Alle inzendingen over religie

Gos boodschappers zaten gevangen: gegeseld, handen en voeten gebonden. Welk lot brachten komende stonden? Nooit meer naar buiten? Ten dode gehangen? Paulus en Silas hadden het verlangen, ondanks zorgen en pijnlijke wonden in de kerker hun Heer te verkonden, wekten de nacht op met blijde gezangen. Trots tegenslagen, wanhoop en gevaar de…

De mensen zijn naar de kerk - De landen liggen alleen, Ik voel mij zo licht, zo sterk, Zo over de velden heen! Daarboven mij drijft een wolk In de blauwe morgenlucht, Beneê gaat het vlindervolk In een wapperende vlucht, De mensen zijn naar de kerk - Wat is de morgen weer rijk! Ik denk aan een heel mooi werk: Een Maria van Van Eyck.…

Elke dag weer opnieuw naast God beginnen aan Zijn Hand voort gaan zich met Hem te ruste leggen onze Hemelse Vader uit heel je wezen liefhebben omringende mensen beminnen als het eigen ik deze uitspraak vol eenvoud moge altijd de sterke zuil tot drager van het geloof zijn.…

Ik zat op school en kreeg weer te horen Dat de toren van Babel als een ton in duigen had moeten vallen omdat de menselijke ziel van de ene hoogmoed in de andere viel ‘en hoogmoed komt voor de val—’; zij had haar grenzen niet willen bewaren, zij had niet kunnen verkroppen dat de toppen des heuvels onbereikbaar waren, zij had Gods…

Onuitspreeklijk Opperwezen, Die voor ons een Vader zijt! U zij eeuwig lof gewijd, Eeuwig worde Uw naam geprezen! Al wat leeft valle U te voet, Driemaal heilig, driemaal goed! Kome Uw rijk, o grote Koning! En geschiede Uw wil alom, Boven in Uw Heiligdom, Hier in aller mensen woning, Tot dit aardse schaduwdal Als Uw Hemel worden…

De zon ziet zwart als een zak vol haar. De maan is bloedrood, oogt pijnlijk gewond. Sterren vallen uit het luchtruim op de grond. Hemellichamen worden strijd gewaar. Wat in het leven gezeten is, en klaar, bij het daagse gebeuren een sterke bond, draait later wellicht dol geworden rond: het Einde der tijden maakt zich openbaar. Gods Troon…

Het scherm door stroomdraad en luchtwoorden geleid duidt alles aan wat wereld en mensheid in zich houden en geven deze nieuwste boodschapper van schier vergeten oudheid opduikende gebeurtenis en zegenrijke raadgeving wordt omkranst door lover van de Boom uit Edens hof waarvan de eerste mensen ondanks Gods verbod toch aten heerlijke…

Naast elkaar lopen twee mensen bedroefd weg van Jeruzalem terneergeslagen en bedrukt klinken hun lome stappen naar het vertrouwde huis in hun dorpje de verhoopte bevrijder van het door Romeinen overheerste land is de marteldood gestorven de ontgoochelde wandelaars zien nog slechts een toekomst vol grijze leegte voor zich opeens…

Van Nazareth had het beloofd Zijn Vader kon een derde vorm Aannemen, één die elke storm Hielp te doorstaan totdat gedoofd Het vreselijke woeden was De mens zijn veerkracht weer hervond Kon verder leven met de wond Dat Jezus hem verliet zopas Die maakte Zijn Belofte waar Tien dagen na de Hemelvaart Gelovigen bijeen, verblijd Onaards…

Gij hebt dit graf gebroken nu En wij kunnen niet blijven staan Nu Gij daaruit zijt opgestaan, Maar toch, hoe was het vol van U. Het hart dat gij geschapen hebt Werd ledig van Uw hemelvaart, En 't oog heeft blind omhoog gestaard Omdat Gij het verlaten hebt. Het is zo vreemd geworden nu, Want wij, uw kindren, zijn verweesd En wachten ledig…

O Geest, toen Gij ternederkwaamt En voor hun oog gestalte naamt, Doorzonk de hemel ademloos Een stille witte vlammenhoos. Boven hun lichaams donkre zuil Verscheen een zacht bewogen tuil Van licht, en glinsterende gleed Het neder langs hun schamel kleed. Hun mengelmoes van woorden vaal Klonk ieder als zijn moedertaal. In mensenwoord, op…

Ik ben een blomme en bloeie vóór uwe ogen, geweldig zonnelicht, dat, eeuwig onontaard, mij, nietig schepselken, in 't leven wilt gedogen en, na dit leven, mij het eeuwig leven spaart. Ik ben een blomme en doe des morgens open, des avonds toe mijn blad, om beurtelings, nadien, wanneer gij, zonne,…

Het jeugdige vuur zet dikwijls aan tot zwerven zoeken tussen wilde bergen zich afvragen wat zich bevindt achter de einders van zee of wijde vlakte de bezadigde leeftijd is tevreden met de plaats van wonen en werken maakt eigen huis en tuin tot een geliefd sieraad dat kundig wordt bewerkt steeds meer glans zal geven tussen vier slaapkamerwanden…

Verlangt men in vroege ochtenddauw van stond af aan achter de meent weilanders her en der kauwend in neevlen gehuld te aanschouwen Verlangt men oudheden te zien men vindt ze twee uur gaans van hier hunebedden te Noord- en Zuidlaren Is men naar objecten begerig voorwerpen van kunstnijverheid de kerken van Uithuister-Meden alsmede die…

Één donderdag is jaarlijks weer Een zondag is aan ons geleerd Op Hemelvaartsdag teruggekeerd Naar ver dichtbij is onze Heer In wolkenwit omzoomd met blauw Verdween Hij langzaam uit het zicht Werd Zelf zo leek het zonnelicht Hij nam de schrik in ogenschouw Van achterblijvers, triest, betraand Verbaasd, geschrokken, sprakeloos Geloofden…

"Mijn God" - zo sprak de duif - "is innig zacht, Heeft donzen wieken, en bemint ons allen; Almachtig, heerst hij over duizend-tallen En houdt op ieglijk duifje trouwe wacht." De sperwer sprak: "Mijn God heeft vlucht en kracht, En kan op eens uit hoger luchten vallen, En die Volmaakte laat een juich-kreet schallen, Wanneer zijn schone…

Opa is zo streng: bij onweer dondert het nooit -- want vloeken mag niet.…

Wat pompeus geklater, het valt, of valt tegen, het stijgt, of stigmatiseert, ontbering van verlating, vier dubbele ontkrachting, sterf, sterf, sterf, sterf. In het zicht getreden, kompas wat verlegt, geen naald, nog koers, nog horizon, modaliteit dan, ik streep je weg, tegen ooit, tegen ooit, tegen ooit, oud besef, nieuw quadrant, bevochten…

Ter ere van God schrijf ik gedichten, wat al denkend en voelend vreugde geeft. Op papier tikt en draait de pen rond, streeft ernaar hart en brein spoedig te verlichten. Toont mijn geloof misschien twee gezichten? Hoe heb ik in het daagse doen geleefd? Wat het doordachte geschrevene heeft, moge zich naar nuchter bewustzijn richten. Vrij van…

Heen is de dag - de nacht nog niet geboren En langs de bergen wademt avond-dauw - De vogel laat een laatst geneurie horen In roerloze aandacht luistert de landouw. De zwerver daalt, in zielsgepeins verloren, In 't dal en naar 't gehucht van wit en grauw; Daar klinken vrome tonen uit de toren - De star der liefde flonkert zilver-blauw.…

Naakt door slechts de naaktheid, omgeven door slechts de omgeving, verbannen door slechts de verbanning. Ogenschijnlijk de knopen geteld, keer op keer de pyromaan geweest, stilistisch te werk gegaan, maar ik ben geen inboorling. Staak de besmetting, verwek weer weerzin, uit obstructie, uit het individu, narratief van goed gezelschap…

Terg mij naar behoren, sla mij stiekem niet terug, lepel het gedrocht nog even, wat zijn eigenlijk zoete gallemiezen. Oefeningen in stilte, zaaien, maaien, plukken, steeds niet op de vlucht, voor het vluchtend labyrint, steeds wel in de houding, voor het behoudend strijdtoneel, en wel terdege wat exercities, en wat grondwettelijk heden…

Niet god is god maar ik ben god. ik ben de schepper van god. Ik heb hem gemaakt van wat ik ben. Ik heb hem gemaakt van mijn taal toen ik taal werd. Hij is het weten van mij. Zo is god van mij.…

CHRISTENEN, Joden, Parsen, Moslemin, zij dolen allen; voor wie toe wil zien, vervalt de ganse mensheid slechts in tweeën, twee soorten enkel worden er ontdekt: intelligente mensen zonder vroomheid en vrome mensen zonder intellect.…

Wedloop van oorzaak en gevolg, ontstaan, bestaan, vergaan, beroer nog eens wat ledematen, wat het oog niet ziet, en het oor niet hoort, bekoring van het te vergevorderde, omarm mijn verdriet, omarm mijn geluk. Ik aanvaard de aanvaarding, of dans en dans niet, ik bijt of word mij gebeten, of bloos en bloos niet, en kijk nog eenmaal achterom…

Sijpelend vakjargon, toestand, vorm, wezen, gestalten of gelach, nihilist, profiteur, ketter, enkelvoudig cordon sanitaire, vermommingen, verbuigingen, ware toedracht. Enfin, gulzig verschalkte tekeningen, prent het eens in, dwaas, of gek, of lieve lieveling. Eens in het gelijk gesneden, eigendom, karikatuur, causaal verband, ik bid…

Als de slakke komt gekropen, Hier en ginder, door het huis, ’t Is al met haar slijm bedropen, Niet een kamer blijft er kuis; Maar de middel is te vinden Om het vuil, het lelijk ding, Op te schorsen, in te binden, Dat het niet te ver en ging: Men behoeft maar zout te krijgen Dat men op zijn leden strooit, Straks zo zal het neder zijgen, Als…

Door alle kieren breekt het licht dat niet te stelpen is, het beitelt beelden van verlangen, rust niet maar werpt beloften voor zich uit dat eens de dood voorgoed zal overwonnen zijn. Het groen dat nu nog teer en jong zich kleurt wordt sterker, water stroomt vanuit de tempel en zal allen laven. Geen dorst, geen rouw of zelfs geschrei zal…

Wanhopig smekende en vurige gebeden stijgen als wilde springbronnen naar de genadige Hemel hoe vat God hetgeen naar Hem gezonden wordt? wat wil Hij antwoorden op dringende vragen? het oneindige Hoge Rijk bewaart veel geheimen mag meteen verhoren of lang wachten laat soms regenstralen dikwijls fijne druppels neer die duidelijk misschien…

Het vroegere muntgeld van Nederland rinkelde luid om mensen te verblijden. Guldens en rijksdaalders toonden zeer bescheiden vier woorden "God zij met ons" op hun rand. Deze korte zin is voorgoed beland in 't gebouw, dat hetgeen is verscheiden, wil bewaren en kijkgenot bereiden voor wie het oude met liefde omrandt. Die kleine spreuk kan weleens…