich heen.
Hij besluit zelf maar te schrijven:
lieverd, hoe gaat het met jou en de kids?
Dan legt hij de pen even neer,
gaat languit liggen op zijn brits,
denkt aan de beschieting van gisteren,
god, wat was hij bang,
schrijft dan verder met…
Gezamenlijk besef
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 215 Wat draagt een gezamenlijk besef
bij aan de waarde van het leven
terwijl landen in oorlog zijn
het geweld niet kunnen stoppen
de bron van kennis
geplengd met zware tranen
in een poel van lief en leed
de wereld niet-verder verdeeld
het gezamenlijk besef..
dat een vreedzame dageraad
de mensen beloftevol omringd
met licht aan de horizon…
VERRE BERGSTEM
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 83 De Oekraïense aarde
vol gezegende groeikracht
dreunt onder zwaar geschut
voetstappen van felle krijgers
en bange vluchtelingen
de bodem verlangt als altijd
voedzame gewassen
te mogen baren
maar voelt klamme angst
bij het krijgsgebulder
oostenwinden uit de bergen
van de woeste Kaukasus
blazen bemoedigend
over de vlakke akkers
brengen…
Herbeleving
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 61 Onweersdreunen riepen je uit bed,
je was beneden gaan zitten
en staarde in het nachtelijk duister,
je had de fles voor je op tafel gezet.
Zo kon je het noodweer beter verdragen
verklaarde je, maar ik wist
dat je de flitsen en donderslagen
beleefde als granaatinslagen.
En dat je nu vergeefs probeerde,
gehuld in een nevel van ouwe klare,…
Volkren-broederbond bevrij 't Mensdom van zijn schande.
poëzie
3.0 met 6 stemmen 711 Volkren-broederbond bevrij
't Mensdom van zijn schande.
Volkren wensen de' oorlog niet
Laat uw Wil beslechten!
Wraak- en roemzucht dreige of vlei' -
Voert de duivel Heerschappij
Als 't hem faalt aan Knechten?
Herfstmaand 1914.…
Niet te geloven
gedicht
3.0 met 71 stemmen 34.803 Niet te geloven
dat ik knaap nog
een vers schreef over de
zilverwitheid van een berkestam
en om mij heen
grootse dronkenschap
van de bevrijding:
het water was whisky geworden.
Alles zoop en naaide,
heel Europa was een groot matras
en de hemel het plafond
van een derderangshotel.
En ik bedeesde jongeling
moest nodig
de reine berk…
Kwaadaardig
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 66 Aan Y. van Alphen
Hoe onvoorstelbaar hard sommige mensen
Zijn ze vergeten jullie te vergassen?
Haar ogen puilden bijna uit hun kassen
Het herbegon, het aloude verwensen
Vaak kreeg zij 'vuile rotjodin' te horen
Zij moest zonodig hier in Holland wonen
Bracht vijf jaar oorlog, doodde vaders, zonen
Totdat de Duitsers eindelijk verloren…
4 mei
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 72 Oorlogsslachtoffers
Overal in de wereld
Blijf ze herdenken…
Hollands lied
poëzie
3.0 met 18 stemmen 7.753 Ik weet, ik weet zo zeker als mijn hart
Zijn eigen maatslag kent,
Dat Holland, thans geteisterd en gesard
Herrijzen zal in 't end.
Daar zal geen dag, geen uur meer zijn voortaan,
Dat ik niet voor mij zie,
Het puin in straten die ik ben gedaan,
De doden die zijn voorgegaan,
Weerloos, langs Maas en Schie.
Ik vraag het elke vijand, die…
In de trein
gedicht
3.0 met 106 stemmen 36.532 Bij Vught dacht ik: 'Hier is broer Jan gestorven.'
En 'k zag mijn vader, met zijn oud gezicht
rood opgezwollen, toen het doodsbericht
zijn late leven toch nog had bedorven.
Voor moeder kwam een eind aan haar pakketten.
Zij streed, zolang Jan zat, met eigen wapen,
stond aan 't fornuis haar moed bijeen te rapen,
zond zeven broden, zeven…
Bomba's zwijgen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 49 In de spiegelruit is te zien
dat het flink druk is in de zaak,
mensen lopen haastig in en uit,
worden geknipt, geschoren,
er is veel beweging en geroezemoes
er valt nauwelijks iets te horen.
Bomba knipt rustig en zorgvuldig
een wat oudere grijzende man,
zegt dan voor iedereen verstaanbaar:
ik knipte van de joden het haar
voordat ze de gaskamer…
Herdenking
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 44 de ondergaande zon
kleurt de hemel bloedrood
universele emoties
verspreiden zich over de velden
waar rode klaprozen bloeien
in de stilte staan rijen kruisen
de grond is doorweekt
van verloren tranen
verwoeste levens marcheren
als een bloedrode draad
door de wandelgangen
van de genadeloze hebzucht
een gedwongen afscheid
van…
moestuin
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 61 bloeiende tulpen
in de Voelitsa Mira
Straat van de Vrede
stille getuigen
van hoe het leven hier was
hoe mensen leefden
het luide tjilpen
van mussen in de struiken
moestuin met kraters
brandnetelblaren
als we uit greppels kruipen
huid en hart verwond
dit was zo’n mooi dorp
nu zou zelfs God hier bang zijn
in de Vredesstraat…
daar hier toen nu
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 85 wie telt de doden
in landschappen onder zand
schrijft in zwarte inkt
over wat kon gebeuren
hoe het daar toen was
hoe het hier kan gebeuren
het daar en het hier
zijn familie van elkaar
blijf spreken herhaal
ver voorbij duizend malen
over toen en nu
verwantschap met hier en daar
wie blijft verhalen
over jou en de ander
wie raakt…
vrede van papier
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 duifje van papier
olijftak in de snavel
wit en vleugellam
in gestolde rust
hoe komt zij ooit tot leven
wanneer vliegt zij uit?
hoeveel stilte past
in vredesnaam herdenken
noemen van je naam?
kan vrede passen
in twee minuten zwijgen
stilgevallen tijd?
is vrede een duif
vleugellam op wit papier
voor eeuwig in rust?…
De verf
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 34 Het oude pand
Toevallig in Wassenaar
M'n oma liep daar
Haar Bezuidenhout was plat
Coördinatiefout
De wereld is oud
Het geeft de muren klanken
We zouden eigenlijk
Moeten bedanken
Maar desondanks gooien we ons land weg
Trots maar?
Is het de weg?…
Staken Op leven En Dood
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 We waren jong passeerden
het monument ter nagedachtenis
aan de zestien willekeurigen die
standrechtelijk werden doodgeschoten
eentje dertien jaar iets ouder dan wij
we beklommen de bunkers daar op Trimunt
met daarin vele kogelgaten
die onze fantasie een blik
op het verleden hebben gegund
de stilte en de rust en het gegeven
maakte grote…
Herdenking
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 Uit het gebroken zolderraam
hangt een verschoten vlag,
al bijna tachtig jaren.
En op de witte kruizenrij,
waarlangs verwelkte bloemen staan,
mag je je blind gaan staren.…
Bevrijding
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 54 Zij die vielen stonden niet meer op
doodgehongerd of met een kogel in hun kop
hun vijand was wreed en kende geen genade
de verzetsstrijders deden, dat wat zij maar konden
In kelders woonden zij of op een zolder
zij die ontsnapten aan de getto's en de treinen
alsnog opgesloten en overgeleverd
hun vrijheid toch verdwenen, levend in angst
En…
ingesloten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 49 van ruimte berooid
onder een donkere stolp
het loden landschap
hoe beschrijf je licht
tinten van de dageraad
wolken wind water
ondoordringbaar dof
de tonen van de regen
het gemis van lucht
en toch was het hier
dat we konden ademhalen
toen jij een lied zong…
[ In het kamp verdwijnt ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 In het kamp verdwijnt
de werkelijkheid tussen --
droom en welzijnswerk.…
Na de oorlog
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 Vervreemd is zij
van haar oorsprong
en begrijpt niet
wat zij hier doet
doolt maar wat
door de straten
geen idee
hoe het verder moet
er was geen agenda
of een of ander levensplan
die haar kon voorbereiden
op wat haar te wachten stond
hun daden waren gruwelijk
moordend, plunderend en onterend
hun geweten weg
wraak is wat hen bond…
Koude rillingen in de ochtend
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 53 Thuis, in de zon, kijk ik aandachtig
naar het nieuws, ik bestudeer de foto's
de boog van een mortier
als een vallende ster
en het grijze puin na de inslag
Overal zijn er camera's
Ik ril van alles
dat ik wel en niet wil weten
maar ik zou niets weten
als ik het niet wist
Ik lees over mensen
die wakker werden en
naar een kelder renden…
Rijstpapier
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 52 Niets gevaarlijker dan
een titaan die met misvormd
hart en ziel gelooft
dat hij losstaat van de wereld.
Niets zo zorgwekkend als
een gulzige hemelbestormer
die ons naar het oeverloze
oord van oorlogen brengt.
Niets krachtiger dan
beroofd worden toch
besluiten te dansen
onze huid fragiel als rijstpapier…
Herdenking
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 130 Een stuk oud brood
dat zorgvuldig wordt bewaard
is een oud symbool
voor veeloud zeer
dat nooit verjaart
weer opnieuw doorstane angsten
en ook dreiging van terreur
doen me duidelijk beseffen:
de bevrijding
is nog lang niet klaar
stel geweld aan de kaak
leg onderdrukking aan banden
dat is de taak
van vredelievende mensen
uit alle landen…
Nest van steen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 76 Het huis dat haar droeg
reikte niet langer naar de hemel
op de grond spatte het in duizend stukken uiteen.
Met dichtgeknepen keel schuilt een vrouw
- laat haar even -
tussen de geblakerde bomen
Soms moet een mens loslaten
- laat haar gaan -
om op een andere plek thuis te komen.
Iemand gebaart:
wees welkom hier, er is plek genoeg…