Alle inzendingen over {"value":"oude muziek"}

de muziek die net klinkt moet ergens nog iets hebben van muziek uit oude tijden maar het is zo ontwikkeld dat elk trommelen in de nacht bij volle maan gewoon ontbreekt tenzij je midden in de nacht muziek gaat maken en je iedereen uitnodigt hoor het trommelen een dreiging uit de verte…

het is merkwaardig hoe slim en gluiperig de dag naar nacht verandert door zich donker te kleuren terwijl de uren dezelfde value houden ik ben lang meegegaan vroeger opgestaan eerder naar bed gegaan maar ik kwam mezelf weer uitgeslapen tegen heb de strijd opgegeven zit nu aan koffie en brood voor anderen lijkt dit een veeg…

het is merkwaardig hoe slim en gluiperig de dag naar nacht verandert door zich donker te kleuren terwijl de uren dezelfde value houden ik ben lang meegegaan vroeger opgestaan eerder naar bed gegaan maar ik kwam mezelf weer uitgeslapen tegen heb de strijd opgegeven zit nu aan koffie en brood voor anderen lijkt dit een veeg…

het is merkwaardig hoe slim en gluiperig de dag naar nacht verandert door zich donker te kleuren terwijl de uren dezelfde value houden ik ben lang meegegaan vroeger opgestaan eerder naar bed gegaan maar ik kwam mezelf weer uitgeslapen tegen heb de strijd opgegeven zit nu aan koffie en brood voor anderen lijkt dit een veeg teken…

Future exceeds with ease The borders of dimensions The unknown variation Of what has been Funneling chances A rapid of time Creating what we know As the past of present Objectivity can only be kept On the passage of future Known as present Becoming a past stray…

De replay value van het leven is gelukkig laag. Almaar ploegen om de volgende dag het land onaangedaan te vinden, dat zou niet leuk zijn. Het is de bedoeling dat we zaaien, zaaien. Oogsten. Zelfs mislukt is de oogst een verhaal, en eetbaar. Vertel! Vuur brandt in de haard. Laag de rook. Schaar ons rond de zware tafel.…

Een prisma waar alles doorheen gaat - beelden uit oude tijden, de geur van eucalyptus en de klank van je stem op de muziek in een wit en rustig licht.…

Als een rode draad loopt muziek door hun leven. Het wordt tot een geheel in hun geest geweven. Het heelt de wonden, het verdringt uw verdriet Ieder instrument heeft zijn waarde, de klank verbindt zich met mens, heelal en aarde. Muziek wordt gekoesterd door jong en oud, voor het plezier, of voor zelfbehoud.…

Je kunt zonen hebben of niet luisteren naar muziek of Kreon: ‘Want daarom toch wenst een man zonen te telen in zijn huis’. Je psalm spreekt over vruchten van de schoot die een oud man beschermen in zijn huis, het huis dat je niet, nooit eeuwig houdt.…

Muziek net binnen belooft elke vermoeide laat zielen dromen Hoe jouw noten in vrijheid en uit liefde door de lucht zweven van waar hun bewegingen geestelijk en lichamelijk, rust en ontspanning geven op hetzelfde moment wekken zij allerlei emoties en gevoelens op; een ontwakend sentiment nabij.…

andere, oude, liggen te wachten. adderjongen, luierend in de zon. --------------------------------- uit: 'Mijn soort muziek', 2015.…

Beroer de snaren Die eeuwenlang De klank bewaren Die door het Leven in haar Werd voortgebracht Het oude leven Dat opnieuw Geboren wordt, Gedragen door muziek Die eeuwig doorklinkt Lang nadat ik Haar snaren voor Het laatst heb Aangeslagen…

Oude muziek klinkt als nieuw - ander jasje. Slechtziend- hij heeft een bril nodig om zijn leesbril te zoeken. Op straat mist zij het fluiten van werklui. Trein wacht op de machinist die in de file staat. Pechstrook - een eend haalt een jaguar in. Kussengevecht eindigt in honderd donzen veertjes.…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

Kijk, daar, die oude zweefmolen. Er zitten mensen in, blije mensen. Ze zweven en zwaaien. Plotseling stopt de molen. Niemand stapt uit. De zitjes zijn leeg. De muziek zwijgt. Ik sta aan de kant, alleen met een suikerspin in mijn hand.…

in leeftijd zij kwamen na de finale in een totaal andere wereld bekeken elkaar met nieuwe compassie met de wil om met de aarde deze prachtige bloemen uit het oude aards paradijs te delen…

nacht in werkelijkheid van verlangen zichtbaar in gebaren binnen haar tijd raadselachtig in nonchalance in het metrum van donker waar wolken haar oude gebeden dragen in vertrouwde tekens waarin de nieuwe dag op muziek wordt gezet naar aanleiding van gedichtendag…

De huidige muziek kan me niet bekoren, het is meer geknars en gekleun ik wil gewoon oude bekenden horen, niet dat oeverloze soms harde, gedreun! Uitzonderingen zijn er voldoende, maar die pakken niet mijn ziel, dat zijn er veel teveel hetzelfde, vandaar dat ik daar toch niet voor viel!…

Blij dat u mij weer eens leest uw commentaren, vrij van loon of gage, vormen op zichzelf een eigen rage Al moet ik zeggen dat uw dichtersgeest - ik zeg het luid, hardop, en niet bedeesd - soms blind is, maar ook af en toe très sage dat is te zeggen, tot de Moyen-Age Een dichter heeft respect voor oude talen van Sanskriet…

op een open plaats diep in een oud bos steunt een stil figuur op een houten ros verenigd met een stronk en één met zijn schalmei laat hij muziek dromen voor al wie komt ... langszij eenzaam is de nacht zonder al zijn sterren en tevens ook die man ... die geen woorden spreken kan!…

Je wordt steeds jonger op almaar oudere foto’s De jongste masseren je langzaam Wrijven rimpels plastisch strak terwijl je cv verschrompelt in de tijd Heden versmelt met jeugdig verleden Ouderen gaan steeds verder terug naar wassende onschuld van krimpend bewustzijn De oudste omlijsten met sepia patina de frivole bloedernst van kinderspel…

Haar handen openen zich naar het hemeldak zij groeien naar de lucht. Haar onbevangen mond proeft zinnenstrelende smaken van oneindigheid. Het zonlicht koestert de hongerige huid haar ogen volgen een vogelvlucht. De onverstoorbare tijd verlaat de zomer het tanige lijf kromt zich nu de winter komt. Zo bedachtzaam stromen de woorden uit…

we zien een bijna uitgelezen boek maar het stond vol met personages intriges, dromen, wensen, verdriet afgespeeld in zijn of haar tijd van toen naar nu de laatste pagina ontbreekt nog of is er een cliffhanger…

D’eens getekende gekende vormen Vormen een eertijds beeld Van ’n oude foto, vergeeld, Verdwenen in eer gewoede stormen. In die foto keer jij weer Door de vingers van mijn hand, Een getekende keer, Uit ’t niet-zijn aan d'andre kant. In ’t hier ben jij niet meer, Alleen slechts in dit broos verband.…

Zo oud dat men haast niets meer bezit dan wat ademteugen en sleetse gedachtenpatronen derhalve makkelijker los te laten Zonder vleugels zweven doelloos onderweg herinnering terugbrengen tot het kloppen van een hart Een meteoor, die zich spoedt door een donkere nacht zelfs dan muziek van Bach in licht van sterren verdwijnt…

Wieg een groot verdriet in muziek, er is geen taal -- om het te dragen.…

Hoe dan ook, muziek is mijn veilige haven, de plek waar ik zonder oordeel kan zijn, waar ik mezelf mag verliezen in de intensiteit van de verschillende klanken, en toch altijd weer terugvind wat ik nodig had: heel, compleet en vrij, met elke noot die me heling brengt.…

Als ik ghoera speel zegt mijn moeder niets, ze ziet -- dat ik haar niet hoor.…

Alle roekoemeisjes van vanavond alle toedoemeisjes van vannacht wat zeggen we daar nu wel van? Niets. We laten ze maar zitten maar zitten maar liggen maar slapen maar dromen van jajaja.…

Voor in de klas leergierig als ik was Grieks, Frans, Latijn zou de wereld altijd zo zijn briefje van Miriam alsof mijn gedachten bij haar waren het was René naar wie ik smachtte maar alles had zijn regelmaat het lawaai van de straat die naast de school liep klonk als muziek de oude iep die op het schoolplein in de middaguren zijn…