3655 resultaten.
lege handen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 84 dromen om te overleven
in een wereld van gemis en van verdriet
compensatie van beloften
die niet werden ingelost
van verlangen dat niet werd gestild
toen een kind nog
vol verwachting van wat komen zou
nu volwassen lege handen
vol met zoveel wat niet is
op zoek naar troost voor wat niet kwam
wie ik ben die blijf ik wat er ook gebeurt
droom…
verloren vanzelfsprekendheid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 47 in een woordeloos verdriet
droogden tranen op
tot een woordeloos geheim
woorden vervaagden
alsof ze nooit waren
in de nevel van een mistig niets
woordeloos verwoordt
de moeite het verdriet
van verloren vanzelfsprekendheid…
DROEFHEID.
poëzie
3.0 met 31 stemmen 3.508 IJdel zijn veel, ijdel zijn weinig woorden.
IJdel is 't Lied, dat ik gelukkig zing.
Voor een ogenblik, dat mij fel bekoorde,
Martelt eeuwig herinnering.…
Het houtrapertje
poëzie
3.0 met 49 stemmen 4.865 De winterwind blies feller
Uit 't woeste noordenwest,
En wiegde in hoge bomen
't Verlaten eksternest.
De knaap kroop in de abelen,
Bij d'enggevroren vliet,
De laatste blaren zonken
In 't suizend oeverriet.
Het knaapje lachte zoeter:
Hij zag zijn huisje staan,
En voelde 't jeugdig harte
Van moed en hope slaan…
AL WAT WAS
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 Dat met een knip van vingers
alles zomaar voorbij is gegaan
niets meer over is te doen en
met de wind is meegereisd
al wat eens was
in alle richtingen uitwaaiend
je kwijnende roep naar
wie er niet meer zijn
alleen hun namen nog
sjokkend over de wegen
die je eens met ze liep
waar je voetstappen zo meervoudig klinken
alsof stemloze onzichtbaren…
God zou de ziel vergodlijken door smart
poëzie
4.0 met 13 stemmen 1.339 God zou de ziel vergodlijken door smart?
Die dàt zei, was een spotter of een gek:
Wie wast 't onreine blank met klev'rig pek,
En bleekt met nacht 't diep ingezogen zwart?
Neen, smart veredelt niemand: smart verhardt.
Stinkende mestvlieg werd ik, die op drek
Aas van het gore en vunzige, en bevlek
Met vuile spot 't mooiste van 't mensenhart…
Vedriet in een klein bootje.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 146 Een poortwachter in grauw gemoed
had eens te meer de klok geluid
een rinse rat deed zich tegoed
aan het bloed van onze tweede huid.
Jouw moeder bleef verjaren,
je kerfde diepe kringen in haar poreuze bast.
Ach, ik ken al jouw bezwaren
je stal haar gouden ringen maar droeg haar loden last.
En later zou je inschepen in een bootje op de vaart…
Nacht. - Aan het open raam
poëzie
4.0 met 5 stemmen 993 Nacht. - Aan het open raam waar mijn begeerte huivert
van pijnigende weelde en blij-doorpriemend wee,
hoor 'k, in het wind-gewuif, van dag-gebroei gezuiverd,
gescheurd en moe de kreet der ongeziene zee.
Ik luister. En 't geschuif der zuiverende vegen
van flodder-wind, die hijgend-blij 't geluchte wast,
voelt zeulen in zijn joel en door…
VERDRIET DELEN
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 307 men moet zijn verdriet kunnen delen
hoe moeilijk het is om erover te spreken
of het soms een ander hart kan breken
toch zal gedeelde smart vlugger helen
een luisterend oor kan wonden strelen
of de scherpste kanten zacht afbreken
men moet zijn verdriet kunnen delen
hoe moeilijk het is om erover te spreken
toch is er angst dat je geklaag…
Nu weet ik wat het allerdroevigst is.
poëzie
3.0 met 41 stemmen 4.970 Nu weet ik wat het allerdroevigst is.
't Is niet de dood of scheiding, niet het kwaad,
Dat anderen ons aandoen, of 't gemis
Aan aardse liefde, niet, dat ons verlaat
En jeugd én schoonheid, eer genoten is
Het zoet van 't leven, niet de dwaze daad
Die men beweent in rouw en droefenis;
't Is: als men leeft voor iets, dat niet bestaat
En…
[ De gevoelsscherven ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 121 De gevoelsscherven
veeg ik op, het is meer ziel --
dan ik verwachtte.…
[ Veel te veel verdriet ]
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 163 Veel te veel verdriet,
maar toch krijgen we honger --
en er is een taart.…
Wensen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 142 Ik zou mijn hoofd nog eens tegen jouw schouder willen leggen.
Jou voelen ademen in mijn arm.
Nog één keer die lieve woorden kunnen zeggen.
Had jij het koud, je werd dan warm.
Met jou vliegen op roze wolken.
Met jou huilen, indien pijn.
Maar mijn wensen zijn als scherpe dolken.
Daarom hou ik ze maar heel klein.
Blijf in mijn gedachten.
Blijf…
Verlangen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 140 Zag twee mensen hand in hand lopen.
Hetgeen mij stilletjes laat hopen.
Dat ik ooit weer jouw hand vasthouden mag.
Zoals ik dat bij die twee vreemde zag.
Ik laat mijn gedachten verder dromen.
Zie plots een vlinder naast me komen.
1x vliegt hij om me heen.
Dan laat hij mij helaas weer alleen.…
IK HEB VAN-NACHT MIJN KUSSEN NAT GEWEEND
poëzie
3.0 met 301 stemmen 59.103 Ik heb van-nacht mijn kussen nat geweend.
Van u droom ik zoveel en zoveel uren
Heb ik geschreid met op uw beeld te turen.
Ik heb zo vaak, in stilte alleen, gemeend,
Dat gij van elke kant, door alle muren,
Verschijnen zoudt en wij tesaam vereend
Verbleven tot ge uw hart mij had geleend
Om 't nimmer, nimmer, nimmer terug te sturen.
Maar deze…
Effe weer terug
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 133 Kijk naar jouw foto naast mijn bed
en dan is het net
Alsof ik je stem weer kan horen,
niks mag zo’n moment verstoren.
10 seconden dan ben jij weer weg
en ik leg
Voorzichtig jouw ring naast die van mij,
effe een kort momentje blij!…
Zou het helpen ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 179 Zou het je helpen te worden gekust,
door een Myriam of een Elisheva ?
in Nineve stond vroeger een zinnelijk bad
vol van verleiding en Bijbelse lust.
Ook de dochters van koning Salomon
wisten met hun wiegen te behagen.
Eens geborgen in hun malse schoot
dacht geen sterveling meer aan zijn nakende dood.
Jouw sombere buien zijn enkel…
Liefste
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 125 Als diepe trechters van een vulkaan,
waren je mooie groene ogen.
Ik zag in hen de zee, de zon, de sterren en de maan,
nooit hebben zij gelogen.
Voel regen als tranen vallen in het haar,
de wereld huilt er is een cirkel gebroken.
Want ik ben hier en jij nu daar,
’n mes diep in mijn hart gestoken.
Vertwijfeld kijk ik nog eens naar boven…
verdrongen in de tijd
gedicht
3.0 met 4 stemmen 4.947 verdrongen in de tijd
in wankel evenwicht
gaat ze op halve leeftijd naar de psychiater
in wankel evenwicht
haar halve leven was gewijd aan tranen
een tranenregen als een niet te stelpen stroom
en rode vlekken tekenden haar hals
de nek geroest in rust
---------------------------------------------------…
Op zo'n moment (fragment)
gedicht
3.0 met 25 stemmen 10.145 Op zo'n moment
barst een hart
van onder tot boven.
Er valt een stilte
uit de lucht.
Dat is de tolk
van groot verdriet.
Niemand ziet
de engel die
een paar keer
langskomt en
geduldig knikt.
Pas op: een engel
bedoelt het goed,
maar verder
kan zo'n wezen
weinig doen.
-----------------------------
uit: 'Iemands lief', 2013.…
Zou je willen troosten
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 125 In het prachtige licht van het ochtendgloren,
werd een nieuwe dag geboren.
Voor jou en diep in mij.
Deze dag had de mooiste ooit kunnen zijn,
zonder het plotse einde van je moeders levenslijn.
Gisteren was je nog aan het cruisen, gisteren nog o zo blij.
Nu vloeien je warme tranen, nu lijd je intense pijn,
nu herhalen zich dierbare…
Nooit vergeten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 68 In nevelen gehuld zie ik je dagelijks nog lopen,
wenkend van die verre overkant.
's Nachts zit je tussen de sterren weggekropen,
en bestrooi jij mij met betoverend zilverzand.
Ik reik dan vanuit mijn dromen naar boven,
vang het op met slechts één hand.
Want de andere hand hou ik gesloten,
die is voor jou fotootje hangend bij mij aan de wand…
21 mei (verjaardag)
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 118 In mijn hart daar is ons plekje,
waar ik jouw steeds weer ontmoet.
Als het moeilijk is de weg te vinden.
doe jij mij voor hoe het verder moet.
In mijn hart daar op ons plekje,
is het feest, het is jouw dag!
Neem me alstublieft niet kwalijk.
hoop dat ik toch een beetje huilen mag!…
Heimwee (ik mis je)
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 100 In het glinsteren van een schitterend licht,
werden wij uit sterrenstof geboren.
Onze toekomst er toen al opgericht,
om voor altijd bij elkaar te horen.
Waar jij naar toe zou gaan,
zou ik wat later ook komen te staan.
En dan het moment dat mijn hand de jouwe raakte,
een prachtige bloem, de liefde, ontwaakte.
Je mond, je lieve lach,
groene…
VOOR EEN MEISJE DAT DE LAST NIET KON DRAGEN
gedicht
3.0 met 8 stemmen 3.887 (melodie: ‘Sì dolce è’l tormento’ Claudio Monteverdi)
De mistige morgen verhult het gezicht
De grauwgrijze nevels verstrooien het licht
Je staart naar het water
Het zinloos geklater
Is zonder gewicht
Niets komt bij je binnen
Niets prikkelt je zinnen
Het venster is dicht
Je vragen en wensen zijn wijd als de zee
Maar golven vol…
Alleen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 86 Alleen
Daar sta ik dan bovenaan de trap,
die leidt naar het leven,
dat zich ontplooit op straat.
Ik moet in mijn eentje
de eindeloze treden tellen
tot ik eindelijk buiten sta.
Geen arm die me begeleidt
bij het afdalen tree voor tree,
de trap laat zijn einde niet zien
een eindeloze reis naar benee.
Maaiend met de armen
om wat was vast te…
Speels pak ik weer de hand aan van de toekomst
gedicht
4.0 met 6 stemmen 4.286 speels pak ik weer de hand aan van de toekomst
omdat het morgen is, omdat het regent en
omdat ik graag de rest vergeten wil
de vingers in de oren en de ogen sluiten
de oren volgestopt met proppen was
een zieke schaduw van mezelf zal zich vertonen
het dennenbos is bruin en niet meer groen
de zon gaat nog mooi onder ‘net…
Teer liedeke
poëzie
3.0 met 24 stemmen 2.895 Niet altijd kan het hart zijn pijn
Als wellust dragen.
Er komen dagen
Dat onze liederen zuchten zijn.
Dan, zo het regent om ons huis,
Wij zien het stromen
En droevig dromen
Van bloesemleed in dropgeruis.
Doch morgen zullen wij misschien,
Juist om het droppen,
Wat schone knoppen
Gelijk ons hart half open zien.…
*
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 Witte gele vlinders
Ik zag jullie gaan van het balkon
Duikel duikel ronderom
Langs het waskoord bloemgazon
Richting stroom en klare bron
Vergleden zonder zoemgerucht
Langs de rotsen en bosschages
Langs elektrische tuigages
Glijden glijden laat me toch
Meeliften uit mijn lichaam loch
En duikelend en ronderom
Opgaan in gindse zomerzon…
Dertig jaar
gedicht
3.0 met 7 stemmen 3.998 Dertig jaar sinds zijn ouders verdwenen
en niet meer terugkwamen.
Vanochtend toen het tochtte en hij
een deur meende te horen kraken
verwelkomde hij ze zacht; ze waren nu
lang genoeg weggeweest.
---------------------------------------------------
uit: ''s Middags zwem ik in de Noordzee'.…