Alle inzendingen over Alleen....en toch ee

Toen ik de deur achter me dicht trok, wist ik dat ik hier niet meer woonde. Wat ik wel wist, dat ik hier toch regelmatig te vinden zou zijn. Voor jou, voor de hond, voor 'n praatje, we konden niet 24/7 door één deur. Maar 'n beetje zorgen voor elkaar, dat moet wel lukken. Jij snoeit mijn tuintje en ik kook af en toe en doe je boodschappen…

A-u, o-u, a-u-w, o-u-w of dubbel ee, word je broer moet met dt, wat een smerig rot-dictee. En ‘t zijn niet alleen dictees waar ik hier op school voor vrees: ook elk opstel dat ik schrijf staat van rooie strepen stijf.…

We leven met de nukken van de pluim De weerman kan ons ijs en sneeuw beloven Maar op zijn woord kun je hem niet geloven Zodat ik al zijn praatjes niet meer pruim De vorst is weer een keertje weggebleven Die Hiemstra kan ik echt geen pluimpje geven!…

Alleen blijf ik verder lopen, alleen blijf ik verder gaan. Blijf van binnen stilletjes hopen, dat ik je ergens ook in je eentje zie staan. Maar zoals mijn verstand me maanden al laat weten, ben jij mij gewoon allang vergeten. Loop voorbij aan het laatste terras, vlij me neer alleen met mijn gedachten ergens in het natte gras.…

Dat je de sterren wel alleen kunt omarmen, maar de werkelijkheid, die maakt men altijd samen.…

schrille protestklanken schetteren hard: Tubataks, Tuut, Bàaah, Taks glimmende instrumenten ta-ra-ra-boem-di-ee lokken mensen in de straat achter honderdjarig vaandel loopt voltallige fanfare tambour maître slaat de maat…

De binnenmond ratelt En spatelt, tatelt En watelt, laat de bewoner Geen seconde met rust Binnenlippen bewegen Koortsachtig om het Onzegbare te zeggen De buitenmond zegt niets Hij vertrekt geen spier…

het zal zo niet blijven het donkere oog van winter dat mij het argeloze ontneemt en alles doet vervagen alsof ik je nog nauwelijks ken; de belofte die je gaf tussen zwaluwen en de twee stenen waarop het vervolg te lezen was, je gedicht onder een bloeiende boom als een zachte blos op de mijne op het licht dat neerviel, zonder aarzelen…

Daar sta jij dan Op een plek die ik niet bereiken kan Je bent zo dichtbij Maar zover weg Ee plek waar ik moet zijn Een plek waar ik kan leven De vrolijkheid die jij me geeft Door mijn hele lichaam laat beleven Niet kan wachten tot ik je kan zien En wanneer ik bovendien Weer in je ogen verdrink En ik mijn leven als compleet kan zien.…

de ouderwets traditionele oerfriese oubolligheden een eenheidsworst van kneuterige ijsbaantent met koek-en-zopie in de weidse vlakten tussen Tjeukemeer en Bartlehiem Doch bij nader inzien bleek het een reïncarnatie van Eise Eisinga met doorlopers, en IJ in plaats van Ei in de persoon van Maarten van der Weijden die door Ee…

Het enige volslagen pure geluk van de volwassen mens ligt niet in rijkdom of ander materialisme maar is als het geluk van een vlinder met zijn schoonheid de kleurenpracht en zoete geur van een boeket schitterende bloemen vrij en dartel als een kind.…

eerst lachen ze dan gaan ze het gevecht aan dan knielen ze het gevecht aangaan dat Deelder ons glijers verder leren mag kort en laag blijft hij ondergedoken Pokon plant ziel gaat de tijd verder alleen met de stad in beeld licht ingebeeld…

Als een kamerplant wacht ik op water Water wat jij mij geeft Zonder kan ik niet groeien Tenminste, ik heb dat idee Gewend aan wat ik krijg Hier doe ik het dus maar mee Want water heb ik nodig Maar regen, daar ben ik niet van Al is het maar voor even, wachten kan ik niet lang Als een kamerplant bij het raam Kijk ik naar beneden Zo…

Ee bestond vroeger voor zondebokken In China geen pardon en geen ablutie De bende van vier kon zomaar jokken Tijdens de culturele revolutie Of je bestempelen als klassevijand Als je iets afweek van Mao's partijlijn De Chairman was zo'n beetje een dwingeland In niets lijkend op de Mingmandarijn Een toen geliefde historische held Die een…

Er is nu onomstotelijk bewijs Dat Einstein het ooit goed heeft opgeschreven Het universum kan een beetje beven Die mensen krijgen vast de Nobelprijs Ik moet om ook nog kans te kunnen maken Die donkere materie maar eens kraken.…

echte reuzen van de geest cijferen zichzelf eerst helemaal weg kijk Gautama Jezus Maria Confucius Ghandi Mandela maar nu naar Albert Einstein eerst helemaal verdwenen onder een cijferbrij kwam een formule kringelen speciale relativiteit in tijd en afstand later nog de zwaartekracht er bij ee-is-em-cee-in het kwadraat dat kwam zo maar…

de oude man terneergeslagen zijn hoed op schoot de wind nu spelend door zijn haar een kind dat rust onder zijn lege armen hij weet de kleuren liegen in de herfst…

Mag ik nog een keertje, je gezichtje zien mag ik nog een keertje met je praten mag ik nog een keertje je stem horen mag het alsjeblieft? We dachten: alles is gezegd, alles is gedaan we dachten zo van: nu mag je dan wel gaan we dachten, maar alles ging zo snel we dachten: nu, nu kan het wel. Maar we missen je zo, ze vreselijk we missen je…

Het zijn de gouden muren van jouw hart het zijn de spelonken in jouw denken, waaraan ik géén aandacht meer wil schenken de creatie van jouw eigen leven heeft je vrijheid en verwachting gegeven van jongs af aan wist je je eigen weg te gaan wij dachten en wisten laat haar maar begaan toch is er een keerpunt gekomen waarvan wij nooit konden…

] Dankt hij de lieve heer in stilte dat hij niets meer hoeft te doen, als wereldkampioen hardschaatsen kanjerkoning in het kaatsen pijltjesdarter, nimmer laatste hoeft van hem niks meer te doen Alleen, wie wil die toko draaien Iets voor dochtertjes van Kaag met mammie thuis, ver van Den Haag?…

Hij fietst alleen op de dijk. Ook nog wind tegen.…

Het vagevuur, waarin wij groeien moeten, is ons aardse paradijs. Ons lieve leven. De hel, daar branden verdoemden. Verdoemd is geen mens. Verdom ons niet. Het hemels paradijs, daar schijnen heiligen te wonen. Wij zijn daarvoor veel te goed. Ons vagevuur is middelmatigheid. Is waar we leren moeten, wat liefde is. Wat kwaad. Wat goed…

Zat in de zon, op m'n balkon, zag in m'n ooghoek een vreemd object Was het een schittering een luchtballon Het hing stil warempel was net, een bord, een schotel, een UFO misschien? Zou de zon rare dingen uithalen, of heb ik het goed gezien? Het ding bleef hangen, rode lichtjes flikkerden af en aan Bleef even staren, voor het besloot…

Smalle Ee en De Veenhoop spreken op fluistertoon innig tot elkaar baren gezamenlijk een jonge maar sterke zucht die wijdte en verte zoekt over bloeiende velden waait in het dorp Oudega geeft hij de kerk -reeds vele eeuwen oud met een ietwat scheve toch stevige toren- een opbeurende zoen vol jeugdige levensmoed de wind belandt tevreden…

We vertrekken van waar we nu toevallig zijn, ervaren samen en alleen die intense zielenpijn. We voelen het huidige, het pure, het intense zwijgen, het verwerken en visualiseren hoe staande te blijven. Het voelt als verhaal wat ook ons hart deed openbreken we ook meteen beetjes mee stierven en adem kweken.…

Als je niet (meer) wil smakken, zoenen en snakken naar seks en lichamelijkheid dan kan je ook nog met een vriend, vriendin, je broer, zus, nicht, neef, tante, oom, oma, opa, vader en/of moeder gaan samen gaan wonen, leven, participeren; met of zonder hond, poes of overige huisdieren! want voor alles is er een registratievorm in onze zo gewenste…

Zo aantrekkelijk zo bekoorlijk zo beminnelijk zo bescheiden zo creatief zo kleurrijk zo lieflijk zo voorbeeldig zo voorkomend zo zachtzinnig zo, zo........zo, zo: maar dan hebben ze het niet over mij!…

bekijk die idioten als orbán of trumpje, poetin, bolsonaro, xi ’tis allemaal despotisch wat ik zie en dirkje ezel kan er ook wat van de clowns van deze wereld zijn perfide en vroeger mocht het echt, tirannicide…

met iemand delen Plots een hand in de jouwe voelen Het ritme van twee harten als één Beseffen wat ze met ware liefde bedoelen Alleen en niet alleen…

Langs het spel dat allang niet meer is kruipen mijn rillingen een nieuwe berg en er is treurnis in het verzwegen meer en er drijven dromen langs dichtgeslibde randen en open is meer dicht zoals jij, hoop ik dichterbij een antwoord op een open vraag alleen is ook maar alleen wil jij met mij samen alleen zijn?…