Alle inzendingen over Aart Staartjes

AMSTERDAM - Er is een rel ontstaan omdat Aart Staartjes dreigt Sesamstraat te verlaten. 'Meneer Aart' is het niet eens met het nieuwe tijdstip van uitzenden.…

“Nou, kijk eens, Ieniemien, het zit dus zó.” Wie hoort er niet zijn stem bij deze zin? Hij kwam door de tv de kamers in, het kloppend hart van elke kindershow. Hij leeft nu verder, niet om wat hij speelde maar om zijn echtheid die hij met ons deelde.…

ik bleef altijd Aarts.…

Enkel mijnheer Aarts is lui, Die is aartslui.…

Hoe die kleine spitse lijven Tuimelend stijgen, pijlsnel drijven, En in tomeloze drift, Tevens tekenaar en stift, Hun volkomen lijnen schrijven. Neen, ik ken geen groter weelde, Dan hun schijnbaar half gespeelde, Half in ernst bedreven vlucht Stil te volgen met de zucht, Dat mijn droom dit dartlen deelde. Dat mijn zwierende gedachte Zo…

Er wordt een streep gezet door Sesamstraat Er komt een bord te staan met; ‘Afgebroken’ En daar wordt verder niet over gesproken Omdat een manager daarover gaat Je hoort alleen een boze meneer Aart Die nu ook onbewoonbaar wordt verklaard.…

Aart-Jan de Geus speelt niet voor Robin Hood. Hij gaat dus niet meer stelen van de rijken. De armen moeten het nu zelf bekijken, want van Groen Links heeft men ook niets tegoed. De Geus wordt straks gevonden met een pijl die uit z’n rug steekt, of misschien een bijl.…

gisteren nog staken haar staartjes als scheerkwastjes in de lucht konden haar kleine beentjes haar nauwelijks bijhouden gisteren nog grepen grijpgrage handjes gretig naar alle dingen liepen pientere oogjes op de zaken vooruit Gisteren nog er gaat geen dag voorbij....…

, zegt actieleider meneer Aart Met volle mond zei Koekie: ‘ Mooi ge-ssprroken.’ Ook Ernie vindt het reuze achterbaks ‘Hij krijgt van ons de kieteldood, die MAX!’…

Kassian Gaat het ooit voorbij tjitjaks vangen de staartjes braken af ongrijpbaar groeiden nieuwe aan de jeugdherinnering het ritmisch klappen van pa`s zwepend ceintuurgeluid katjong luisterde niet vandaar de striemen op zijn ziel door heimwee overmand verhing hij compassie aan de was-lijn Indië als baboe de bakermat van…

Beeld: Aart van Dobbenburgh, 1949…

Ze tollen rond het bolletje Alles op een holletje Staartjes stutten stijfjes Hun fragiele lijfjes Ze zwieren en pikken Vieren en..... schrikken!…

Ik ben niet meer dat meisje met staartjes in het haar geen vrolijke spring in 't veld en altijd maar van zessen klaar. Ik ben niet meer dat meisje die in sprookjes heeft geloofd ik ben een oude vrouw geworden wiens levenslust wat wordt gedoofd.…

en het parapluutje dat je bewaarde voor de meester van de vijfde klas omdat hij met consumptie sprak tien toverballen voor één cent die je deelde met vriendjes en vriendinnetjes elk zuigend tot zo'n bal tot die veranderde van kleur dan was de ander aan de beurt soms kijk ik om met wat weemoed dan zie ik een klein meisje met twee staartjes…

Ik zie het bord Loenen en ik zie een schaatsende Aart Schenk opeens naar de finish rennen, terwijl hij onder gladiolen wordt bedolven, bijt ik in het stof en begint een moeder met afkolven om mij een levenselixer te schenken, naakte vrouwen creëren een lusthof, terwijl het kuuroord begint te wenken.…

doe tante Gery maar eens na liefde op zeer hoge leeftijd volg haar op haar pad het pad van liefde aan liefde voor oom Aart zij beloopt niet dat smalle maar stapt het brede liefdes-pad op op weg met en door die eindeloze liefde welke geen zijwegen kent noch doodlopende haar hand voelt Aarts gezicht haar mond vraagt om een…

Ik zou versjes kunnen vlechten over de vonkende staartjes in het veld waar in het donker de konijntjes vrij hun gang kunnen gaan en haasje over spelen in het gras Maar wat te doen met de stralende vuren door wentelende wielen voortgejaagd die het veld de maat nemen en zijwaards blind het cordon rijgen, onderweg naar De konijnen zijn…

Ach mijn schatteke mijn blommeke jij speelt zo lief het zonneke deelt liedjes uit aan vreemden leeft je leven vervolmaakt tussen vier lijnen van de tegels waar je staartjes zijn als vlegels en je ogen dondersteentjes waar je moeder over waakt Ach mijn zoeteke mijn polleke je rent je lieve bolleke met een glunder door de wind…

Vrouwen met opgestoken haar door speld of lint bijeengehouden Losse haren vibreren in bries in stralen van de zon die haar mooi' huid verlichten door opperhuid gerezen bovenuit opgestoken Ook met elastiekjes weten vrouwen te bekoren In allerlei kleuren diverse smaken bijeen met staartjes die inspireren in kleuren van de regenboog…

Abrahams stam-boom Dorre takken ongesnoeid Onkruid komt in bloei…

Sinds mijn geboorte heb ik hele lange lokken haar met slagen zonder klitten in twee staartjes ja een paar, hangend over mijn lippen, voor de lange liegneus klaar. Ik ben het welkom op de deurmat van een kluizenaar, het -Da ik wil- van een Bulgaar, een uitgehuwde tsaar.…

Zo schuifelde ik besmuikt door kamers en vertrekken op zoek naar wodka en staartjes rode wijn en trachtte de oude dagen op te wekken van helder licht, van lijflijk samen zijn. Toen ik tot slot met bonkend hoofd, insectgewijs de trap opkroop, baldadig naar de lakens sloop was ik numb en aangenaam verdoofd..…

Jij maakte mijn staartjes als mama niet wou. Jij leerde mij fietsen bij ons in de straat. We kletsten gezellig tijdens de vaat. Jij hielp me met huiswerk, als dat nodig was, Door jouw wijze woorden begreep ik wat ik las. Jij vertelde verhalen over de zon en de maan. En gaf mij een kusje voor het slapen gaan.…

Wachten tot in de eeuwigheid Op de trein naar het paradijs Je leven herbelevend Als achtergrondmuziek de dodenwijs De trein lijkt niet te komen Voor de ontsnapping uit deze hel Heeft God je niet vergeven? Verdien je de hemel wel? Alleen met je gedachten Verlaten langs het spoor ‘je was een slechte jongen’ fluistert de duivel in je oor…

Doet het je nog wat? De dood van een onbekende? Doet het je nog wat? Oorlogen, aanslagen, al die ellende? Doet het je nog wat? Landen vol hongerige mensen, Die elke momenten betere tijden wensen. Doet het je nog wat? Nee? Is je hart al zo hard? Het is niet te hopen, Dat jij in deze wereld vol ellende gevoelloos door blijft lopen.…

Wachten op jou Als het leed is geleden En de dorst is gelest Als veel bloed is gevloeid En de aarde verpest Als de bodem vergiftigd En het bos is gekapt Als geweld heel normaal is En niemand het snapt Als de normen vervagen En de wet niet meer geldt Als alles van waarde Niet langer nog meetelt Als de liefde verkild is En niemand nog…

De regen vormt gestaag Een druppel op m’n raam Het licht weerspiegelt En verspreid een Caleidoscoop aan kleuren Gevangen in een glazen bol Krachten absorberend Ontstaat een nieuwe wereld Kijkend van dichtbij Word ik beweging gewaar Een wereld op z’n kop Groeiend en groeiend Om me heen Verdwijnt mijn eigen wereld Verleid door fantasieën…

Daar loop je Uitdaging in’t verschiet Je neus omhoog Je ziet me niet Je staat stil, kijkt om Je blik verstard Je merkt me op Je lijkt verward Je geur Komt trillend in m’n buurt Heeft een boodschap Die je stil verstuurt Je houding Vol van zekerheid Creëert een lust Die zich snel verspreidt Je draait je om En ik ruik krachtig…

De lente gestart De kou voorgoed verdwenen Mijn zon dat ben jij…

Klootzak Je weet telkens weer Je vinger op de zere plek te leggen…