Alle inzendingen over Afgang

laatste afgang blootvoets groet ik de zon het is te weinig…

Afgewezen Niet geprezen Ik had niets te vrezen Maar werd terechtgewezen Afgekeurd Even getreurd Maar niet gezeurd  Weer goedgehumeurd Afgedaan Daar gaat weer een baan Op straat weer staan Kan dit goed blijven gaan Afgestorven Mijn lichaam bedorven Onder de grond Genezen, de wond…

Met een lege maag in Holland, een kop vol zorgen en verdriet, droom ik amper nog van mijn dichterschap, mijn felle agapornide knaagt aan de boeken, die ik vroeger zo heilig vond, met man en macht verdedigde, als een kloeke ridder, maar nu zijn alle oude waarden weg, elitair gedrag is een klucht geworden en de hoge doeleinden van kunst erken…

Kakmadam genaamd Maaike uit Made, wurmde zich altijd overal tussen, om hooggeplaatsten hun kont te kussen, en sloeg ze als een parasiet gade. Op een dag is het verkeerd uitgepakt, en hoorden we een vreselijke schreeuw, ze bevond zich in het hol van de leeuw, en werd met grote snelheid uitgekakt. Van Maaike is nooit meer iets vernomen. Zo…

dit, nu nog klein van stuk, dit vers groeit woord voor woord tot iets moois totdat het aanzwelt tot een afdalend zinnentrapje een afgang van wel tien treden; nu zijn we toch echt wel beneden…

De afgang die het wordt als je niet wint: “Voor ons In Brabant is er één ding zeker, Ons PSV wint zo meteen de beker”, Aandoenlijk en naïef als van een kind. De schade die daardoor wordt aangericht: De stad verliest nu ook nog haar gezicht.…

Er dreigt een afgang voor het oog der natie. De klok slaat twaalf, ik heb het niet gered. Geen snel sonnet dus dan maar snel naar bed.…

ik denk dat ik er never nooit aan wen; die razendsnelle afgang van ministers heeft damn it iets van ‘Britain first’ sinisters; wie houdt er nou weer huis op "Down street" ten onfeilbaar Trussie hield haar Tory lach het volk betaalt als altijd het gelag…

Nadat ze kans na kans na kans vermorsten, befloten door de fanclub en de scheids, is ’t uitzicht op een beker niet meer wijds, wég zijn de eens hoog opgezette borsten. Europacup ? Die droom ligt al aan stukken, maar cup AA, dat kan misschien nog lukken....…

minister Schouten wordt wakker u gedraagt zich gelijk een aanstellerige stakker coronavrije nertsen zijn nu echt niet vrij alstublieft luister naar mij dagelijks zoeken deze stumpers in hun kooien de uitgang doodsbang voor u een complete afgang ChristenUnie medewerkenden steunen martelaren bidden iedere ochtend…

In velden waar de sport zijn glorie vindt, verstrengelt zich de macht, zo stil en traag, als wolken boven het veld, maar o zo vaag, een spel dat niet de echte winnaar zint. De regels zijn gezet, de lijnen strak, toch schuift men met de pionnen heen, als sterren aan de hemel, echt gemeen, de macht maakt van sport een wrange plak.…

het flamboyante strijkorkest dat binnenskamers hoge noten scoort deelt bij node mee dat de curve die twee lijnen tot cirkel musiceerde het houvast aan de dagelijks patroon zal moeten onderbreken de dirigent wat klein van stuk kan het maatwerk niet langer inzoomen naar de behoefte van deze tijd een culturele dood die zwijgt in tegenspraak…

Op het weilandje staan wat dorre bomen; één is vol bloesem: een schilderachtig aanzien van de vergane boomgaard.…

Rijp blinkt vol zon. Koud en dof hangt herfstloof neer; de ree smult ervan Statig en wit staat de berk, vol kale, grauwe bruidssluier.…

De schilder of beeldhouwer aanschouwt zijn pas voltooide schepping wacht wellicht op bewonderaars en beoordelaars scherpe uitspraken en vragen afkeurende blikken mogen hem fel kwetsen maar de strijdlustige vingers aanvaarden nieuwe kamp tonen samen met gedachten speurende geldingsdrang streven naar verlangde vrede slechts deze ene…

Alles verandert, mensen vertragen dat vaak -- met hun tradities.…

Op deze voetbalavond met de Ieren Waarbij opnieuw "de ruit" is uitgetest Is wederom een oefenpot verpest Zo valt er op 't EK straks niks te vieren Na deze afgang speelt men voor mijn part Nog liever met een klaver, schop of hart ...Na het dramatische optreden van het Nederlandse elftal tegen de Ieren heeft Advocaat eindelijk laten weten…

ze gleden van me af toch probeerden zij hun afgang nog te blokkeren door nattig mijn huid te raken met achterlating van een kus door de zwarte bruid in de veelheid van strelingen maakte kleur geen geen onderscheid wel gaf het spel van handen en de intensiteit van vingers en duimen hun geladenheid af aan de polen van hun voetzolen…

Zie daar, zij wenkt dat ik haar kussen mag De Here in de hemel zij geprezen Een trieste afgang hoef ik niet te vrezen Ik ben, zoals je vast kunt zien, op slag Geheel van mijn verlegenheid genezen Zie daar, zij wenkt dat ik haar kussen mag Nu vele jaren later sinds die dag Lig ik nog naast haar, echter afgewezen Van plan dat ene boek te gaan…

de wedstrijd was verloren de zege mij ontgaan hoe maakt’ ik onvernederd deez’ afgang ongedaan? ik zei: ‘hier blijven slapen lijkt mij geen goed idee jouw fiets kan niet op slot straks nemen ze hem mee.’…

Door een vergissing of eigen domme blunder belandt de goedhartige maar wat wereldvreemde heer Olivier Bommel in een naar kaal vertrek van de gevangenis de gebroken kettingboei en krassen op de muur zwijgen stug duiden tergend op gevaarlijke boeven die ooit hier verbleven geheel verslagen zit onze geliefde Ollie met gebogen hoofd…

En steeds wordt door iemand beloofd "er een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef ik al negentien jaar lang Men kan me wel vanalles beloven Toch blijf ik op mijn hoede voor die afgang Valt er iets aan te doen misschien? Moet ik mezelf dwingen tot kiezen?…

En steeds wordt door iemand beloofd "er komt een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef ik al negentien jaar lang Men kan me wel vanalles beloven Toch blijf ik op mijn hoede voor die afgang Valt er iets aan te doen misschien? Moet ik mezelf dwingen tot kiezen?…

golven van de zee aaneen tot aan de zichtbaar wolkende horizon door wind bedolven krijsen meeuwen daar in buitelende vlucht kolkend en brekend omwoelt de branding en beukt de barrière van de verzanding veilig brengt de kust voor het volk een teken na de grote misère het land weer in rust vergeefs zoekt de zon een stralende afgang…

En steeds wordt door iemand beloofd "er komt een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef ik al negentien jaar lang Men kan me wel vanalles beloven Toch blijf ik op mijn hoede voor die afgang Valt er iets aan te doen misschien? Moet ik mezelf dwingen tot kiezen?…

Goede oude tijd... wat is er toch ongrijpbaar -- weinig van over.…

Wat een raar kantoor! Toch liep het zo dat ik bleef: ik wende eraan.…

voorgedaan hoe je met broers zusters en familie om moet gaan want de een zijn brood is de ander zijn dood volgens Kain en Abel van samen is nog geen spat terecht gekomen alleen maar ruzie en de dood is snel tussenbeide gekomen nog voordat dit voorval als casus is genomen de evolutie van goed naar slecht en beter naar best is de afgang…

betonnen omhulsel en zal het licht voor vele eonen gevrijwaard- blijven van handelingen die mijn geest ter wille van een tactisch gepleegd verzet de tijd vooruit doet snellen zonder tussenkomst van enig machinerie van vleierij tot en met wat weggehoond spektakel redt mijn voorwaartse spelling mij op ‘t nippertje van een- theatrale afgang…

Eens was de grote tuin welke zijn helende adem over het woelige Drachten deed waaien en mensen riep om hier te genieten van bonte bloemenpracht waar vlinders en bijen hun leven kracht gaven een geliefd woonoord van eenden en zwanen die in en rondom de vijver rust en vertier vonden de graag bezochte lusthof behoort tot het verleden…