Alle inzendingen over overlijden

De nacht is donker. - Buiten hoor Ik Z ij n e schreden gaan; ‘t Is of zij pozen… Of zij voor Mijn drempel blijven staan. Blijven zij pozen? ... ‘t Is of mijn hart Stiller en stiller slaat; Of mij een grote, rauwe smart Plotsling te wachten staat. De deur is dicht. Mijn lamp brandt hel, En weert de donkere nacht. Ik hoor Zijn stille roepen…

't Is het Leven dat henengaat, Stadig, stil, Als zoveel dat altijd verder gaat En toch niet heengaan wil; Als elke tik van de klok, die uur Nà uur slaat, En nieuwe voortdringt, en ze één voor één, Eén voor één sterven laat; Als elke vonk in de vlammende haard, Vuur een poos, Door 't vuur geboren, door 't vuur verjaagd En geblust…

mijn verdriet heeft niet iedere dag dezelfde naam soms kan ik het niet benoemen gevoel van lamgeslagen zijn in een overvolle winkelstraat omdat ik denk jou daar te passeren een onbekende vrouw die langs mijn lichaam gaat laat jou voor even wederkeren…

Na een ogenschijnlijk eeuwig leven is haar lichaam nu gestopt en zal waarschijnlijk ´n eeuwig leven haar geest zijn bij ´n God niet in een Koninkrijk van welke heerlijkheid maar in het Energierijk!…

stel je valt dood van je fiets en niemand die dat weet of ziet langzaam groeien de planten over je heen en je wordt opgenomen in ja, in wat laten we zeggen het bos iedereen die je mist in de verte wat tranen geen kist of toespraken niemand weet waar je bent je ligt ontbindend onder mos en varens maar niemand die…

Het overvalt me iedere keer bij de deur die opengaat het tafeltje met een foto de bloemen in een vaas een kaars die opflakkert. In luisteren was jij goed Jij hield van positief terwijl ik sprookjes deed van Roodkapje en de Wolf de Wolf en de Zeven Geitjes. Jouw sympathie had de wolf die jammerlijk verdronk met stenen in zijn buik maar…

Het is vandaag een dag die ademt in haar sfeer herinnert aan de lach een glimlach van weleer De dagen zijn verstreken in het ritme van de tijd wat na de laatste tikken haar ter rusten leidt Vergeten doen we niet natuurlijk is er verdriet maar ook dankbaarheid voor de nu afgelopen tijd…

Als ik sterf sterft niet mijn energie ook al lig ik volledig uitgeblust en zal mijn laatste adem mijn stoffelijkheid beëindigen mijn innige energie ontwaakt weer door d'ochtend-frisheid na 'n diepe nachtrust die mijn energie tijdelijk temperde maar na mijn stoffelijk verlijden spring-levender en energieker zal zijn dan in het afgelegde…

Hij kan niet meer bij ons zijn. Er is nu verdriet en pijn. Na een kort ziekbed is hij gestorven en heeft een plek in de hemel verworven. Het schip blijft aangemeerd en het tij is gekeerd. Een kapitein als hij zal er niet meer zijn. Het varen zat hem in het bloed. Hij kon goed koers houden en je kon op hem bouwen. Geen schuimend water…

Als ik aan de poort sta bij Petrus wat dan? en ik zoek jou, waar ben je dan? Pasjes heb ik niet, wie vangt mij op? ik ben nu ouder dan jij, herken je me wel? Sta je me op te wachten, misschien te popelen met 'waar bleef je zolang' Ik hoop dat jij er staat en ik dan in je armen vlieg want vleugels zal ik dan ook wel hebben Met de woorden…

Een aula vol respect voor een voorbij leven. Dat opgebaarde overschot van het eens zo Stoffelijk beleven. Het handendrukken van de Nabestaanden met die ooit kenbaar heeft bestaan En straks zal afzakken naar een onkenbaar vergaan. Dan een steen voor wie het zich wil Herinneren boven op de begraven voorbije Dingen; in vergulde letters leest men…

de hemel brak en huilde als een kind een lange stoet vloeide richting jouw laatste rustplaats toen hebben ze jou bedolven onder honderden rozen door jou gekozen wij zagen ze komen en gaan moesten daar staan om toe te kijken hoe je langzaam verdween…

Achter je kist aanlopend weet ik: je bent beter af de stoet volgt en toch voelt het als een straf, dat je me afgenomen bent. Doodstil lig je, stil is ook de stoet, alsof men voelt, dat praten niet kan en moet, nu. Dan ineens klinkt er een loepzuivere vogel met het allerhoogste lied en DAN weet ik: je bent er lijfelijk niet maar je…

16 augustus 1977, de wereld werd opgeschrikt, Elvis was niet meer. De man van Jailhouse en Love me Tender, was vertrokken zonder afzender. De wereld stond even stil, niet echt, maar bij velen wel. Elvis was niet meer, maar zijn muziek wonderwel, bleef intact. 16 augustus 1977, de dag dat Elvis stierf, staat velen in het geheugen…

lieve pap als ik stil ben écht stil en luister héél goed luister hóór ik je hóór ik jouw stem – jouw lach jouw voetstap – jouw muziek jouw kuchen – jouw grapjes hóór ik de lieve woordjes die je sprak de ruzies die wij maakten jouw wijze raad jouw vermaningen en jouw troostende woorden hóór ik mijn man – mijn echtgenoot mijn vader – mijn…

de druppels de druppels die jij ons liet – van druilige buien mistig grauw en grijs – van klaterend gelach gul en welgemeend – van zeeën die jij bevoer heinde en ver – van overwonnen stormen zwart en dreigend – van gehuilde tranen om verdriet of geluk – van het kabbelend genieten stil en intens de druppels de druppels die jij ons liet…

Brand voor mij een kaarsje behoed mij voor de hel brand dat kaarsje alsjeblieft mijn geloof is weinig en stil dat weet ik wel ik heb nooit geweten wat die lieve heer van me wil met elke richting die ik heenging was er altijd even twijfel of dat kaarsje mij nu van de verdoemenis redden zal betwijfel ik dan ook verbrand mij na mijn…

er was eens… blondgelokt en goedgemutst – pinkeltje groot nog maar – een staartjesprinses – lucinda – jonkvrouwe van het licht! ze schilderde lach – waar ze ook kwam – een likje hier – een likje daar en stralen maar! haar huisje spiegelde – glitter en glimmer – wat zij ondeugend pretoogde. de staartjesprinses: waar zíj was – van…

als de dag komt dat mijn benen breken omdat de weg van leven langer is dan ik lopen kan laat dan het loslaten jou niet weerhouden de weg naar de einder verder te gaan als de dag komt dat mijn longen leegzuigen omdat de weg van leven een langere adem vraagt laat dan het verlies jou niet beletten want de vaart der volkeren kent geen einde…

wanneer mijn laatste ademtocht ontsnapt op 't onverwachte uur in mijn gesloten huis en ik geen kind noch kraai geen lief om leed te delen niet mond op mond niet hand in hand niet samen sterk niemand en niets………. helemaal niets dan het sterven en ik hoe zou dat zijn…. hoe zou het zijn zo vlak voor het nacht wordt onomkeerbaar…

Van buiten zo gewoon van binnen een verwarring Niemand die het hoort, niemand die het ziet. Het huilen zonder tranen, het stil intens verdriet...…

Lieve mama We zullen je missen, als moeder, zus en vrouw. Afscheid was er nauwelijks, want het ging veel te gauw. We zullen je missen, ook als vriendin. Maar we zullen je het meest missen, in dit gezin. We zullen je missen, met alles wat we samen deden. Maar we zullen het onthouden, als een kleurrijk verleden. Oh, wat zal ik je missen…

De doornen van het leven aan een korte steel of langere wie kent ze niet! Je kan ze omzeilen je kan ze verwijderen je kan je eraan prikken je kan er anderen mee verwonden Maar dan ga je voorbij aan de knop van ieder mens, ieders bloem die de zon: zijn God zoekt zal groeien, bloeien, stralen mag zelfs even "op rozen zitten" maar zal…

Het lied heeft 52 jaar onder een aambeeld gelegen, de vonken alle kanten op, vliegend van de grond naar de zonnestelsels, het weinig vertrouwen in de uren, seconden van een dag. Vandaag is er niks nieuws aangebroken. Niets voor jou, noch voor mij, dat tunnelgevoel, het wegteren van de tijd, verdrijven van een idioot lichaam. 16.7.15…

Als een veulen draaf ik door de wei, Zowel los van geest als van zonden, plots zak ik weg in een grond van klei, Het leven was wat me vasthield, De klei was mijn zonden vergeten, De greep was sterk en zwaar, De zonden die mij trokken hadden zich vastgebeten, Zo ging het leven aan mij voorbij, Nu ben ik alleen op het allergrootste land,…

Een teen als steen Ik verstar meteen De lucht is blauw Hier zit ik met jou Dit nieuws, zo onverwacht Zoveel doorzettingskracht Je bent van ons afgenomen En in de leegte gekomen Weg, is wat je bent Gelukkig heb ik je gekend…

(Rogi Wieg; 1962-2015) Zonder aankondiging vooraf, maar met voorbedach- te rade, liet jij het leven op aard voor dat wat het voorstelde; genoeg voor nu, in de komende tijd en zeker later In jouw laatste dagen heb jij slechts dat vonnis geveld die wijzing van tijd niet te reduceren. Niet teniet te doen Losgeslagen poems in misschien…

(voor Rogi Wieg) Na tweeënvijftig jaren meer hel- dan paradijsgevoel, was je volkomen uitgestreden, je kreeg moeite met het woordenspel, je verkrampte pijnlijk in nestgewoel, je had als duizenden geleden en de downmakende schimmen van weleer kwamen in veelvoud terug en keer op keer solden ze met je als een tere mug, die niet langer…

Wanneer er vroeger iemand overleed, gingen de gordijnen dicht afgeschermd van de buitenwereld wist men: daar ligt iemand in een kist. Het werd verstopt of weggestopt kwam pas tevoorschijn wanneer men de dode naar het kerkhof bracht in het openbaar! Maar als de persoon net overleden was, zaten de gordijnen tot aan het verlaten van…

Wanneer het je tijd is dan moet je gaan of dat je dan jong bent of oud het is met je gedaan Het is helemaal niet leuk voorgoed gedag te zeggen mensen, dieren, dingen die je dierbaar waren je kan het niet uitleggen Wanneer het lijden de overhand gaat nemen is het einde nabij afscheid nemen is onherroepelijk je leven op aarde is voorbij…