Alle inzendingen over #uil

Een uil om zijn wijsheid vermaard werd geraadpleegd over zaken van velerlei aard. De uil kreeg eens door de raaf een vraag voorgelegd. En de uil die kennis had in de kunde, hetzij gezegd, had hiertoe het eerste recht.…

Uilen weten wat vliegen is. Ze vliegen. Uilen weten wat horen is. Uilen weten wat zien is. Ze horen en zien. Uilen zijn wijs. Mensen die weten wat denken is weten niet hoe ze leven moeten. Twijfelen kunnen mensen wel. Wijzer zijn wij mensen niet.…

in tegenstelling tot wat het woord betekent is deze vogel helemaal geen uil hij is de wijste van het bos maar de uil vindt mij waarschijnlijk wel een uil ik sta hem aan te gapen met heel grote ogen hij schudt zijn kop van links naar rechts heft zijn gat op en vliegt weg ik wil hem volgen maar het gaat te snel weet niet in welke…

de grijze uil draaide zijn kop meer dan eens, zoals hij dat kan zijn ogen vroegen, heb je het begrepen ik echter was nog te verdoofd door de koude vlam, uit een kille steen geslepen, het was het zicht als voorheen heb je het begrepen, vroeg hij andermaal zijn blik was nu in mij gericht hij begreep mijn wezen in zijn taal ja, zei ik, het…

(vraag) Wereld in de nacht in het maanlicht roept een uil om zijn geliefde (antwoord) Ik hoor de uil aan en laat het gebed binnen nacht slaapt zacht in mij…

Maanvale stralen Wijzen de nachtuil zijn prooi Die hem leven doet.…

Het bos is in diepe slaap door nachtrust bedekt zolang de uil waakt…

diep liggende donkere ogen waarmee ze op scherp loeren asymmetrie aan hun oren om liefst alles mee te horen of zelfs nachtelijk gebraak misselijk makend in ballen maken ze niet tot nachtbeest eerder gedraai over hun toeren beperkt afgesteld en in getallen bij extreme gevoeligheden om perfect waar te nemen dwingt tot rust als dagtaak…

met een wijze blik draait hij zijn nek klokje rond en slaat op tijd toe…

we schuilen in het duister een uil duikt geruisloos na jaren en jaren wachten en gaat op, in het zwart…

Dat magische oehoe geroep het raakt me telkens weer. In die aller diepste stilte van de winter nachten hier, is het zo vreselijk indringend en ook haast irreel beangstigend en toch ook mooi. Het klaagt, vind ik, het huilt. Ik weet, het nodigt uit, verschrikt het kleine wild of roept : “dit is van mij”. Dat weet ik best, maar toch,…

Minerva’s uil leek deze week verdwaald De Borealen liggen nu in scheiding Ik ben benieuwd, hoor, wie heeft straks de leiding Wanneer het ergste stof is neergedaald Arib heeft omdat zij de bui zag hangen De sloten van de Kamer vast vervangen…

met een wijze blik draait hij zijn nek klokje rond en slaat op tijd toe…

een uil scheert voorbij op zoek naar een plek om een uiltje te knappen…

Doch op een dag -hij was al oud van dagen- moest deze uil voorgoed de ogen luiken. Athena dacht: ~Dan vraag ik toch zijn kuiken om in ‘t vervolg de nieuwtjes aan te dragen.~ Dat lukte niet en weet je ook waarom? Zo’n kuiken van een uil blijkt oliedom.…

U heeft heel misschien Noch nooit een roestende uil gezien. Volgens mij hoort roesten bij het uilenleven Om de uil rust te geven. Zo heeft de natuur dat voorzien. De natuur bepaalt ook in uw leven, Dat rust roest zal geven.…

het leven zo licht als de veertjes van een uil waait zo maar over…

Grijze nachttreinen razen als voortvluchtigen een uil kijkt angstig…

Vervallen kerkje braakballen op vloer biechtstoel Godsdienstige uil!…

Het bos Het woud Hoe de mens zich daar voelt Is al eeuwenoud de elf en de uil Houden zich schuil Als je loopt in het bos Uit de chaos Van alledagen Van alles wat we najagen Het bos de uil en de elf Die raadselachtige momenten Zijn voor jezelf…

Maanlicht streelt de uil weerkaatst in scherpe ogen loerend naar een prooi.…

Laat me nog even naast je zitten op het bankje voor ons huis luisterend naar de geluiden van een naderende nacht hoor je hoe de uil ons roept zoals hij elke avond doet? hoe vaak hebben we gezegd zo elke dag te willen sluiten tot we beiden buigen voor de tijd hoor je hoe de uil ons groet?…

De uilen vliegen als bedoelde jaren uit ons weg, angst wordt stilte, wordt houterig zonder enig overleg , waar de stam, vertakt tot verjongde biezen overgaat voelen we de pijn van elke nerf, wellust van de overdaad.…

Eigenlijk werd die uil vroeger zeer geroemd, Oeroeboeroe werd hij toen namelijk genoemd.…

De duif zit heel stil ver weg de roep van een uil een windvlaag steekt op…

Wat een naam heeft, bestaat ook als zij dood is of weg naar een vreemd land. Of helemaal niet weg maar onzichtbaar in een gesloten ruimte.…

Tot leven komen bewerken en monteren een wereld van het begin hard en mistig veel later een oude beschaving monumenten niet als herinnering maar als buiging naar een tijd zelf de onmeetbare tijd niet gericht zoeken maar dwalen om de rivieren planten bergen dieren heen draaien vliegen wandelen halt houden op een plek landschap laten woekeren…

Stil leven is niet dood de vruchten blijven altijd kleuren en gloeien in het licht druiven willen steeds geplukt appels vragen om een beet citroenen om een mes maar de schedels om contemplatie we zetten de tijd niet stil het brood wordt gegeten we zien de perzik bederven of uitgezogen worden door een wesp de dode wijfjesvink ligt op haar…

Ben ik hier om licht te zien of het duister, bij de kolom die opzij staat, in de stad waar uit op ijzeren wegen. Ben ik hier om gedachten mee te geven, woorden? Woorden voor terreinen en gruis? Zoals uit de zwart geslagen boom met afgescheurde tak toch weer het groen bloedt en straks de bladeren komen, zo wil ik hier mijn woorden laten…

Leven op aarde was niet het doel we beklimmen bijvoorbeeld de Obergabelhorn langs de zuidkant de kale rotsen stijgijzers aan in de sneeuw boven pikhouweel kruipen touwen er is geen recht weg over de scherpe kant de richel er is geen doel we zijn opgenomen in de beweging afgestemd op het heelal landschap waarin we niet thuis zijn tussen overdadige…