Alle inzendingen over Alles tot niets gema

Als een herfstblad, te worden of niet, plotseling omslaan, zonder aanraking; veranderen omdat ‘t geschreven staat. Zoon van Hypnos, waker over de slaap, breng mij de angst, krioelende beesten, vleesverslindende geesten, als de dood, fobisch wil ik zijn, onder ‘t horen van uw naam: Phobetor. Schoot voor scheut beukt, op de eikenhouten deur…

Ik lig in het gras en luister. Ik hoor mijn kleinkinderen rustig spelen. Ze brengen mijn eigen kindertijd terug. Torenkraaien zwermen suizend als de wind. Boerenzwaluwen maken Boeings belachelijk. Een oude vleermuis fladdert als een kind. Ruimte en tijd zijn tijdloos geworden. De avond is aan het vallen. Recht omhoog kijk ik nu de hemel…

Verkrampt lijkt ieder gezicht met de toekomst als schaduw van het licht... Vergulde gedachten blijken schijn achteraf. En grimlacht naar ons reeds het graf. Zinloos iedere daad zo geprezen en op het gelaat kun je de twijfel lezen. Maar moedig verzet zich menigeen tot de dag des oordeels valt en ook daad- werkelijk blijkt, het leven is…

Het zou mooi zijn Mooi zijn, dat Het zou wel fijn zijn, Zo alleen En toch weg van alles En iedereen Maakt niet uit waarheen En of het een gevecht is Een droom, Of echt is Als het maar weg van hier is Van alles en iedereen…

In de wachtkamer is er maar één geluid: ik – frunnik aan mijn rits.…

Was het een kleine droom van de grote wereld of was het een grote droom van de kleine wereld? was het een warme stilte in een koud huis of was het een koude stilte in een warm huis? Was het een vooruitgang of was het een dwaling? was het een triomf of was het waanzin? was het hoogmoed of wa het ketterij? was het een zegen of een vloek? Was…

De bloemen bloeien De eieren komen uit De groene bomen…

Mijn lichaam heeft me gewekt. Het is vier uur in de nacht. De slaap kan ik niet meer vatten. In het aardedonker daal ik af. Over de trap bereik ik onze kamer. Het is donker hier. Het is stil. Wonen wij hier wel? Daverend tikt onze klok seconden, over het landschap van de tafel. Ik hoor geluiden in mijn oren, die ik overdag nooit hoor.…

Ik hoef niets te zijn om gewoon hier te mogen in dit blauw te zijn Soms lijkt het alsof ik het leven voel vóór het gebeurt, de sfeer van een kamer, de toon, ruimte tussen woorden. En toch verlang ik naar eenvoud, stilte zonder vragen. Ik hoef geen antwoorden, alleen momenten waarop ik niet hoef te schuilen voor mezelf. Waar het gezoem…

Ervaren mensen weten hoe. Filosofen begeren wijsheid. Politici weten wel waarom. Socrates verwondert zich. Hij wist wat wijsheid was. Een Socrates ziet alles. Weet van niets.…

bruinrood en bitter die liaan van de ziel, een zuivering van lijf en verrijking van geest door visuele visioenen!…

Ik ben in mijn boshut en luister. Vele geluiden hoor ik hier, die me niet deren kunnen. Gedachten denk ik nu, die vanzelf arriveren. Straks weer gaan. Niets hoef ik hier te doen, dan alleen maar bestaan. Niets hoef ik te verklaren. Niets dan alleen te hopen, dat ik later op mag staan. Ik ben in mijn boshut en ben.…

-------------------------- Een huis is een rechthoek om de ruimte: het lichaam omkadert zichzelf. Jouw leven een blauw stipje op het canvas: contrast tot de leegte de vogel en de boom en de wolken, de zon en de vijver worden zich, schenken zich uit, vullen alle mogelijke werelden. Alles is moeiteloos simpel wat het is: de precisie…

Namen worden vergeten. Het bestaan zal vervagen als een dwalende ochtendmist. Diep in het geheugen wegzinkende herinneringen zullen het zijn van ons wezen terugbrengen tot iets wat ooit was, maar nooit meer zal zijn of worden. Alles wat was en zou zijn werd ons ontnomen. Alles wat was werd tot niets gemaakt.…

Nu de regen eindelijk echt valt alles samen eindeloos het komt terug bij vlagen in ogen even mooi en nooit opgedroogd Keer op keer draaien de sterren in de hemel rond klots kledder klad…

Ze wil niks, ze wil niets ze hoeft niks, ze hoeft niets ze mag niks, ze mag niets ze doet niks, ze doet niets. Ze zit daar en staart, handen in haar schoot, ze wil niks, ze wil niets maar toch is 't net alsof ze met die houding zegt: Help me nou!…

als zand dat door vingers glijdt een schaduw in de ochtendtijd zo is de jacht naar groots en meer een echo in een lege sfeer we bouwen torens hoog en breed vergeten wat er echt toe deed vergaren goud, vergaren macht maar zien niet wie op ons wacht de spiegel fluistert leugenzoet kent niet wat de ziel ontmoet wat blinkt, vergaat, wat schittert…

Wanneer haar hart gesloten is, is een vrouw een dier. Wanneer zijn hart is gesloten, is een man een stier. Diep in elke vrouw verborgen, klopt haar warme moederhart. Daarnaar verlangen bange jongens, en bijna iedere oude man. Bij ziekte en bij smart, troost, alleen een moederhart.…

Soms loopt stilte zichzelf in doodse stilte voorbij…

met een scherp oog voor donderslagen bij heldere hemel is een storm wellicht te vermijden maar hoe lang duurt het voordat het menens wordt wanneer ga je er vandoor en is er een plek om onder te duiken en weet je steeds uit welke hoek de storm opdoemen zal? kies met vertrouwen het ruime sop en vaar naar de plek waar aarde en…

Als ik vandaag naar Vroom en Dreesman loop, Dan vrees ik dat ik achteraan moet sluiten. De klanten staan al vroeg in rijen buiten, Heel V & D gaat in de uitverkoop. Maar uit principe ben ik daar niet bij, Mij zie je niet bij lijkenpikkerij.…

Beste Jan, het moet me van het hart Dat ik kritiek (Bet Weter's) ondersteun 't Verweer van jou is ditmaal Naïef als 't rijm van je gedicht We zijn van jou voorwaar beter gewend Met hij en zij wou ik geen nadruk leggen op het "wij"-gevoel, Als wel de overkill van 't ik, de overdaad die 't ego krijgt in hedendaagse poëzie.…

Toen hij in Kunduz goed was opgeleid -daarna zich aansloot bij de Taliban- vertrok hij naar het buurland Pakistan Verlengde opgewekt zijn studietijd Hij is heel slim in ’t slechten van geschillen en knalt op meisjes die naar school toe willen…

Nooit opgeven of mistroostig achterom gluren Voor niets of niemand halt houden en zo de boel verzuren. Jezelf verloochenen is geen goed idee Talenten benutten, in het hart komt vree. Het doel wordt bereikt stap per stap Hobbelig bergachtig of erg vermoeiend pad; stap! Met geheven hoofd een trotse blik in de spiegel Alleen jij kent je strijd…

Nee 'geitenneuker' hoor je mij niet zeggen En uit mijn mond komt ook geen 'pedofiel' Laat staan dat ik zeg: 'Wat een randdebiel' Maar één ding valt toch moeilijk te weerleggen Als mierenneuker loop je grote kans Dat je behept bent met een kleine Schwanz…

Eerst was het niks, echt helemaal niks, toen werd het bestoven door wie weten we wel met wat vocht, doorgaans van boven werd er iets zichtbaar: zeker weten van wel. Wat er zou komen, geen mens die 't wist 't is net zo onvoorspelbaar als heel dichte mist, maar dat er iets aankwam, was heel goed te zien want een groen puntje liet zich vol ijdelheid…

De reis naar Antwerpen menig jaren terug. Achter de rug Van engelen Huist geen wetenschappelijke Verstrengeling Van oud zeer Noch wederkeer Alles gaat sneller dan Ooit Berooid Nooit De kat blijft prakken Nagels diep Het blijft wel plakken Werelds diep…

Alles geven In het leven moet je alles geven Wat voorbij is komt niet meer Wordt je belazerd probeer het weer In deze wereld wapen je jezelf De mensen leven alleen maar voor zichzelf Nu snap je dat nog niet want je bent pas elf Maar dat komt vanzelf Verdriet en ellende wat is aangedaan Moet je opschrijven voor jezelf Als ze je pijn…

Een witte spree ligt overal gespreid op ’s werelds akker; geen mens en is, men zeggen zou, geen levend herte wakker. Het vogelvolk, verlegen en verlaten, in de takken des perebooms te piepen hangt, daar niets en is te pakken! ’t Is even stille en stom, alhier aldaar; en, ondertussen en hore ik maar het kreunen meer, en ’t kriepen…

Wij zijn verhalen, verhalen van verhalen – verder zijn wij niets.…