Alle inzendingen over woede

Je woorden klinken als getoeter Alles galmt en is vergeten te genieten Alles kan en alles knalt Op mijn vraag: "Is alles goed?" Geef jij een kletterend gehoor, je houdt me vast En tettert keihard in mijn oor: "Ja maar alles is toch lelijk En het leven is al hard, dus waarom Zou ik erom geven? Maak het hard, zinder veel, maak Van mooie…

Heb je een baan en een vriendin Wil je op eigen benen staan Ben jij die brave Jan Modaal dan loop je tegen muren aan Waren het je eigen muren zo valt de schade mee Maar eigen is niet te betalen zelfs al werk je voor twee Want in dit land van melk en honing zoek je vergeefs naar een woning Huren dan? Urgent zonder baan gaat vóór…

De lucht hing laag in geelgrauw vale broeiing; Het land lag stil, als voelde 't dat daarboven Wolken van strijd en onrust samenschoven, Vol weerlichtvlamverzet en toornegloeiing. En over 't land bewoog - één samenvloeiing Van wrokkende gestalten, maatloos sloven Van talloze eeuwen op hun nek…

De zesde trein dreunt binnen de kap. Als lacht zijn stem. Als dwarrelt reeds die stap Onduidelijk, door die geluidenstroom. de stoom springt boven de afgrondsnachten stoom. Neen, voorgevoel. Opnieuw vergeefs gewacht. Vergeefs. De zesde die hem nog niet bracht. Voor 't laatst, voor 't laatst. Zelfs dit ging dus voorbij. Voor 't laatst…

Hoe ik ontdek, dat ik er een sardonisch genoegen in schep, dat hij van een ander niet krijgt, wat 'ie mij niet geeft. Het is onmenselijk. Was ik vergeten dat wij dieren zijn? Tit for tat? Quid pro quo? Ho even! Voor eens bereid niet over het kompas te springen, maar te lezen, te voelen wat zijn bedoeling is! Jaren voer je en zwoer je aan niemand…

Men had je alles mogen breken. Maar niet je stem. Ga nu niet spreken van verre pijn maar leg me zwijgplicht op. Een klankloos woord bijt in mijn keel, breekt af in mij in lettergrepen. Ga liever dood dan nu te spreken. Bloed, laat hem niet stollen. Aarde kruip nog niet op hem maar mors zijn woorden, laat ze niet verbleken. Alles kan ik aan…

Ik moet het gaan bekennen, toegeven Ik ben een manisch persoon Maar niet manisch depressief Wel zeer, zeer af en toe Manisch panisch zoals nu Dan heb ik teveel hooi op m’n vork Dan weet ik niet van ophouden Dan ben ik de vriendelijkheid zelve Dan heb ik teveel toegezegd Dan laat ik wat ik doen moet Dan doe ik ook te veel Teveel door…

Hij voelde zich veilig in zijn woede: als iemand die zich op een mooie dag onderdompelt in een warme tuin. (De wind kamt de heg liefdevol in model, kinderstemmen klinken alsof ze verpakt zijn in watten van zonlicht en ver weg.) Niemand kon hem meer iets doen: hij had alles zelf als vernield. -----------------------------------------…

In vrome afschuw ben 'k door hen versmaad. 'k Zou , meelij smekend, knielen op de straat, Maar mijn verachting spuw ik voor de voeten Der huichelaren in hun plechtgewaad.…

Slaapverwekkend Mexicaans gedruis zij lachte en hij gniffelde zalig gevrij in Yucatan met háár lekker alleen thuis hij voelde geen spijt of verwijt dit zalig slippertje met menig wippertje liet hij zich niet door zijn vingers glippen nee hoor, direct weer op stok met de kippen hij betaalde er toch voor, dat was de prijs op deze zogenaamde…

Eerder al, zei ik tegen jullie dat jullie liegen De waarheid niet spreken, geen recht aan doen Eerder al immer sprak ik de waarheid Die jullie onwaarheid gaat breken Al was jullie leugen nog zo snel Mijn waarheid achterhaalt deze wel Het tij immer keert te allen tij- de, van eb naar vloed, vice versa, onophoudelijk breekt de waarheid jullie…

De Duivel is afkerig van moraal Wanstaltig, onwelwillend en gehoornd God pleegt Zich wijs en keurig te gedragen Zo heet het. Maar Hij is wel vaak vertoornd Waarbij Hij grif miljoenen weg zal vagen Omdat ze menselijk dus zondig zijn Waar is 't verstand? De goedheid? Domme vragen! Zijn empoyés verklaren het haarfijn Maar wij begrijpen dat…

Bedenk, als mensenwoorden krenkend zijn: Gifslangen scheiden niets af dan venijn. De spraak weerspiegelt 't wezen van de spreker. Het varken noemt het edel renpaard zwijn.…

Ze zaten wat verderaf aan een tafel, zwijgend in hun eigen chagrijn. Een knappe vrouw, niet zo jong meer, boos starend in haar glas wijn en een wat rossig uitziende heer. In het conflict dat er duidelijk heerste werd niet gepraat maar kwaad gezwegen, het “eigen gelijk” was kennelijk erg groot. Een toenadering zal hier niet worden gekregen…

Soms laat een dichter zich kennen, weegt verlangen een steen, behelst hem te gooien een booglijn van lucht in een kamer met niets dan een gletsjer van lakens en lijven en meer dan hem lief is de spieren in ogen, ze beide horen rollen, ondraaglijk glanzend en groot, de antieke daad nog wat nat van de doodverf. -----------------------------…

zo vallen zaken uit de lucht onverwacht en ongewild je van geen kwaad bewust een peer werd je geschild je krabt maar in je haren en denkt aan een complot wie heeft hier dan bezwaren door wie word je bedot aan de trainer had je nooit gedacht alles verliep goed, je scoorde vlot maar nu zelfs geen plaats meer op de bank ja, je wordt behandeld…

Ooit was ik blij met een bodyguard, maar nu zie ik in dat ook in die wereld belangenverstrengeling op de loer ligt.…

Deze boom wil me voor sneeuw behoeden ...bij nacht en dag Voor wind ook uit het noordoosten ...z'n grimlach Ik herken haar kwaadheid haar ingehouden woede als wind 'r schudden doet Ik zoek haar stam, haar takken zwart van verkilde winter Beschut me behoed me voor kou en neerslag van betekenis.…

en de ouderen zingen we zijn altijd we zijn altijd over de hemel vliegen vogels we zijn altijd altijd altijd buigen de hoofden en zij en zij en zij daar priemen vingers en wij wij zijn altijd altijd en zij planten de zaden kijken naar vogels en zij en zij en zij wij verschudden het kussen en priemen onze vingers maar zij en zij zijn lui…

je kunt het licht niet zien haat iedereen en de wereld het lot was hard en onrechtvaardig je wilt huilen luidop schreeuwen maar moet je weten kind van de rekening soms zien we zoveel meer met onze ogen… dicht!…

Hiermee was het pleit zeker niet beslecht en zal dit ook geenszins worden daar jullie, bekend slechts als leugenaars enkel tijd proberen te stoppen terwijl jullie door hem, enkel alleen worden geminacht daar hij zich nimmer om welke zich moverende reden dan ook zal laten gaan...…

Het is een onherstelbare psychisch en medische ramp als ouders vrienden en familieleden systematisch langzaam moorden met die vrome godvrezende emotieloze starheid op het gezicht omdat ze je dwingen de persoon die je werkelijk bent en wil worden kapot te maken in een voor het oog lijkend huiselijk vernietigingskamp mijn God wat hebben…

Als er iets is waar je niet over kunt praten en blijf je daarom van binnen boos reken dan voorgoed af met die pijn leg het bloot die wond het maakt je zo levenloos stop het daarna diep in de grond verklaar het voor dood want je mag nooit zelf de begrafenisondernemer van je leven zijn…

Even buiten Gouda fietsend zag ik lammetjes in de wei, die al behoorlijk waren aangedikt, waarbij ik een kreet van verwondering uitte, als een kind zo blij. In de vijver achter mijn schrijfpaleis zijn iets van zes jonge meerkoetjes in de weer, terwijl een boosaardige reiger aan de kant van het water staat te dreigen. Ik sprak met mijn buurman…

Degene die aan frustratie zit vast gekluisterd is altijd nog beter af dan wie er steeds naar luistert…

Van kinds af aan heb ik geleerd om altijd eerlijk te zijn en nooit water bij de wijn te doen. In mijn heroïsche dromen was ik altijd de kloekmoedige ridder die met open vizier de vijand tegemoet trad. Ik heb het zwaard uit de rots getrokken. Ik heb het gejuich van de talloze deernen op de kasteelmuren met een dankbare knik in ontvangst…

schatje lief vol valse zonneschijn je moest stiekem even overboord je zit nu eenmaal vol venijn je hebt de man in mij vermoord!…

soms denken we wit-zwart de letters raken slaags opgejaagd door pompend hart ontvangen mensen de volle laag want die letters vormen woorden draaien een tijdje in ons mond om dan als getergde demonen gal te spuwen in het rond het is misschien niet slecht oprecht uit het hart geboren geen moord of vuurgevecht deze waterval van…

jouw dodende vingers je slachtende hand stoer doen is anders Denen, waar zit jullie verstand dolfijnen vermoorden om mannelijkheid te tonen ik tril nu van kwaadheid bij het schrijven van die woorden er zijn andere manieren om stoerheid te showen respect voor de dieren daar moeten jullie aan bouwen!…

Als de wind en het water te samen ruzie maken dan volgt de storm niet veel later. Hoog en woest spat het water dan op; besproeit de wind dan met haar sop. Doch hier kan de wind wel tegen en blaast het terug in de vorm van regen. De oceaan, een vlakke plas veranderd dan heel ras in een ijzingwekkende beeltenis met angstaanjagende hoge woeste…