Tussen alles in

Ik hoef niets te zijn
om gewoon hier te mogen
in dit blauw te zijn


Soms lijkt het alsof
ik het leven voel vóór het gebeurt,
de sfeer van een kamer, de toon, ruimte tussen
woorden. En toch verlang ik naar eenvoud, stilte zonder vragen.

Ik hoef geen antwoorden,
alleen momenten waarop ik niet hoef te
schuilen voor mezelf. Waar het gezoem van een bij of een
schaduw over de vloer meer zegt dan meningen of goedbedoelde raad.

Er zit een wereld verscholen
in een trage ademhaling, in het voelen van
mijn voeten op de grond, en als ik mezelf toesta gewoon te
zijn, dan opent zich iets zachts, iets eerlijks, iets dat nergens heen hoeft.

Ik dwaal vaak af, ja, soms in
gedachten, soms in zorgen, maar ik keer altijd
terug, niet uit discipline maar uit liefde. Want dit moment
— hoe gewoon ook — is misschien wel precies de plek waar ik thuiskom.

... Een wolkenlucht, een adem, een moment van niets hoeven zijn. Tussen Alles In is een verstilde reflectie op wat er voelbaar is vóór gedachten — over thuiskomen in stilte, over luisteren met je hele lichaam. Bij het gedicht hoort een senryu en een foto van de lucht. Alles nodigt uit tot vertragen. ...

Biografie van deze schrijver

Bewustzijn Stilte Thuiskomen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 19