Alle inzendingen over (her)beleven

)beleven en de rijkdom te zien in gevallen herfstblaren, immers op de aarde ligt alles wat ik in mijn tijd zou vergaren Ik sprak vandaag een medemens herkende in hem nog een vraag naar morgen; waar ligt in onwetendheid de zekerheid verborgen…

tegenwoordigheid van geest verdwijnt in nevel ontneemt aan het heden wat ooit was herinnering keert ten spijt vervlecht in zielenvezel wiens naam herkrast in hout ont-ijst in glas zonder tegenbericht weerklinkt wederhoor vandaag haperen praatgrage monden tongen hun wisselwoorden traag…

Zet je gedachten op licht zweven om het allemaal her te beleven De mooie ochtenddroom die dagdroom wordt voordat je je weer in het leven stort…

Uitkijken over bloeiende akkervelden Vlinders die zich aan je voorstelden Lammetjes dartelen in de wei Dit maakt je gevoel weer vrij ! Paardenbloemen in de wind zien wiegen Composieten met de mooiste zweefvliegen Te kust en te keur zie je Pinksterbloemen Het voorjaar wil je roemen Een veulen springend in de wei Met haar moeder aan d’r zij…

het maakt echt niet veel uit wat je doet of wie je bent sta op, durf nu te leven wees maar niet bang kijk en denk in kleuren doe alles met een glimlach beleef en snuif de geuren geniet zoveel mogelijk van het bruisend leven elk uur, iedere dag zo je hele leven... lang!…

Zij gunnen mij gaarne 't geheim hunner tale, De roodborst zijn snoeren van bloedkoralen, De merel haar zang als betinkte bokalen, En vinken hun klink-slag op eedle metalen. De duif doet de zoetheid van 't troostende kirren Zacht druipen om voorhoofd en lippen als mirre, De nachtegaal roert door haar smachten tot tranen, En hel schalt de wekroep…

(n.a.v. beroemd fresco van Giotto) De duivel danst, vliegt en trekt Op graven, voorbij en soms Vaker dan ooit vermoed lacht hij schizofreen En profil: morsdood vanuit alle posities donker Grijs zonder licht Gelaatstrek onaange- naam In wolk boven gepeu- pel Gebracht, de laatste groet Fresco vol van haat zijaanzicht niet…

In Nederland wordt alles vastgesjord Want hier en daar is windkracht 10 gemeten Een vrachtwagen is van de weg gesmeten De kruimels waaien binnen van mijn bord Maar ook al ligt de storm op ieders lippen Sebastian kan niet aan Irma tippen.…

Ik mag geloven, U begeeft en verlaat mij nooit Wat mij ook in dit leven zal wedervaren U Heer, zult mij in eeuwigheid bewaren Wanneer ooit mijn werk op aarde is voltooid. Ik dank U voor Uw liefde aan mij gegeven U zorgt elke dag als een vader voor mij U Heer, maakt mijn leven vrij en blij Dat ik dit steeds maar weer mag beleven.…

In zijn gedachtenwereld Voel jij je opgesloten De kronkels van zijn Denken een ondier Met tentakels die Jou meer dan je Lief is gevangen houden En jou de vrijheid Die je lief was Voorgoed ontnemen…

toen de heer en ook het drukwerk hoort er bij Het is grotendeels aftrekbaar en hij knipoogde schalks naar mij Toen begon de heer mij op te meten van mijn tenen tot mijn kop Ook de breedte van mijn schouders daarna schreef hij alles op Ik heb de heer weer uitgelaten en hem nog even na staan kijken Maar wat zou hij toch bedoeld hebben…

De heer van Meegen, had even tegen de avondval Een wandeling willen plegen Die van rechtswege niet plaatsvinden kon De heer van Meegen, vrij verlegen "Ja zeg hoort u toch eens even, Wat zullen we nu gaan beleven, Het recht is me als mens gegeven, te wand'len waar ik lopen wil" De heer van Meegen Had even tegen avondval een wandeling…

veilige gedachten stralen tot op zekere hoogte nimmer trekt de wind bij als het even nodig is gek toch dat leven altijd maar dood wil en als het niet wil gaat het toch maar dan vanzelf…

Gedijen, uitdijen Korstmos en cosmos Groots in bestaan Beiden ongenaakbaar Ik zie ze aan En schud mijn hoofd.…

ik heb schizofreen gedroomd dat ik als koning van Monaco werd gekroond dat ik tot koning van Casa Nostra werd gemaakt toen heb ik het dromen maar gauw gestaakt.…

Als beleefd zijn een beleving is wordt een beleefde afwijzing ineens heel anders beleefd dan men uiteindelijk bedoelde.…

er was altijd die glazen wand de andere kant van leven je kon het voelen bruisen zag de intense emoties huizen maar het beleven werd niet meegegeven zij spiegelden naar jou hun zakelijke kou er was geen drempel om te overschrijden hen mijden is realiteit geweest generaties zijn gegaan het glas is nu verdwenen er is een naast…

zoals het voorjaar - wazig nog van sluimeren - de knoken van de bomen kleedt of een vlinder - vochtig van ontpoppen- vol verbazing net ontdekte vleugels spreidt gelijk de dromen - levend in ontzielde nacht - verlangens weven in niet weten ooit gedacht zó verwonder ik mij elke dag…

gespot door de strakke voorjaarszon slingert zilverwit het schelpenpad langs zwart en groen geblokte vlakke verten en kent geen tijd twee zwaluwen breken de ruimte maken me nietig onder de blauwe koepel van oneindigheid waarin de grutto roept en de wulp haar snavel krult in hun –nu- is eeuwigheid over de grenzen van de tijd…

landschap is niet meer alleen ik voel het weer langs bast en takken strijken hoor het koren rijpen in het zengen van de zon ik loop niet want de paden voeren me langs bos en heidegrond waar ruizelen en ritselen alles vertellen over groei en bloei van verleden in heden tot nu er is geen scheiding maar slechts eenheid in gebeuren een beleven…

Het leven is je gegeven waarin veel is te beleven waarin je alles kunt geven waarin je kunt streven. Maar, soms wordt het je gegeven zonder er naar te streven waardoor je het leven anders gaat beleven.…

Op zoek naar de stilte Kan ook in de drukte zijn Een moment dat je ervaart als rust Een moment om daar te zijn en te beleven Het nemen van wat je toekomt Op je pad komt En vast houden Ook al is de rust verstoord Een uitweg vinden Het mooie vast houden Onrust laten gaan de stilte in een mens Kan zoveel zijn Veel woorden…

Heel ras in sneltreinvaart gaan beelden Die mijn netvlies bereiken voorbij. Een stille kracht ketent hen aaneen. Eerst als korte fragmenten verschillend Van aard, dan later vormen zij toch een Samenhangend geheel. Uniek zoals ervaringen worden gecreëerd En door het denken worden geselecteerd.…

Want wat valt er nog meer te beleven?…

Vanaf het wandelpad tussen de twee rijen bremstruiken zie ik rechts van me een vrouw met een hondje aan de lijn mooi afgetekend tussen de blauwe winterlucht en het blinkende wateroppervlak langs de waterplas in de wei wandelen. Dan steek ik het smalle, groene bruggetje over. Een luie rivier? Een waterreservoir? Een oer-Hollands landschap…

echt om iets geven maak iets moois van het leven doen is… beleven…

Maar anders is mijn beleving, meer als een absolute grens.…

Het overlijden van je Pa, problemen, her en der Groeiden we uit elkaar, zelfs erg ver. Nu alles een plaatsje heeft gevonden Beleven we weer heel mooie stonden. Handje vasthouden,'s nachts jouw arm om mijn schouder Ik bemin je, dieper en oprechter, al worden we ouder.…

om niets waait hier de wind in alle uithoeken geen torenhoge schulden lasten van restanten in spiegelglas gevatte landschapsparken noch wolkenvelden die heinden in verten oplossen met overdrijven hier in die zilte leegte bedacht als adempauze voor het doodtij van een zee van ruimte…

Voel bij het ochtendgloren de gloed van het ontwaken. Als de jongste dag is geboren, ga dan geen moment verzaken en je door blindheid verstoren. Luister met de ogen dicht hoe de stilte fluistert. Bevrijd het gevangen licht, met het raam verduisterd daagt geen enkel zicht.…