Alle inzendingen over verdriet

Nu diepte zonder water is en hoogte zonder adem kraalt rond jouw dode ogen verlaten in de schemer dat liederlijke carnivoor wat elk kadaver vreten moet het bloed huivert zijn ondergang in een verzonnen hemel De Bijbel die de leugen dekt Het vromen van de handen Gewassen Maan van Golgotha Die rood ziet van de schaamte Ik zie dat…

Het bericht dat het waar is het bewijs daar is dat er nog 'n hartje klopt het prille begin Die vreugde zal ik nimmer vergeten nu mag de hele wereld 't weten er groeit 'n kindje binnenin Met liefde heb ik jou gedragen ook al had ik duizend en één vragen over hoe het zou zijn een eigen gezin Vol spanning wachtend op jouw…

Met verdriet Kom je er niet. Dus voel je blij En voel je vrij. Ga verder als dat kan En maak er wat van. Alles moet je een plaatsje geven. Ga door en leef je leven.…

Versteende tranen als kiezels vonden hun weg Langs nooit en te nimmer uitgelegd' paden Op weg naar hun bestemming Hoewel onbekend, plukken zij de bergbloemen Uitzonderlijk gewicht schuurt en schraapt enorm Zoekend naar uiteind'lijk lot Hun reisdoelen zijn het dal en nog veel verder Opgelopen schade leek onher- stelbaar Straks weer…

nee, nog niet ga nou nog niet we hebben nog zoveel dingen te doen, te bespreken jij staat aan het begin van jouw leven en langzaam spreid jij jouw vleugels totdat je zelfstandig vliegen kunt niet wetend dat jouw vlucht voortijdig zou worden afgebroken, nee ga nou nog niet mijn lief…

Mensen gaan je haten Haten omdat je liegt Het is een psychische aandoening Maar niemand beseft hoe rot dit is Zelf ben ik er zo een Mensen lopen met een grote boog om me heen Ik wil wit niet Ik doe mensen pijn Ik moet ervan af Degene die dit leest denkt vast 'dit is allemaal schijn' Ik haat mezelf er om Ik kan er niets aan doen Het is…

Ik had je nooit, nooit zo moeten laten gaan Niet zo, in die laatste dagen, uren van je leven Ik blijf maar denken, er bij stilstaan Denk niet, dat ik het mezelf, in mijn tijd hier, ooit nog kan vergeven Want papa Ik heb de kansen laten liggen toen ik ze kreeg Besefte niet zo goed de waarde Had nog zoveel, heel veel willen zeggen…

Ik vond het niet erg, dat ik moest lijden want ik kon het hebben, beter gezegd nog: ik was ervoor gemaakt. Het lijden met de pijn beschreef ik, zo goed ik kon. Maar lieve mama, ik heb jou zien lijden, nog erger dan ik kon aanzien ik heb jóu zien lijden, lieve mama... . Mijn God, wat heb je geleden; kon ik je ooit bevrijden... jou te bevrijden…

In het leven Dingen die gebeuren, Die je niet zijn gegeven. De problemen, Moeilijke beslissingen, Die je liever niet wilt nemen. De mensen, Verbrekingen tussen vriendschappen, Die je liever niet zou wensen. Je gevoel, De liefde die je aan iemand wilt geven, Niemand snapt je doel. Het heden, De dromen voor later, Die je altijd iets…

Een traan, niemand die het ziet Een lach doet die traan teniet Een traan, niemand die het zag door die ene enkele lach. Je wilt schreeuwen 'Zie je het niet het is maar schijn!' Maar je doet het niet, omdat je net zoals iedereen wil zijn. Maar achter die lach Zit zoveel verdriet... Niemand die kijkt Niemand die het ziet Als niemand kijkt…

Waarom al die gevoelens Waarom al die vragen Waarom al dat verdriet Waarom al dat lijden dragen Altijd die tegenvallers Altijd die onzekerheid Altijd het niet begrijpende Altijd het machteloze en spijt Hoe lang hou je dat vol Hoe lang ben je bereid Hoe lang kan dit worden gevraagd Hoe lang duurt het nog die strijd Zal iemand ooit…

Je kiest, je verliest Je kiest, maar ik win Ik win pijn en verdriet Ik win enkel zorgen, meer niet Jij wint door mijn pijn Kun je zo een winnaar zijn?…

SAMEN STERK Wat doe je bij tegenslag gooi je het bijltje erbij neer ga je in een hoekje zitten kniezen met als motto; voor mij hoeft het niet meer Wat is tegenslag daar kan een groot verschil in zijn het is niet altijd zomaar iets soms doet het vreselijk pijn Een scheiding is één tegenslag blijvende gevolgen hiervan het zeer blijft…

ze zullen zich over ons geluk ergeren, als we treurig zijn zal men juichen je kent ze, mijn lief zij met de kille harten zij zijn onwetend en dom en verheugen zich op laster ik draag mijn wonden nooit openlijk vertel ze niets je weet dat ze ons zullen willen schaden de kans dat het ze lukt is uiterst gering voor hen is het moeilijk…

niet in woorden te vangen vertellen tranen dat de opgelegde taak te zwaar is om te dragen met je rug tegen de muur hou je je al zolang staande geef mij je angst dan hou ik je veilig voor de nacht wieg je voor zo lang nodig langzaam verstik je steeds meer in een web dat jij nooit gesponnen hebt uitzichtloosheid kenmerkt de plaat die is…

Het stuift… In mijn hoofd stuit het verstand op de greppel die ik als kind groef tussen stekelige kruisbessenstruiken en margrieten in, en waar een kruis een graf benoemt en nog een steen met eeuwige letters aan die kant waar bloemen zijn. En het waait takken tegen mijn blote benen en het schramt op de huid die groeven draagt… Nu al. Nog…

Ik durf met mijn denken Uw smart niet genaken, Niet aan te raken Uw droefenis; Hetgeen mij zou troosten Licht zou het u krenken, Het teerste en brooste Dat in u is. Ik zie uw verklaarde, Uw stilfijne trekken, Die, wat ze bedekken Aan wanhoop en strijd, Verheerlijkt belijden En dankbaar aanvaarden Het gevensbereide, Dat in ons schreit…

Rustig zittend De touwen langzaam optrekkend Het ritselen van de bladeren, het ruisen van het water Zacht en mooi De touwen langzaam optrekkend Overal bruin,groen en een glinsterende blauwe lijn Zacht en mooi De kar Overal bruin, groen en een glinsterende blauwe lijn In het prachtige bos De kar Verdrietig, denkend aan vroeger In het…

Geef mij iets van een woord waarmee ik spelen kan. Draai om mij een rondje waardoor ik volgen kan. Teken mij een zelfportret zodat ik jou herkennen kan. Help mij zodat ik verder kan.…

Blootvoets over de rijp op het groen worstel ik me door een gordijn van mist beseffend hoe ik muren metsel en struikel over lange tenen van ijs Door een facade van omhoog gekrulde mondhoeken doorspekt van cynisme rennend langs lege populieren hijg ik wolkjes in cirkels In 't hoekje van jouw schaduw zie ik tinten, rose, wit, purper zeg…

Door tranen heen sprak ik tot u. Ons gesprek tastbaar transparant. Doorbloeding als pijnloos verdriet. Vertrouwen gebaseerd op één hand. Het zijn jaren, seizoenen, maanden. Maar geen dag vergeet ik uw zorg. De duurzame persoonlijke omarming Staat stevig geboeid als mijn waarborg. Ons gesprek met zuurstofrijk bloed. Al mijn herinneringen…

Ongelukkig, ontevreden, niet helemaal in mijn sas. Verdwaald in de zoektocht naar het meisje dat ik ooit was. Ik ben nu al zo lang op zoek. Het voelt als een doolhof zonder end. En het ergste is om te beseffen, dat je jezelf op dit moment niet kent. Het meisje van toen was altijd zo vrolijk en spontaan. Vol ideeën en plannen. Ze kon de…

Wanneer voel je je alleen dat niemand je begrijpt of weet dat je helemaal voor jezelf moet knokken om aandacht voor je leed Wanneer voel je je zo alleen met genoeg mensen om je heen zomaar op een dag laten ze je zitten, alsof je verdween Het gevoel wat voor je overblijft laat haar maar, ze wil dat het zo is we gaan verder met ons leven…

Ik mis je stem, al even zo ook jouw lieve lach je grappen, mooie ogen als vanaf die ene dag waarop 't droeve nieuws mij ter ore kwam je stoel sindsdien leeg voor altijd in memoriam…

wijs mij een plek waar ik kan schoppen als compensatie voor een pijn die nooit meer helemaal te stoppen een deel van mijn bestaan zal zijn…

Het is avond op de gladde daken geen schimmel waagt zich uit zijn stal ik zie mijn schizofrene vader in een kakelbonte spreeuw veranderen hij breekt uit zijn zwijgen als een oude ijsschots op het bevroren meer ik heb geen herinneringen aan zijn fysieke agressie mijn lichaam vindt veiligheid in mijn lucide droom het is avond en een…

Woorden gaan als een vergeet-mij-nietje. Behalve de zin die nooit is uitgesproken. Alles naar de kant in een hoek geveegd. Het hart met de schouders ineengedoken. Als schaamte of misschien onwetendheid. Het woord dat onopgelost blijft knagen. Een terugkerende onbeschrijfelijke steek. Het woord dat je blijvend mee moet dragen.…

als regendruppels laat je tranen zweven ze blijven hangen aan wimpers en wangen geen woorden overbodige woorden ze mengen zich tot een geheel het doek blijft op een kier een wazige uitvoering voltrekt zich op een toneel twijfels geraken als zandkorrels rond een zee van vragen ze schuren diepere lagen - ik sprokkel vrolijkheid…

Waarom ben ik mijn hele leven al depressief? Waarom helpt God mij niet? Waarom vind ik geen uitweg? Waarom leef ik? Waarom leer ik niet van fouten? Waarom begrijp ik de Bijbel niet? Waarom snap ik de reden van het leven niet? Waarom is God in mijn ogen niet liefdevol? Waarom blijf ik hangen in het verleden? Waarom zou ik nog verder gaan met…

stilaan wijkt het licht kleuren vervalen tegen het venster tekent jouw silhouet zich af contouren vervagen in het onmerkbaar overgaan van licht naar donker onzegbaar denken van woorden die oplossen in de schemering en mijn gelaat doch niet mijn tranen toont in jou zocht ik mijzelf maar vond slechts ledigheid…